آندره آ پیرلو ؛ تجسم روح ایتالیایی و رهبر خاموش آتزوری

یک سال پس از خداحافظی پیرلو از فوتبال / اختصاصی آسمونی - مهدی زارعی

آندره آ؛ تجسم روح ایتالیایی و رهبر خاموش آتزوری

اگر دریا عمیق باشد ماهی می تواند نفس بکشد . اگر او را در سطح آب هم قرار دهید همان کار را می کند ولی این دو یکسان نیستند .

( آندره آ پیرلو)

 

لحظه ای که همه چیز معنایش را از دست داد .

یک سال پیش و در روز 7 نوامبر آندره آ پیرلو هم از فوتبال کناره گرفت . هافبک سابق تیم ملی ایتالیا 12 سال قبل از آن و در هنگام فینال لیگ قهرمانان اروپا بین میلان و لیورپول هم تصمیم به خداحافظی گرفته بود . آندره آ که در ضربات پنالتی آن فینال ، یک پنالتی را از دست داده بود ، بعدها درباره آن فینال دراماتیک گفت : در مورد خداحافظی از فوتبال فکر می کردم . چرا که بعد از فینال استانبول دیگر هیچ چیزی معنا نداشت ... حتی بعدها که در این جام هم قهرمان شدیم ، هرگز اتفاقات آن مسابقه را فراموش نکردم ...اما خوشبختانه او ماند تا سال 2017 ...

آندره آ پیرلو از معدود ستاره هایی است که سابقه بازی و درخشش در هر سه تیم اینتر ، میلان و یوونتوس ایتالیا را دارا بود . مروری داریم بر صحبت های مربی سابق پیرلو و البته خاطرت آندره آ از روزهای آغازین فوتبالش ؛ خاطراتی که در کتاب « می اندیشم ؛ پس بازی می کنم » نوشته پیرلو آمده است . این کتاب با ترجمه ماشاالله صفری و طه صفری توسط انتشارات گلگشت به فارسی برگردانده شده است .

کشف استعدادی جوان توسط پراندلی

شاید بهترین گزینه ای که می تواند از پیرلو بگوید چزاره پراندلی مربی سابق تیم ملی فوتبال ایتالیا باشد . مردی که سالها قبل از مربیگری پیرلو در تیم ملی ، استعداد او را در تیم جوانان برشیا دیده بود و با وجود دشمنی دو تیم برشیا و آتلانتا ، پیرلوی جوان را برای آتلانتا به خدمت گرفته بود . پراندلی هنوز لحظه کشف این جوان را به خاطر دارد : روزی مشغول آماده شدن برای تمرین بودیم که کمک مربی ام نفس نفس زنان وارد رختکن شد .

• چزاره ! یک به فوق العاده با استعداد دیم . بی نظیره ! اما مشکل اینجاست که برای جوانان برشیا بازی می کنه !

چیزی که باعث تعجب من شد حرفهایش نبود . بلکه انگار خودش هم چیزی را که دیده بود باور نداشت ... انگار خودش هم چیزی را که دیده باور نداشت . او کسی بود که صدها بازیکن در دوران فوتبال خود دیده بود . جالب این بود که یک هفته بعد جوانان آتلانتا باید با جوانان برشیا بازی می کرد . در تیم آنها بچه ای بود دو یا سه سال از هم تیمی های خود جوانتر و در حالی که دست تکان می داد وارد زمین شد . نام آن بچه پیرلو بود . دهانم از تعجب بازمانده بود . هرگز چنین چیزی ندیده بودم . کاملا مشخص بود که همه فقط و فقط او را تماشا می کنند و یک فکر در سر دارند . « این خودشه ؛ استعداد جدید ایتالیا » . او در چشمانشان هرگز یک پسربچه نبود .

رهبری خاموش مثل اسکیرئا

یکی از شگفتی های آندره این است که یک « رهبر خاموش » است . چیزی که در دنیای فوتبال به راحتی پیدا نمی شود . در دوران بازی ام قبل از ان که مربی شوم مردی بی نظیر را می شناختم . جائتانو اسکیرئا مدافع تیم ملی ایتالیا و فاتح جام جهانی 1982 . شباهت او به آندره آ باورنکردنی و روش رهبری کردن آنها یکسان بود . لحظاتی که رهبران خاموش تصمیم می گیرند چیزی بگویند تمام رختکن ساکت می شوند و گوش می دهند .

پیرلو و بوفون ، تجسم روح ایتالیایی

هرگز آن تجربیات را فراموش نخواهم کرد . در کنار اسکیرئا سرشار از حیرت بودم و در هنگام مربیگری پیرلو سرشار از ستایش . درس آنها کاملا روشن بود : آنهایی که سرشان را پایین می اندازند بعدها پاداش خود را برداشت می کنند و مهم ترین این پاداش ها جلب احترام اطرافیانشان است . آندره با یک رویا به دنیا آمد و به ما اجازه داد تا رویاپردازی کنیم . هنوز همان پسربچه ای است که سالها پیش دیده بودم . در پیراهن برشیایی که برایش گشاد بود ... مردانی مثل پیرلو و بوفون تجسم روح حقیقی ایتالیا هستند . اگر همه انسانها تعصبی مانند آنها به کشورشان داشتند ، دنیای ما جای بهتری بود . بعد از نبردهای فراوان ، انگیزه آنها دقیقا مانند روزی است که برای اولین بار قدم بر روی چمن فوتبال نهادند .

پلی استیشن بازی کردن قبل از فینال جام جهانی

فینال جام جهانی 2006 بزرگ ترین لحظه زندگی پیرلو بود . جایی که اتفاقات قبل و حین بازی ، بیشتر شخصیت او را نمایان ساخت . او می گوید :

رفتم و توپ را صاحب شدم . یک بار ؛ دوبار ؛ صدها بار . من در مقابل دنیا . مانند یک شوالیه شرافتمند بودم . کسی نمی خواهد با من بازی کند ؟ ایرادی نداره من تیم خودم خواهم بود . بدون سلاح نبودم . ده تای آنها جان می کندند تا گل بزنند اما این من بودم که به تنهایی انجامش می دادم . تمامشان را دریبل زدم ، تمام آنها به علاوه بچه هایی که لباسی همرنگ من پوشیده بودند .

فشار و استرس را حس نمی کنم . اگر هم باشد توجهی به آن ندارم . تمام بعد از ظهر یکشنبه 9 جولای 2006 در برلین را خوابیدم و پلی استیشن بازی کردم . شب رفتم توی زمین و قهرمان جهان شدم .