بیوگرافی آلن دلون

آلن فابین مورسی مارسل دلون بازیگر مشهور اهل فرانسه است. وی تاکنون جوایز بسیاری کسب کرده و به تازگی تصمیم به مرگ خودخواسته گرفته است.

آسمونی

زمان مطالعه: 8 دقیقه

سرفصل های این مطلب:[بستن]

- درباره آلن دلون
- زندگی هنری
- حقایق و حواشی
- جایگاه بازیگری
- گالری تصاویر
- راه های ارتباطی

نام و نام خانوادگی	آلن فابین مورسی مارسل دلون
لقب	آلن دلون
تاریخ تولد	8 نوامبر 1935
سن	86 سال
محل تولد	دهکده سو در حوالی پاریس
محل زندگی	سوئیس
ملیت	فرانسوی، سوئیسی
حرفه	بازیگر، فیلمساز، بازرگان
وضعیت تاهل	مجرد
نام همسر	ناتالی دلون (1963-1969)
نام شریکها	رومی اشنایدر (1959-1963)- ناتالی دلون (1963-1969)- میری دارک (1968-1982)

آلن دلون (Alain Delon) که دارای نام اصلی آلن فابین مورسی مارسل دلون است در تاریخ 8 نوامبر 1935 در هکده سو در پیرامون پاریس چشم به جهان گشود. او در اوج جوانی خود بازیگر بسیار پرطرفدار، توانمند و معروفی بوده و همچنان هست. الن به جذاب ترین بازیگر مرد تاریخ سینما معروف است. در ادامه مطلب آسمونی با جزئیات بیشتری از زندگی او آشنا می شویم.

درباره آلن دلون

آلن دلون در دهکده ای حوالی پاریس از پدری با نام فابیَن و مادری با نام ادیت به دنیا آمد. هنگامی که 4 ساله بود پدر و مادرش از هم طلاق گرفتند و به همین دلیل به سرپرستی خانواده ای دیگر درآمد. او در محله ای بزرگ شد که رو به زندان بود و آلن با بچه های نگهبان زندان همبازی شد.

با گذشت چند سالی، پدرخوانده و مادرخوانده اش در یک سانحه تصادف کشته شدند و باز هم به سرپرستی مادر واقعی خود درآمد اما این بار مادرش با یک قصاب ازدواج کرده بود.

آلن دلون در کودکی به دوچرخه سواری، فوتبال و سینما رفتن علاقه زیادی داشت. او در مدرسه کاتولیک درس خوانده اما بخاطر اینکه پسربچه پرجنب و جوشی بود چندین بار از مدرسه اخراج شد و سرانجام در 15 سالگی بطورکامل تحصیل را رها کرد. سپس ناپدری اش او را به مغازه قصابی خود برد تا مشغول کار شود اما آلن اصلاً علاقه ای به این شغل نداشت و در سن 17 سالگی خانه را ترک کرد و به ارتش ملحق شد.

او در ارتش در یگان تفنگداران دریایی به‌عنوان چترباز به خدمت ادامه داد و در سال 1954 در جنگ هند و چین حضور داشت. او دوران خدمت خود را در ارتش با اشتیاق ادامه داد. دُلون در مورد خاطراتش در آن زمان می‌گوید: «در آنجا دوستانی پیدا کردم؛ کسانی که با آن‌ها حرف می‌زدم و به حرف‌هایم گوش می‌دادند».

آلن سرانجام در سال 1956 از خدمت ارتش مرخص شد و بعنوان باربر و سپس به ‌عنوان پیش‌خدمت در کافه ‌های مختلف پاریس به کار پرداخت. او درآمد ثابتی نداشت و مستقل از خانواده ‌اش زندگی می‌کرد. طی همین مدت، با بسیاری از بازیگران که در کافه ‌های محل کارش رفت ‌و آمد داشتند آشنا شد. یکی از آن بازیگران، ژان کلود بریالی بود.

زندگی هنری

آلن دلون و بریالی، در سال 1957 تصمیم گرفتند با هم به جشنواره فیلم کن بروند. این تصمیم، زندگی آلَن را برای همیشه تغییر داد. آلن، که یک آدم معمولی بود و هیچ‌گونه تجربه بازیگری نداشت و آن شب هم با یک دست لباس کرایه‌ای به جشنواره رفته بود، پس از بازگشت از جشنواره به یک فوق‌ستاره تبدیل شد. چهره فوق‌العاده جذاب او در آن مجلس کاملاً سرآمدِ همگان بود و در آنجا بود که کارگردانان مختلف به سراغ او آمدند و بیشتر در نقش دزد یا آدمکش اجیرشده بازی می‌کرد.

در دهه 1970، علاوه بر بازی در فیلم، دومین کمپانی تولید فیلم خود را تأسیس کرد و به جمع‌آوری ثروت پرداخت. او حالا دیگر یکی از ثروتمندان جهان بود و فیلم‌هایی که تهیه می‌کرد با آرم AD بودند. او سپس یک شرکت هواپیمایی تأسیس کرد و بخشی از ثروت خود را در زمینه موردعلاقه‌اش، یعنی جمع‌آوری آثار هنری و پرورش اسب‌های مسابقه، سرمایه‌گذاری کرد. گنجینه شخصی او کم‌نظیر است و صاحب عتیقه‌هایی است که بسیاری از آن‌ها در موزه‌ها به نمایش گذاشته شده‌است.

او در دهه 1980 به سوئیس نقل مکان کرد تا بر عملکرد شرکتی که محصولاتش را به نام «آلن دلون» به فروش می‌رساند نظارت بهتری داشته باشد. دفتر این شرکت در شهر ژنو است.

فیلم های سینمایی آلن دلون

سال	فیلم	نقش	کارگردان
2012	مادرها سال نو مبارک!	خودش
2008	آستریکس در بازی‌های المپیک	ژولیوس سزار	Frédéric Forestier و Thomas Langmann
2003	فرانک ریوا	فرانک ریوا
1999	بازیگران	خودش	Bertrand Blier
1997	نیمه شانس	ژولین ویگنال	پاتریس لوکنت
1996	روز و شب	آلکساندر	Bernard-Henri Lévy
1995	صد و یک شب	خودش	آنیس واردا
1994	تدی خرسه	ژان ریویر	Jacques Deray
1992	یک جرم	چارلز دوراند	Jacques Deray
1992	بازگشت کازانووا	جاکومو کازانووا	ادوار نیرمانس
1990	موج نو	لنوکس	ژان-لوک گدار
1990	ماشین رقص	آلن ولف	Gilles Béhat
1988	پلیس خفته را بیدار نکن	کمیسر اوژن گریندل	José Pinheiro
1986	گذرگاه	ژان دیاز	René Manzor
1985	حرف یک پلیس	دانیل پرات	José Pinheiro
1984	سوان عاشق	بارون دو شارلوس	فولکر اشلوندورف
1984	داستان ما	رابرت آورانچ	برتران بلیه
1983	ضارب	ژاک دارنای	آلن دلون
1982	شوک	مارتین تریر	Robin Davis
1981	برای پنهان کردن یک پلیس	چوکاس	آلن دلون
1981	تهران 43	فوشه	Aleksandr Alov و Vladimir Naumov
1980	سه مرد برای کشتن	میشل ژرفو	ژاک دُرای
1979	پزشک	ژان-ماری دِپره	ژان فروستیه
1979	کنکورد... فرودگاه 79	پل مِتْران	دیوید لوول ریچ
1978	توجه، بچه‌ها نگاهمان می‌کنند	مرد	سِرژ لُروآ
1977	باند	روبر	ژاک دُرای
1977	مرگ یک مرد فاسد	خاویر مارچال	زار لوتنر
1977	مرد عجول	پیِر نیو	ادوارد مولینارو
1976	آقای کلاین	رابرت کلاین	Joseph Losey
1976	آرماگدون	دکتر میشل آمبرووا	با شرکت: آلن دلون، ژان یان
1976	بومرنگ	Jacques Batkin	José Giovanni
1975	داستان یک پلیس	روژه بورنیش	ژاک دُرای
1975	کولی	هوگو سنار	José Giovanni
1975	زورو	دون دیه‌گو دُ لا وِگا/زورو	دوچو تساری
1974	سینه‌های یخی	Marc Rilson	ژرژ لوتنر
1974	بورسالینو و شرکا	Roch Siffredi	ژاک دُرای
1973	دو مرد در شهر	جینو استرابلیجی	José Giovanni
1973	نسل اربابان	ژولیَن داندیو	Pierre Granier-Deferre
1973	انبارهای سوخته	قاضی لارشه	ژان شاپو
1973	عقرب	ژان لوریه	مایکل وینر
1973	اسلحهٔ بزرگ	Tony Arzenta	دوچو تساری
1973	معالجه با شوک	دکتر دوویلِر	آلن ژوسوا
1972	اولین شب آرامش	دانیله دومینیچی	والریو زورلینی
1971	ترور تروتسکی	فرانک جکسون	جوزف لوزی
1971	Fantasia chez les ploucs	یک مسافر	ژرار پیره
1971	آفتاب سرخ	Gauche	ترنس یانگ
1971	بیوه کودرک	ژان لاوینْی	Pierre Granier-Deferre
1971	یک پلیس	اِدوار کولمان	ژان پیر ملویل
1970	The Love Mates	ژولیَن داندیو	روژه کاهان
1970	Easy, Down There!	سیمون	ژاک دُرای
1970	بورسالینو	Roch Siffredi	ژاک دُرای
1970	دایره سرخ	Corey	ژان پیر ملویل
1969	استخر	ژان-پل	ژاک دری
1969	دسته سیسیلی‌ها	روژه سارته	آنری ورنوی
1969	جف	لوران	ژاک دری
1968	ارواح مردگان	ویلیام ویلسن	لویی مال
1968	خداحافظ رفیق	دینو باران	ژان ووترا
1968	دختری سوار بر موتورسیکلت	دانیل	جک کاردیف
1967	ماجراجویان	مانو	روبر انریکو
1967	Diabolically Yours	پیِر	ژولیَن دوویویه
1967	سامورایی	جِف کاستِلو	ژان-پیر ملویل
1966	فرمانده گم شده	کاپیتان فیلیپ اسکالاویه	مارک رابسون
1966	تگزاس آن‌سوی رودخانه	دونو بالْدازار	مایکل گوردون
1965	آیا پاریس در حال سوختن است؟	ژاک شابان-دلما	رُنه کلِمان
1965	زمانی که دزد بودم	ادی پداک	رالف نلسون
1965	رولز-رویس زرد	استفانو	آنتونی اسکویت
1964	L'Insoumis	Thomas Vlassenroot	آلن کاوالیه
1963	لالهٔ سیاه	Guillaume/ Julian de Saint Preux	کریستین-ژاک
1963	پلنگ	Tancredi	لوکینو ویسکونتی
1963	هر شماره ای میتواند برنده باشد	فرانسیس ورلوت	آنری ورنوی
1963	خانه شادی	مارک	رنه کلمنت
1962	عشق در دریا	A film star	گای ژیل
1962	کسوف	پیرو	میکل‌آنجلو آنتونیونی
1962	Carom Shots	Monsieur Lambert	Marcel Bluwal
1962	شیطان و ده فرمان	Pierre Messager	ژولین دوویویه
1961	عشق های مشهور	پرینس آلبرت	Michel Boisrond
1961	شادی زندگی	Ulysse Cecconato	رُنه کلِمان
1960	ظهر بنفش	تام ریپلی	رنه کلمان
1960	روکو و برادرانش	روکو پارونْدی	لوکینو ویسکونتی
1959	راه جوانی	آنتوان میشو	میشل بوارون
1959	زنان ضعیف هستند	جولین فنال	Michel Boisrond
1958	کریستین	فرانتس لوبْهاینر	پیر گاسپار-ویت
1958	زیبا باش اما خفه شو	لولو	مارک آلگره
1957	وقتی زنی دخالت میکند	جو	ایو الیگره

جوایز

آلن دلون در سی‌ و دومین دوره جشنواره فیلم کن 2019، "نخل طلای افتخاری" این جشنواره را دریافت کرد.

حقایق و حواشی

آلن در سال 2022 تصمیم به مرگ خودخواسته یا همان اتانازی گرفته است. این خبر را پسرش، آنتونی در گفت و گو با رادیو آر. تی. ال اعلام کرد. پسرش آنتونی نپذیرفته است خودش این کار را انجام دهد و خواهرش آنوشکا قبول کرده است تصمیم دلون را عملی کند. این هنرپیشه 86 ساله علت این تصمیم را در زندگی‌نامه‌اش «بین سگ و گرگ» که به‌زودی منتشر می‌شود، توضیح داده است. آلن در رابطه با تصمیمش برای اتانازی گفته است که بی هیچ پشیمانی این دنیا را ترک خواهد کرد چرا که همه‌چیز الکی است و تنها پول است که اهمیت دارد.

در اواخر 2018 بهروز وثوقی در صفحه اینستاگرام خود تصویری از خود و آلن را می گذارد و زیرش می نویسد: «روحت شاد!» این کار او مشخص نشد بر چه اساسی انجام شد اما چند ساعت بعد بهروز این پست را از صفحه خود بر می دارد.

آلن دلون در حدود سال 2005 در مراسمی با فرح پهلوی در یک مهمانی دیدار می کند و کمی با یکدیگر می رقصند.

آلن دلون در سال 1987 در سن 52 سالگی با یک مانکن هلندی به نام «رزالی وان بیرمن» ازدواج کرد و از او صاحب دختری به نام «آنوشکا» و پسری به نام «آلن فابیانی» شد و در سال 2002 این دو از هم جدا شدند. آلن در سال 1998 در فیلم «نیمه شانس» در کنار «ژان پل بلوموندو» بازی کرد و سپس اعلام بازنشستگی کرد و گفت: «من در اکثر فیلم‌هایی که بازی کرده‌ام یا دزد بوده‌ام یا پلیس، اما جالب این است که فرقی نمی‌کرده است که چه کاره بوده‌ام، در همهٔ فیلم‌ها تنها بوده‌ام. نمی‌دانم اما فکر می‌کنم کارگردان‌ها و حتی تماشاگران همیشه دوست دارند مرا تنها ببینند».

اولین نامزد آلن دلون «رومی اشنایدر» بازیگر معروف بود که قبل از آنکه کارشان به ازدواج کشیده شود از هم جدا شدند. آلن سپس در سال 1964 با «ناتالی کانوواس» ازدواج کرد و از او صاحب یک پسر به نام «آنتونی» شد. در سال 1969 این دو از هم جدا شدند. اما یک حادثه مهم در زندگی آلن در سال 1968 به وقوع پیوست. در این سال جسد «استفن مارکوویچ» در گاراژ خانهٔ وی پیدا شد. شایعات حاکی از آن بود که آلن دلون وی را به دلیل علاقه به «ناتالی» کشته. به هر حال هیچ‌گاه زاویه تاریک آن قتل روشن نشد و آلن هم تبرئه شد. آنتونی در حال حاضر بازیگر سینما است اما هنوز نتوانسته مانند پدرش معروف شود. البته او تا حدی شبیه پدرش است اما مانند او جذابیت ندارد. خود دلون هم می‌گوید: «پسرم با من متفاوت است».

دلون در سال 1355 ه.خ به تهران سفر کرد و همچنین با بهروز وثوقی دراین سفر ارتباط بسیار زیادی برقرار کرد. دلون در ایران با صدای خسرو خسروشاهی شناخته شده‌ است و تنها صدایی است که با استقبال سینماها روبرو شده‌ است. البته در سال‌ های دور زنده‌ یاد کاووس دوستدار، منوچهر زمانی، محمود قنبری و ژرژ پطرسی نیز به جای او صحبت کرده‌اند که در دوبلهٔ مجدد بعضی از آن آثار، خسروشاهی به جای دلون حرف زده است.