تصاویر ماندگار تاریخ باشگاه میلان، قهرمان سری آ ایتالیا

 مهدی زارعی- میلان باشگاهی 123 ساله است. باشگاهی با لقب il Diavolo  ( شیطان) که تا مدت ها جام های قهرمانی را بسان شیظان از چنگ رقبا خارج می کرد اما به مدت یک دهه این شیطان راه زوال را پیمود و حتی تا مقام دهمی ایتالیا نیز نزول کرد. اما سرانجام این تیم در پایان فصل 22-2021 به قله فوتبال ایتالیا بازگشت. مروری داریم بر تصاویر ماندگار تاریخ فوتبال میلان.

داستان میلان با این بازیکن آغاز شد. هربرت کیلپین در 24 ژانویه 1870 در ناتینگهام انگلستان متولد شد و او بود که پس از هشت سال بازی در تیم اینترناسیونال تورینو، در سال 1899 باشگاه میلان را تاسیس کرد و خود نیز اولین کاپیتان این تیم شد.

روسونری در سال 1906. در این سال میلان و یوونتوس صاحب امتیازات مساوی شدند. در دیدار پلی آف هم به تساوی بدون گل دست یافتند و سرانجام برتری (3-0) میلان در دیدار تکراری، دومین قهرمانی این تیم در ایتالیا را رقم زد. در تیم فاتح ایتالیا دو سوییسی، یک آلمانی و یک انگلیسی توپ می زدند.

تصویری از روسونری در سال 1916. میلان پس از قهرمانی سال 1907 بیش از چهار دهه فاتح لیگ نشد. با دقت در عکس می بینید که لوگوی تیم دقیقا مثل پرچم انگلستان است و این دلیلی نداشت جز موسس انگلیسی آن.

استادیوم سن سیرو در روز 19 سپتامبر 1926 افتتاح شد و تا سال 1947 تنها میزبان بازی های میلان بود اما از آن پس اینتر هم بازی های خود را در این ورزشگاه انجام داد. این استادیوم اکنون 80018 نفر گنجایش دارد.

بازیکن سپدیپوش آلدو بوفی است. از اولین اسوطره های ایتالیایی میلان و از معدود چهره های شناخته شده تیم پیش از جنگ جهانی دوم. بوفی متولد 26 فوریه 1915 بود و طی سال های 1936 تا 1945 در 187 بازی 131 گل برای میلان به ثمر رساند. وی به مدت 20 سال بهترین گلزن تاریخ میلان بود و هنوز هم پنجمین گلزن برتر تاریخ باشگاه است.

تیم میلان در مجلات سه رنگ مربوط به فصل 52-51. یک فصل پیش از آن میلان با 60 امتیاز و یک امتیاز بیشتر از اینتر، برای چهارمین بار فاتح سری آ شد.

پوستری تبلیغاتی مربوط به دیدار دوستانه اینتراخت فرانکفورت و میلان در سال 1952. هنوز سه سال تا آغاز جام باشگاه های اروپا مانده بود.

به گزارش آسمونی تصویر بالا دو اسطوره در پایان دیدار تیم های نووارا و میلان در سال 1951. گونار نوردال در 257 بازی برای میلان 210 گل به ثمر رساند و سیلویو پیولا آخرین سال های بازی خود را در نووارا سپری کرد و در 185 بازی 86 گل برای این تیم به ثمر رساند.

اعلامیه تبلیغ فینال جام باشگاه های اروپا در سال 1958. دو تیم رئال مادرید و میلان یه فینال استادیوم هیسل بلژیک رسیده اند. دیداری که در حضور 70 هزار تماشاگر برگزار شد و میلان هرچند دو بار از حریف پیش افتاد اما سرانجام در وقت اضافی(3-2) باخت و به نایب قهرمانی اروپا بسنده کرد.

ژوزه آلتافینی( چپ) از معدود بازیکنانی بود که در دو تیم ملی بازی کرد. او متولد برزیل بود و پس از 8 بازی در برزیل و قهرمانی جام جهانی، راهی میلان شد؛ با 161 گل در 246 بازی بهترین گلزن میلان تا زمان خود شد و در 6 بازی ملی برای ایتالیا 5 گل به ثمر رساند. نفر سمت راست آماریلدو است؛ پدیده 21 ساله برزیل در جام جهانی 1962

مثلث طلایی میلان در دهه 50. هر سه سوئدی و هر سه از بهترین های فوتبال جهان. گونار گرن، گونار نوردال و نیلس لیدهولم سه ستاره سوئد در المپیک 1948 بودند که پس از فتح این بازی ها راهی لیگ ایتالیا شدند و روزهای خوش میلان را رقم زدند. لقب این مثلث« گر- نو- لی» بود.

پوستر تبلیغاتی فینال جام باشگاه های اروپا در فصل 63-62. میلان باید در ورزشگاه ومبلی به میدان رود. حریف این تیم دو بار قهرمان اروپا شده است.

لحظه ای با شکوه در تاریخ میلان. روز 22 می 1963 است و ژوزه آلتافینی درواره بنفیکا را در دقیقه 69 باز می کند. آلتافینی پیش از این نیز در دقیقه 58 بازی را به تساوی(1-1) رسانده بود. حالا میلان قهرمان اروپا بود.

اولین مربی و اولین کاپیتان فاتح اروپا. نرو روکو در 20 می 1912 متولد شده بود و به محص ورود به میلان این تیم را قهرمان ایتالیا کرد و یک سال بعد قهرمان اروپا. کاپیتان چزاره مالدینی هم پس از چهار قهرمانی در ایتالیا، جام باشگاه های اروپا را بالای سر برد.

به گزارش آسمونی تصویر بالا چزاره مالدینی در کنار خانواده. دست تقدیر پسری را که در مرکز تصویر دیده می شود از پدر مشهورتر ساخت. او پائولو مالدینی است!

آنجلو آنکویلتی طی سالهای 1966 تا 1977 در 428 بازی برای میلان به میدان رفت و تا مدتها در کنار جیانی ریوه را بیشترین بازی را برای میلان انجام داده بود.

28 می 1969 و دومین قهرمانی در باشگاه های اروپا با برتری قاطع(4-1) مقابل آژاکس رینوس میشل. کاپیتان جیانی ریوه را جام قهرمانی را در دستان خود دارد.

اولین تیم« ستاره دار» در تاریخ میلان. فصل 78-79 است و تیم با 44 امتیاز بالاتر از پروجا و یوونتوس قهرمانی لیگ می شود. این دهمین فتح سری ا است و از آن پس یک ستاره به نشانه ده قهرمانی روی پیراهن میلان جاودانه می شود.مربی این تیم نیلس لیدهولم سوئدی بود. اسطوره ای که در زمان بازیگری 359 بار برای روسونری به میدان رفت.

کارلو آنچلوتی طی سال های 1987 تا 1992 عضو روسونری بود. او به عنوان بازیکن میلان دو بار فاتح جام باشگاه های اروپا شد. آنچلوتی بعدها سه بار دیگر نیز فاتح این جام شد. دو بار با میلان و یک بار رئال مادرید. کارلتو این افتخارات را به عنوان مربی این تیمها کسب کرد.

دربی میلان در سال 1988 و تصویری از دو برادر. فرانکو باره سی متولد 8 می 1960 بود و 532 بار برای میلان به میدان رفت. برادرش جوزپه هم که دو سال از او بزرگ تر بود 392 بار با پیراهن اینتر به میدان رفت.

اوج اقتدار ستارگان میلان در اروپا. در پایان سال 1988 مارکو فان باستن هلندی توپ طلای اروپا را از آن خود کرد. رود گولیت هموطن وی توپ نقره را کسب کرد و فرانک ریکارد توپ برنز را به خود اختصاص داد.

ستارگانی چون جیووانی گالی، مائورو تاسوتی،پائولو مالدینی، آلساندرو کوستاکورتا، فرانکو باره سی،آنجلو کولومبو،فرانک ریکارد، کارلو آنچلوتی،روبرتو دونادونی، مارکو فان باستن و رود گولیت پیش از فینال فصل 89-88 در ورزشگاه نیوکمپ بارسلون. این تیم قدرتمند آخرین تیم در فوتبال اروپا بود که دو سال پیاپی قهرمان باشگاه های اروپا شد. پس از میلان، تنها رئال این کار را تکرار کرد.

یادگاری از روز 24 می 1989 و دیدار فینال جام باشگاه های اروپا مقابل استوآ بخارست. دیداری که با دو گل رود گولیت و دو گل فان باستن با برتری(4-0) میلان خاتمه یافت و این تیم برای سومین بار قهرمان اروپا شد.

فاتحان اروپا در هنگام فرود از پلکان هواپیما. میلان در روز 23 می 1990 و در مسابقه مقابل بنفیکا پرتغال موفق شد با تک گل فرانک ریکارد از عنوان قهرمانی خود دفاع کند و برای چهارمین بار قهرمان اروپا شود.

به گزارش آسمونی تصویر بالا اسکوربورد ورزشگاه المپیک آتن در روز 18 می 1994 است که نتیجه فینال میلان- بارسلونا روی آن دیده می شود. در این مسابقه میلان با گل های دانیل ماسارو، دژان ساویچویچ و مارسل دزایی(4-0) بارسا را در هم کوبید و برای پنجمین بار فاتح اروپا شد.

روزنامه گازتا دلو اسپورت ایتالیا پس از قهرمانی میلان در لیگ قهرمانان اروپا فصل 94-93. تصویر یوهان کرویف مربی نامدار هلندی نیر روی صفه اول دیده می شود.

فتح جام باشگاه های اروپا در فصل 03-2002 با برتری مقابل یوونتوس در فینال ورزشگاه اولدترافورد. این چهارمین قهرمانی از 5 فهرمانی کاپیتان مالدینی در لیگ قهرمانان اروپا است.

آندری شوچنکو ستاره اوکراینی میلان طی سال های 1999 تا 2006 موفق شد 173 برای میلان به ثمر رسانده، بعد از نوردال به بهترین گلزن تاریخ باشگاه بدل شود. او که در سال 2004 توپ طلای اروپا را از آن خود کرد در فصل 09-2008 مجددا در میلان حضور یافت اما در 26 مسابقه تنها 2 گل برای روسونری به ثمر رساند!

دقیقه 45 دیدار فینال لیگ قهرمانان فصل 07-2006. فیلیپو اینزاگی دروازه لیورپول را باز کرده است تا میلان آماده گرفتن انتقام از شکست دو سال قبل باشد. در سال 2005 لیورپول در ضربات پنالتی میلان را شکست داد و میلان نایب قهرمان اروپا شد.

اینزاگی در دقیقه 82 گل دوم میلان را به ثمر می رساند و کار لیورپول را تمام می کند. مسابقه(2-1) به سود میلان می شود و این تیم برای هفتمین بار قهرمانی اروپا را از آن خود می کند.

دومین پیراهن ماندگار در تاریخ میلان. پیراهن شماره 3 پائولو مالدینی به پاس 647 مسابقه برای میلان در سال 2009 بازنشسته شد و قرار شد اگر روزی فرزند مالدینی بازیکن تیم اصلی میلان شد این پیراهن از آن وی شود.

سینیشا میهایلوویچ هم یکی دیگر از مربیان ناکام میلان بود. یکی از انبوه مربیان شکست خورده در باشگاه. از جمله کلارنس سیدورف، مائورو تاسوتی، فیلیپو اینزاگی، کریستین بروکی، وینچنزو مونتلا، جنارو گاتوزو و مارکو جیامپائولو. تا این که استفانو پیولی تیم عادت کرده به ناکامی را مجددا قهرمان ایتالیا کرد.