10 اختراع زمان باستان که فکر می کردید مربوط به زمان ما هستند

1_خمیر دندان:

قدیمی ترین اشاره به خمیردندان مربوط می شود به نسخه های خطی مصری مربوط به قرن 4 بعد از میلاد که در آن مخلوطی از گل های زنبق و سوسن تجویز شده است. فرمول ساخت بیشتر خمیردندان های اولیه بر پایه ادرار بوده است. باوجود این خمیردندان ها یا پودرها تا قرن 19 میلادی در مصرف عموم مردم قرار نگرفت. یونانی ها و سپس رومی ها با اضافه کردن پاک کننده هایی مثل استخوان های خرد شده یا پوست درخت تا مو برای بخیه زدن گوشت انسان استفاده می شد. پزشکان 4000 سال پیش برای بستن زخم از بخیه زدن استفاده می کردند. یافته های باستان شناسی مصر باستان نشان می دهد که مصری ها از کتان و رگ و پی حیوانات برای بستن زخم ها استفاده می کردند. در هند باستان پزشکان از شاخک های سوسک ها یا مورچه ها به عنوان گیره ای که زخم ها را جوش می داد استفاده می کردند. آنها برای این کار حشرات را گرفته و بدنشان را نصف می کردند و این شاخک ها را از بدنشان جدا می کردند. از دیگر مواد طبیعی که برای بستن زخم استفاده می شد می توانیم از کتان، مو، علف، نخ پنبه، ابریشم، موهای ریز خوک و دل و روده حیوانات نام برد. پس الان باید متوجه شده باشید که اصول اساسی بستن زخم ها از سال 4000 سال پیش زیاد تغییر نکرده است!

 انواع مختلفی از پیشگیری های بهداشتی مربوط به دهان از زمان های باستان وجود داشته و در تاریخ ثبت شده است. این موضوع به وسیله حفاری هایی که در سراسر جهان انجام شده مورد بررسی قرار گرفته است، در این حفاری ها تکه چوب های جویدنی، شاخه های کوچک درخت، پرهای پرندگان، استخوان های حیوانات و تیغ های جوجه تیغی کشف شده است. مردم زیادی از شکل های مختلف مسواک استفاده می کردند. در طب هندی (Ayurveda) از درخت neem (a.k.a. daatun) استفاده می شد و این درخت برای تهیه مسواک و محصولات مشابه برای هزاران سال پرورش می شد. یک نفر انتهای شاخه درخت نیم را می جود تا به شکل رشته های مسواک در آید و بعد از آن برای تمیز کردن دندان هایش استفاده می کند. در جهان مسلمانان، مسواک یا سیواک عبارت بود از شاخه یا ریشه گیاهانی که خاصیت ضدعفونی کننده داشتند. مسواک از دوران عصر طلایی اسلام به طور گسترده ای استفاده می شد.

رومی ها و یونانی های باستان با انواع زیادی از بازی های توپی آشنا شده بودند، که در بعضی از آنها شرط استفاده از پا ضروری بود. در بازی رومی harpastum باور داشتند که از یک بازی تیمی به نام episkyros اقتباس شده است. سیاستمدار رومی به نام سیسرو (106- 43 قبل از میلاد) از یک مرد نام می برد که زمانی که برای زدن مویش به سلمانی رفته بود در اثر پرت شدن توپ به آرایشگاه مرد! با تعریفی که از این بازیها شده به نظر به فوتبال راگبی شباهت دارد. مدرک مستندی از فعالیتی شبیه به فوتبال نیز در آیین نامه ارتش چینی « Zhan Guo Ce» یافت شده است که بین قرن های سوم تا اول قبل از میلاد گردآوری شده است. در آنجا از ورزشی به نام سوجو (ترجمه تحت اللفظی «ضربه به توپ») نام آورده شده که با یک توپ چرمی شروع می شد، بازیکنان این توپ را به درون سوراخی که در وسط یک تکه لباس ابریشمی بوده می انداختند که در بین نی های بامبو بسته شده بود.