کشف 175 شهید غواص که با دستان بسته زنده به گور شده بودند !

داداشی جنگ شیطان با خداس چه ربطی به ایرانی عربی داره داعش باشیعه عراق فرق داره مسلمان با اهل کفر وفسادفرق ندارند

به خدای احد و واحد کمک کردن به عربها مانند دفن کردن هر روز هزاران غواص با دستهای بسته است

روحشون غرق آرامش حالا بیان زوری خودمونو بچسبونیم به این عربهای کثیف همشون مثل همن و از ایرانی خوششون نمیاد برای چی آخه ما الان باید شکم این عراقی ها رو سیر کنیم حالا شدن دوست و برادر?!?!!!!

درود و سلام خدا بر روح پاکشون خدا لعنتشون کنه که باجوانهای نازنین ما چنین کردن درسته که جنگ بوده ولی نامردی و وحشیگری هم حدی داره حالا بیان از عربها حمایت کنن مگه اونایی که به جوانان ما تجاوز کردن داعشی یا تکفیری بودن عربها از ما ایرانیها خوششون نمیاد باید قبول کنیم حالا هی بیایم ازشون حمایت کنیم بازم نامردی میکنن

روحشوت شاد لعنت خدا بر صدام و عراق وعراقی های وحشی

التماس دعا برادران ،نسل ما شرمنده ی شماست.....

ازوقتي اين خبرراشنيدم احساس ميكنم دنياكوچكترازان است كه قلبهاي اسماني درانجاي گيرد.بااين حال فقط وفقط به حال خودم افسوس ميخورم درحالي كه شهدازنده اندواين ماهستيم ك مرده ايم.......

حالا شکم این عراقیارو سیرکنید

لعنت خدا به هرچی عرب بحصی و تکفیری خدا ریشه کنشون کن از سر کره زمین که انقدر وحشین. برادرن شهیدم مظلومیت تان را نمی توان با هیچ کلمه ای بیان کرد روحتان شاد

حالا ببرن پولشونو بدن به این کثافتا تو تاریخ همیشه عربا به ما خیانت کردن چون مارو مسلمون نمیدونن

پس از واکنشهای متعدد نسبت به بازگشت پیکرهای مطهر ١٧٥ غواص شهید در عملیات کربلای ۴ رضا صیادی سردبیر هفته نامه همشهری آیه در این ماهنامه نوشت : نمی‌دانم دستانتان را از پشت بسته بودند یا از روبه‌رو ولی حتما خیلی وقت گذاشتند كه یكی یكی دستانتان را به هم ببندند و دورش طناب بكشند. نمی‌دانم آنها چند نفر بودند كه شما ١٧٥ نفر را به دام انداختند. نمی‌دانم چه گودال عظیمی حفر كردند تا ١٧٥ سرباز را داخلش بیندازند. نمی‌دانم نشسته بودید یا ایستاده، نمی‌دانم یكی یكی داخل گودال پرتتان كردند یا گروهی اصلا چه می‌دانم كه در آن روز، شاید هم شب چه آمد بر سر شما. نمی‌دانم در آن روزهای زمستانی سال ۶۵ با چه نقشه‌ای غافلگیرتان کردند. نمی‌دانم آن فرمانده سنگدل، چطور دلش آمد به چشم‌های معصوم شما نگاه کند و چنین برنامه‌ای برای کشتن‌تان بریزد.نمی‌دانم لحظه‌های آخر که نمی‌توانستید دست‌های هم را بگیرید و خداحافظی کنید، چه حرف‌هایی بین‌تان رد و بدل شد. چه قرارهایی با هم گذاشتید. اصلا چه شوخی‌هایی با هم کردید ولی کاش دستانتان باز بود تا قبل از آن مرگ گروهی، سیر یکدیگر را در آغوش می‌کشیدید.نمی‌دانم وقتی داخل گودال روی هم افتاده و منتظر بودید تا سیل خاک رویتان آوار شود، زیر لب چه ذکری می‌گفتید. حتما به تأسی از اربابتان در گودال قتلگاه «لا معبود سواک، یا غیاث المستغیثین» روی لب‌هایتان بود. یا شاید هم ساده‌تر، احتمالا یکی از شما ۱۷۵ نفر فریاد زده: «برادرها! وعده ما کربلا» و بعد همه با هم ‌فریاد زده‌اید: یا حسین... حتم دارم دل آن سرباز بعثی که پشت لودر نشسته بود تا خاک رویتان بریزد، با شنیدن این یا حسین‌ها‌ لرزید اما به روی خودش نیاورد.حتم دارم وقتی چشم آن سرباز عراقی به چشم آن نوجوان افتاد که گوشه گودال سرش را به‌سوی آسمان گرفته بود و یا زهرا می‌گفت، دلش لرزید اما به روی خودش نیاورد. حتم دارم وقتی آن گودال بزرگ پرشد و صدای فریادهایتان خاموش شد، دل آن فرمانده لعنتی لرزید اما به روی خودش نیاورد. حتی سیگارهای مکرر هم نتوانست تصویر چهره‌های معصوم شما در آن لحظه‌های پایانی را از خاطره‌اش محو کند.حتم دارم اگر‌ آن فرمانده زنده باشد، هنوز هم چهره‌های شما را خوب به‌خاطر دارد، با جزئیات. حتم دارم هنوز هم از شما می‌ترسد؛ حتی با همان دست‌های بسته. حتم دارم هنوز صلابت نگاه شما کابوس روز و شبش باشد.چشمان نگرانتان از روزی كه این خبر را شنیدم مقابل چشمانم ایستاده و خیره خیره نگاهم می‌كند. دوست دارم زندگینامه یك یك شما را بخوانم. تعدادتان آنقدر زیاد است كه بین‌تان از هر گروه و دسته‌ای وجود داشته باشد؛ از مجرد و عاشق گرفته تا کاسب و هنرمند و زن و بچه‌دار. فقط با خودم آرزو می‌کنم ای کاش دستانتان باز بود که قبل از آن مرگ گروهی، با دو انگشت‌تان علامت پیروزی نشان می‌دادید.راستش را بخواهید این روزها دلم عجیب شور غرور شما را می‌زند. برای تكاوران سخت است كه دستانشان را مقابل دشمن بگیرند كه طناب‌پیچش كنند. بارها شنیده‌ایم که غواص‌ها از آماده‌ترین نیروهای رزمی هستند. بازوان و سینه‌های ستبر شما از همین لباس‌های‌های چسبیده غواصی پیداست. بعثی‌ها همین غرور را نشانه گرفته بودند وگرنه در چند دقیقه همه شما را تیرباران می‌كردند و خلاص.غرور شما اما زیر آن خاک‌ها دفن نشد. مثل یک نامه پستی از همان گودال ارسال شد برای ما. برای ما که درس مقاومت را از شما آموختیم و قسم خورده‌ایم که مثل خودتان تا لحظه آخر مقابل دشمن کرنش نکنیم. غرور شما به ما رسیده تا دلمان از عربده‌های تو‌خالی این و آن نلرزد. شما با دست‌های بسته مقاومت کردید. حتم داشته باشید که ما دستان بازمان را مقابل دشمن دراز نخواهیم کرد. شما هم دعا کنید برایمان. دعای شما ۱۷۵ نفر برگشت نمی‌خورد؛ این را هم مطمئنم.

روحشان شاد وغرق رحمت الهي باشند....غيرت ايراني،افتخارايراني واصالت ايراني يعني اينها

روح بلند تمام شهدایی که برای پاسداری از شرف و کیان ایران زمین با اندامهایی رعنا رفتند و با پلاکی سوخته به خانه باز آمدند هماره شاد و جاودانه باد

خیلی ترسناکه

خدا لعنت کنه کسی را که جنگ را راه انداخت

خدا رحمتشان کند ، مایه ی افتخار ملت ایران هستند. آقا مجتبی عزیز، به نظرتون جای چنین حرفی بود. کجا تیم مذاکره به دشمن باج داده؟ که رهبر رو ناراحتش کنه. البته ممکنه به علت پیچیدگی ،زیاده روی یا کم روی بکنه ولی رهبر و یا مجلس به موقع تذکر میدن و راهنمایی میکنن. و اونها هم تا حالا خوب عمل کردن .و به تذکرات عمل کردن. درسته مداوم و پیاپی ادعای ولایتمداری نمیکنن ولی از پشت هم خنجر نمیزنن.

مامرد نیستیم که دنیا مراد ماست- مردان آزموده جهان را رها کنند.فمنهم من قضی نحبه و منهم من ینتظر و ما بدلوا تبدیلا .

بر روان پاک شهدا صلوات .

لعنت خدا برکسی که رهبری و ملت ایران را نگران کند

بررسی کنم