آیا علی کریمی توانایی ریاست فدراسیون را دارد؟

بازخوانی یک پرونده عجیب!

 کاندید شدن علی کریمی برای ریاست فدراسیون فوتبال، بهانه ای است برای مرور رفتارهای این بازیکن اسبق ملی در دوران حضور در تیم ملی فوتبال. بازخوانی پدیده کم فروشی در تیم ملی و رویارویی باند کریمی علیه باند دایی قبل از جام جهانی آلمان که یک دهه قبل در مجله همشهری تماشاگر مطرح شد، می تواند هم شرایط اسفناک مدیریت تیم ملی را در آن دوران نشان دهد و هم تا حد زیادی روحیات علی کریمی و علی دایی را به تصویر بکشد. دو چهره ای که یکی با حضورش در انتخابات فدراسیون باعث شادی فوتبالی ها شده و بسیاری حسرت عدم حضور دیگری را می خورند!

اختلاف دایی و کریمی تقریبا از بازی های مقدماتی جام جهانی 2006 استارت خورد، مصاحبه کریمی با تماشاگران این اختلاف ها را رسانه ای کرد و بعدها موضوع لایی خوردن دایی از کریمی در یک بازی داخل سالن و تکرار همین صحنه در تمرینات تیم ملی و در نهایت پرخاش دایی به کریمی به این اختلافات دامن زد.

یک عضو وقت کادر فنی تیم ملی آن زمان مدعی است بعد از بازی های آسیایی بوسان و فوت پدر دایی شرایط طوری فراهم شد تا این دو ستاره با هم آشتی کنند. گویا روند آشتی کنان با صلح و صفا پیش می رفت تا زمانی که دو بازیکن تیم ملی مجددا کریمی را علیه دایی تحریک کردند. تیم ملی برای یک دیدار دوستانه به اوکراین سفر کرده بود. دایی روز قبل  از بازی وقتی برای صرف ناهار وارد سالن می شود می بیند جای او کریمی سرمیز نشسته است. دیدن همین صحنه و تحریکات نزدیکان دایی باعث عصبانیت او می شود؛ تا با صدایی بلند بگوید: «تیم ملی این قدر بی صاحب شده که هرکسی هر جایی دلش بخواهد بنشیند؟»  این اعتراض شدیداللحن با واکنش تند کریمی همراه شد تا جایی که نزدیک بود کارشان به زد و خورد کشیده شود. وساطت کادر فنی و بازیکنان باعث ختم به خیر شدن ماجرا می شود اما فضای تیم ملی روز قبل از مصاف با اوکراین بر هم می خورد تا جایی که مترجم برانکو با یک شیوه ساده باعث شد به ظاهر با هم آشتی کنند.

چلنگر به اتاق دایی می رود و به نقل از کریمی می گوید: «به جان خودم الان با علی صحبت کردم و از رفتارش پشیمان بود و می گفت اگر دایی بازی نکند من هم نیستم.» این دیالوگ ها با کمی تغییر خطاب به کریمی هم تکرار می شود تا آنها پیش از بازی روی یکدیگر را موقتا(!) ببوسند.

بازی های مقدماتی جام جهانی و جام ملت ها با فشردگی در حال برگزاری بود و تیم ملی تقریبا همیشه با فشردگ

ی در حال برگزاری بود و تیم ملی تقریبا همیشه در اردو به سر می برد. این موضوع باز هم سبب به وجود آمدن درگیری میان آنها شد. پاس ندادن ها به دایی از همان زمان شکل گرفت.

در سفر به لائوس این اختلافات به اوج رسید. در تمرین پیش از بازی کاملا مشخص بود نکونام، نیکبخت و کریمی مثلث جدا از سایرین را تشکیل داده بودند. در چند صحنه که دایی موقعیت گل زدن داشت توپ به کاپیتان نرسید.

در پایان تمرین هم با کریمی در انتهای اتوبوس مشغول بگو بخند بودند که فرکی از بازیکنان نظرخواهی کرد که اول به سونا بروند یا شام بخورند. در این لحظه دایی گفت: «اول بریم سونا، بعد شام». این جمله دایی با واکنش سایر بازیکنان مواجه شد و نیکبخت با صدای بلند گفت: «بریم شام» رد و بدل شدن همین جملات سبب شد تا بازیکنان موافق کریمی یک صدا با اشاره دست به سمت دایی، شعر را بخوانند.

به محض آنکه دایی سرش را برمی گرداند با سکوت معنی داری یکدیگر را نگاه می کردند. دایی همان شب به نگارنده گفت: «من می دانم آنها نسبت به من کم فروشی می کنند و همه اش زیر سر اون پسره نیکبخت و اون یکی نکونام است.» وقتی از دایی پرسیده شد علی کریمی چطور؟ گفت «علی هم تحت تاثیر آنهاست.»

 دایی در پایان دیدار با لائوس از پاس ندادن های نکونام، نیکبخت و کریمی گله مند بود: «من که می دانم چرا به من پاس نمی دهد. می دانم با آنها چه کار کنم.» آن ماجرا گذشت تا زمان جام ملت های آسیا که روند گل نزدن دایی ادامه یافت و رسانه ها به شدت از افت او انتقاد کردند. در بازی های جام ملت های چین باز بازیکنان همگروه کریمی به شکل محسوسی به دایی پاس نمی دادند و کاپیتان هم نمی توانست اعتراضی کند. تیم ملی خوب نتیجه می گرفت و کسی حرف دایی را باور نمی کرد.

در همان بازی ها کریمی بهترین بازیکن آسیا شناخته شد و کادر فنی هم جز برانکو رابطه خوبی با دایی نداشتند. خداداد به نقل از مهاجرانی بعدها از سناریوی پاس ندادن به دایی پرده برداشت. گویا نکونام، مهدوی کیا و کریمی در دیدار با مهاجرانی گفته بودند: «چرا همه توپ ها را به دایی بدهیم تا خراب کند؟ قرار گذاشتیم همه پاس ها را به علی کریمی برسانیم تا حداقل اگر قرار به خراب کردن باشد خودمان خراب کنیم.»

بعدها امیرآبادی، معدنچی و کاظمیان هم به جمع کردن هواداران کریمی اضافه شدند تا کاپیتان در خط هافبک و حمله تقریبا تنها شود. دوستان دایی بیشتر در خط دفاع و دروازه بودند، از جمله میرزاپور، سهراب بختیاری زاده، نصرتی و گل محمدی.

تیم ملی با تمام کم فروشی ها نسبت به دایی توانست به جام جهانی آلمان راه یابد تا دوران تازه اختلاف ها آغاز شود. مصدومیت دایی از ناحیه زانو و درگیری دادکان با سازمان ورزش باعث شد تا کریمی و دوستانش رویه خود را علنی تر دنبال کنند. داستان قهر 24 ساعته کریمی از اردوی تیم ملی و امتناع از تست دوپینگ با وساطت کادر فنی زیرسبیلی رد شد.

هنوز آن صحنه ای که کریمی با تی شرت جذب و شلوار جین راسته نزد محمود احمدی نژاد رفت از اذهان پاک نشده است. کریمی در آن جلسه که همه بازیکنان با لباس فرم تیم ملی بودند از منزل پیش رئیس جمهور کشانده شده بود. جادوگر درطول بازی های جام جهانی بنا به گفته پزشک و مترجم تیم ملی دائما در حال ایراد گرفتن بود و یک لحظه هدفون واکمنش را از گوشش در نمی آورد. کریمی طبق آنچه نزدیکان تیم ملی می گویند دائما از محل اردو، غذا و تمرینات ایراد می گرفت. او با رفتارش دوستانش را هم تحریک می کرد و تا پاسی از شب در اتاقش مشغول بازی بود. گفته می شود کاظمیان و معدنچی پای ثابت مهمانی های کریمی بودند...