بیوگرافی اندی ماری

درباره اندی ماری

اندی ماری یا اندی مورای (Andy Murray) بازیکن تنیس اهل کشور اسکاتلند، در 15 مه 1987 میلادی متولد شد.

ماری در مسابقات بین‌المللی مهمی شرکت کرده است. از دستاوردهای او می‌توان به کسب قهرمانی در مسابقات تنیس آزاد آمریکا 2012، مسابقات تنیس آزاد ویمبلدون 2013 و کسب مدال طلای تنیس بازی‌های المپیک تابستانی 2012 و مدال نقره تنیس بازی‌های المپیک تابستانی 2012 در بخش دو نفره مختلط اشاره کرد، بهترین رتبه اندی ماری در رتبه‌بندی جهانی تنیس 4 (25 فوریه 2008) بوده است.

دوران کودکی اندی ماری

اندی ماری تقریباً سه سال داشت که مادرش راکتی به او هدیه داد. پنج ساله بود که لئون اسمیت مربی سرشناس بریتانیایی دربارهٔ او گفت: تا به حال خردسالی مثل اندی ندیده‌ام که این گونه مثل جوان‌ها تنیس بازی کند، او در کنار مادرش جودی و برادرش جیمی به فراگیری و تمرین می‌پرداخت و مراحل ترقی را یکی پس از دیگری می‌پیمود. همه چیز آماده شد تا اندی حالا تبدیل به مرد شماره یک تنیس بریتانیا شود. او 190 سانتیمتر قد دارد و دو دست است. اما در بازی‌ها از دست راست خود استفاده می‌کند. اندی 8 ساله بود که از قتل‌عام شهر دابلین جان سالم به در برد. او به همراه خانواده‌اش در سن 12 سالگی به فلوریدای آمریکا مهاجرت کرد و در آنجا ساکن شد. در دسامبر 2004 وقتی اندی ماری 17 ساله بود توانست یو اس اوپن نوجوانان را کسب کند. دو هفته پس از آن او برای خود یک عضو گروهی بریتانیایی پیدا کرد تا در جام دیویساتریش شرکت کند. اما او این بازی را 3 بر 2 به حریفانش واگذار کرد. در دسامبر همین سال بود که او از سوی شبکه بی بی سی به عنوان جوانترین شخصیت ورزشی بریتانیا برگزیده شد.

افتخارات اندی ماری

1999-2005:

این سال‌ها در بردارندهٔ افتخارات اندی ماری از سن 12 تا 18 سالگی است. دوره‌ای که این نوجوان در تنیس جوانان خودنمایی می‌کرد. در 11 سالگی در اولین رقابت رسمی در سالیهول با برادرش روبرو شد و موفق شد در فینال این رقابت‌ها او را شکست دهد و نخستین شگفتی‌ها را خلق کند. در 12 سالگی موفقیت دیگری در اورنج بول میامی بدست آورد و به قهرمان این رقابت‌ها در سطح جوانان رسید. اندی ماری مدت کوتاهی هم به فراگیری فوتبال مشغول شد. اما بعدها با جدی‌تر شدن آموزش تنیس فوتبال را رها کرد و به طور تخصصی به ورزش محبوبش پرداخت. 15 ساله بود که به بارسلونای اسپانیا رفت و برای مدتی در آن‌جا زیر نظر امیلیو سانچز و بر روی کورت خاکی به تمرین و آموزش پرداخت. در همین سال‌ها او به همراه آدری کیناف در رقابت‌های دوبل ال تی اِی نشنال به قهرمانی رسید و همچنین به قهرمانی انفرادی همین مسابقات نیز دست یافت. در سپتامبر 2003 او اولین قهرمانی خود را در رقابت‌های سنیور بدست آورد. او بازی در ردهٔ سنیورها را تا بیشتر از ماه مه ادامه نداد. و پس از قهرمانیش روزهای خوبی را در سال 2003 پشت سر نگذاشت. تا این‌که در سپتامبر 2004 بزرگترین و باشکوه‌ترین قهرمانیش تا به آن روز را در کنار خانواده‌اش جشن گرفت، اندی ماری موفق شد با غلبه بر سرگئی استاخوفسکی در رده جوان‌های گرند اسلم یو اس اوپن، جام قهرمانی را بالای سر ببرد. این موفقیت بزرگی برای این جوان 17 ساله محسوب می‌شد. و تقریباً سرآغازی بود برای دوران طلایی ترقی و خیزی که به سمت تنیس حرفه‌ای بر می‌داشت.

2005:

اندی ماری سال 2005 را در حالی آغاز کرد که در ردهٔ 407 جهان قرار داشت. در ماه مارس او به جوانترین بازیکن بریتانیایی مبدل شد که در دیویس کاپ برای کشورش بازی می‌کند. سپس در ماه آوریل از ردهٔ جوانان به حرفه‌ای صعود کرد تا برای اولین رقابتش در اِی تی پی خود را آماده کند. او اولین تورنمنت خود در اِی تی پی را در هارد کورت بارسلونا تجربه کرد. او در اولین دور مغلوب جان هرنیچ شد. در هفته‌های بعد اندی باز هم در ردهٔ جونیور موفق ظاهر شد و توانست تا مرحلهٔ نیمه‌نهایی رقابت‌های آزاد فرانسه بالا بیاید و در این مرحله مغلوب مارین چیلیچ کروات شد. او در مرحلهٔ یک چهارم پایانی موفق شده بود خوان مارتین دل پوترو را پشت سر بگذارد. بعد از آزاد فرانسه او برای رقابت‌های کویینز لندن وایلد کارت تهیه کرد. اما باز هم نتوانست موفقیتی به دست آورد و علی‌رقم بازی درخشانش در دور اول بازی‌ها، حذف شد. بلافاصله پس از پایان این رقابت‌ها اندی ماری خود را برای ویمبلدون آماده کرد. اندی در این رقابت‌ها بسیار درخشان ظاهر شد و توانست در اولین مرحله جورج باستل را از پیش رو بردارد و در دور دوم مقابل رادک استپانکی که آن زمان سید 14 مسابقات بود به پیروزی برسد. در دور سوم اما اندی ماری نتوانست مقابل داوید نعلبندیان به پیروزی برسد و بازی را در 3 ست واگذار کرد. در گرند اسلم بعدی یعنی یو اس اوپن که اندی یک بار قهرمانی در آن را در ردهٔ جونیور تجربه کرده بود اندی نتوانست از دور دوم بیشتر بالا بیاید. اما صحنهٔ خودنمایی اندی اوپن تایلند بود که توانست پس از پشت سر گذاشتن رقیبانی چون رابین سودرلینگ و رابی گینپری در فینال با مرد شماره یک آن زمان یعنی راجر فدرر روبرو شود. اگر چه در فینال بازی را به راحتی به حریف قدر خود واگذار کرد اما این موفقیت سبب شد تا اندی در 3 اکتبر 2005 جزو 100 تنیسور برتر جهان قرار بگیرد. پس از آن، اندی در رقابت‌های بازل سوییس هم شرکت کرد و با این‌که موفقیت چندانی نتوانست کسب کند اما ثابت کرد که مرد اول تنیس بریتانیا است. او در 3 ست توانست تیم هنمن انگلیسی مرد برتر تنیس بریتانیای آن دوره را شکست دهد و خود بر جای او بنشیند. به سبب همین موفقیت‌هایش در سال 2005، سالی که اندی طعم تنیس حرفه‌ای را چشید، در پایان سال بعنوان مرد برتر ورزش اسکاتلند از سوی بی بی سی برگزیده شد. اندی ماری سال را با رنک 64 تمام کرد و مسلماً این گامی بزرگ بود برای این‌که در آینده جزو ده تنیسور برتر باشد.

2006:

سالی که استارت تروفی‌های رنگارنگ برای اندی شروع شد. اوایل فصل اندی ماری با شکست دادن لیتون هیوئیت مرد شماره 11 آن سال‌ها در فینال سن خوزه توانست اولین جام اِی تی پی خود را بالای سر ببرد. پس از آن، اندی مثل همیشه در فصل خاک نتوانست موفقیت چندانی به دست آورد اما با شروع دوبارهٔ فصل هارد در اواخر سال بازی‌های اندی دوباره جان گرفتند. در سینسیناتی 2006 او پس از حذف کردن تیم هنمن رقیب و هم‌وطنش توانست مقابل راجر فدرر به پیروزی برسد و در کنار رافائل نادال تنها تنیسوری باشد که راجر فدرر را در سال 2006 شکست داده‌است. این پیروزی بزرگی برای اندی بود. در یو اس اما اندی تا دور چهارم بیشتر نتوانست بالا بیاید. اندی با صعودی رویایی سال را با رنکینگ 17 به پایان برد.

2007:

در این سال اندی برای تیم خود، مایلز مک لاگلان را برگزید. در آغاز سال با شروعی خوب توانست تا فینال رقابت‌های اوپن قطر صعود کند اما در فینال و در دو ست پیاپی مغلوب ایوان لیوبیچیچ شد. در اوپن استرالیا اندی تا دور چهارم بازی‌ها صعود کرد و در این مرحله مغلوب رافائل نادال اسپانیایی شد. پس از آن، اندی ماری به خوبی توانست از عنوان خود در سن خوزه دفاع کند و با شکست ایوو کارلوویچ در فینال دوباره جام قهرمانی این رقابت‌ها را به دست آورد.

2008:

اتفاق بزرگی که برای اندی ماری در این سال رخ داد صعود او به جمع ده تنیسور برتر و قرار گرفتن کنار نام‌های بزرگی مثل نادال و فدرر و رادیک بود. او به عنوان سید 9 وارد رقابت‌های اوپن استرالیا شد. اما این بار بخت با او یار نبود و اندی در همان دور اول مغلوب جو ویلفرد سونگا شد. در همین سال دومین عنوان خود یعنی Open 13 را به دست آورد. در ویمبلدون او مغلوب نادال شد و در اولین تورمنتش پس از ویمبلدون یعنی راجرز کاپ هم در مرحلهٔ نیمه‌نهایی دوباره مغلوب ماتادور اسپانیایی مرد شماره 2 آن سال شد. اندی اولین عنوان مسترز خود را در رقابت‌های مسترز سینسیناتی آمریکا با غلبه بر نواک جوکوویچ به دست آورد. اندی ماری هر دو ست این فینال را در تایبرک به سود خود تمام کرد. در المپیک آن سال در چین او نمایش خوبی نداشت و در مرحلهٔ اول حذف شد. اما یکی از بهترین نمایش‌های او مربوط به یو اس اوپن همان سال می‌شود که توانست تا فینال بالا بیاید. اما در فینال مقابل فدرر ضعیف ظاهر شد و هر سه ست را واگذار کرد. در پایان سال اندی با رنک 4 تور ای تی پی خود را به اتمام رساند.

2009:

اگر به کارنامهٔ اندی ماری و قهرمانی‌های اون نگاهی بیندازیم بی‌شک 2009 موفق‌ترین سال در طول دوران حرفه‌ای او تا به حال بوده‌ است. در ادامهٔ موفقیت‌های اندی در سال‌های پیشین سال 2009 هم آغاز خوبی برای او داشت. اندی در تورمنت نمایشی ابوظبی مقابل جیمز بلیک و راجر فدرر و رافائل نادال به پیروزی رسید و قهرمان شد. در ادامه او اوپن قطر را هم فتح کرد تا موفقیت‌هایش را تکمیل کند. پس از آن اندی تا مرحلهٔ چهارم استرالیا بیشتر نتوانست بالا بیاید و در تورمنت بعدی یعنی ایندین ولز در فینال مغلوب رافائل نادال مرد شماره یک آن سال شد. در فینال میامی نیز جوکوویچ صرب را در هر دو ست شکست داد تا مسترزی دیگر در کارنامه‌اش داشته باشد. در تورمنت کویینز لندن هم با نمایشی درخشان توانست قهرمان رقابت‌ها لقب بگیرد. حالا همه چیز آماده بود تا اندی ویمبلدون را از آن خود کند. در غیاب نادال اندی به عنوان سید دوم وارد این تورمنت شد. بازی‌های خوب اندی او را تا مرحلهٔ نیمه‌نهایی بالا آورد. اما رادیک آماده اجازه نداد که اندی به فینال راه پیدا کند. سپس اندی در مونترال خوان مارتین دل پوترو را شکست داد و قهرمان این رقابت‌ها شد. پس از آن در رقابت‌های سینسیناتی مغلوب فدرر شد و از دور مسابقات کنار رفت. اندی در حالی در مسابقات یو اس اپن شرکت کرد که از ناراحتی جزئی مچ دست رنج می‌برد. او در مرحلهٔ یک چهارم نهایی مغلوب مارین چیلیچ کروات شد. با این حال، اندی در همین سال بود که در برهه‌ای از زمان به بالاترین رنکینگ دوران بازیگری خود رسید. اندی برای مدتی مرد شمارهٔ 2 جهان ماند.

2010:

همهٔ چشم‌ها به اندی دوخته شده بود تا بالاخره به اولین گرند اسلم خود دست پیدا کند. اندی در حالی مسابقات استرالیا را آغاز کرد که سید پنجم مسابقات بود. بازی‌های خیره کننده و آمادگی او همهٔ کارشناسان را بر آن داشت تا او را یکی از بخت‌های اصلی قهرمانی حتی بالا‌تر از نادال بدانند و همین طور هم شد. با این‌که در بازی مقابل رافائل نادال این بایکن اسپانیایی به دلیل مصدومیت از ادامهٔ بازی انصراف داد اما اندی بسیار مسلط ظاهر شد و توانست تا مرحلهٔ فینال به خوبی بالا بیاید. همه چیز آماده بود تا اندی اولین گرند اسلم خود را کسب کند اما راجر فدرر باز هم اندی را از این افتخار باز داشت و در فینال رقابت‌ها توانست به راحتی از سد اندی ماری بگذرد و قهرمان شود. فصل خاک برای اندی مانند همیشه موفقیت خاصی نداشت. در رقابت‌های تورنتوی آن سال، اندی ماری با غلبه بر رقبای همیشگیش نادال و فدرر توانست قهرمان شود و این آخرین افتخاری بود که اندی در سال 2010 به آن دست یافت زیرا یکی از بدترین یو اس اپن‌های دوران بازیگریش را در آن سال سپری کرد. در حالی‌که همگان منتظر بودند که اندی با آمادگی کامل تا مراحل بالایی صعود کند در کمال ناباوری این بازیکن اسکاتلندی در دور سوم مغلوب واورینکا شد و از دور مسابقات کنار رفت.

2012:

اندی ماری در این سال ابتدا در رقابت‌های 250 امتیازی بریزبین استرالیا قهرمان شد. در ادامه، در اولین گرند اسلم سال در استرالیا به نیمه‌نهایی رسید و بعد نائب‌قهرمان تنیس 1000 امتیازی میامی شد. سپس مصدوم شد و در فصل خاک نمایش خوبی نداشت و در دومین گرند اسلم یعنی رولند گاروس به یک‌چهارم رسید. سپس در مهم‌ترین رقابت تنیس سال در ویمبلدون با شکست برابر فدرر نائب‌قهرمان شد. اندی ماری در تاریخ پنجم آگوست 2012 با صعود به مرحله فینال مسابقات تنیس المپیک، با رقابت با راجر فدرر سوییسی و شکست او، توانست مدال طلای انفرادی مردان را به دست آورد. او همچنین در بخش میکس دوبل همراه با لورا رابسون به مدال نقره رسید. اندی ماه بعد در آخرین گرند اسلم سال در آمریکا با پیروزی برابر نواک جوکوویچ به اولین قهرمانی خود در رقابت‌های گرند اسلم رسید.

تصاویر مراسم ازدواج اندی ماری