کاردیف سیتی و اولین حضور در فینال جام حذفی انگلیس

مهدی زارعی- پس از آن که دو تیم شفیلد یونایتد و كاردیف سیتی به شکلی مقتدرانه فینالیست مسابقات فصل 25-24  جام حذفی شدند، تمام توجه و تمرکز رسانه های جزیره به یک سوال معطوف شد: آیا برای اولین بار تیمی غیر انگلیسی قهرمان جام حذفی می شود؟ تا آن زمان تنها یک بار تیمی غیر انگلیسی به فینال رسیده بود. کوئینز پارک گلاسکو- نماینده اسکاتلند در 1885 - که مقابل بلکبرن با دو گل مغلوب شد.

دو تیم در راه فینال مشکلی نداشتند. شفیلد هر پنج مسابقه قبلی خود را با پیروزی مقابل کورینتیان(5-0)، ونزدی(3-2)، اورتون(1-0)، وست برومویچ(2-0) و ساوتهمپتون(2-0)پشت سر گذاشته بود و در برابر 2 گل خورده، 13 بار دروازه‌ حریفان را فتح كرده بود. کاردیف هم تنها در دور نخست در برابر دارلینگتون به مشکل خورد و بعد از دو تساوی بدون گل، در مسابقه سوم(2-0) برنده شد. اما در مراحل بعد مقابل فولام(1-0)، نانتس کانتی(2-0)، لستر(2-1) و بلکبرن(3-1) به برتری دست یافت و راهی ومبلی شد.

پیش از مسابقه نهایی، روزنامه تایمز نوشت قدرت کاردیف در قابلیت‌های دفاعی این تیم نهفته است. در مقابل فرواردهای یونایتد، نقطه قوت این تیم بودند. فرِد کینور کاپیتان کاردیف بازیکنی بود که در تمام موقعیت های تک به تک برتر از رقبا ظاهر می شد و سایر مهره های دفاعی این تیم نیز وزنه ای موثر به شمار می آمدند. تنها مساله نگران کننده برای ولزی ها مصدومیت جو نیکولسون بعد از مسابقه نیمه نهایی بود. نیکولسون که در ابتدا در پستهای دفاعی بازی می کرد و به مرور تبدیل به مهاجم کاردیف شد، پس از برد نیمه نهایی برای فرار از دست هواداران هیجان زده تیم خود، روی سقف ماشینی رفت اما از آنجا سقوط کرد و زانویش مصدوم شد.

در جمع شفیلدی ها چارلز سات کلیف- دروازه بان یونایتد- امیدوار بود خاطره تلخ خانواده خود را از فینال جام حذفی پاک کند. در فینال سال 1894 برادر بزرگ تر او- جان- درون دروازه بولتون ایستاده بود و شکست در فینال را تجربه کرد. روزنامه تایمز نوشت: باخت یونایتد می تواند مصیبت خانواده را کامل کند.

در مقابل تامی بویل و هری جانسون دو فروارد یونایتد، شرایطی متفاوت داشتند. پیتر بویل پدر تامی و هری جانسون پدر قبلا با پیراهن شفیلد در سالهای 1899 و 1902 فاتح این جام شده بودند و در انتظار قهرمانی پسران خود بودند.

91763 تماشاگر مسابقه را از نزدیک تماشا کردند اما تنها 1750 بلیت به صورت رسمی به هواداران دو باشگاه اختصاص داده شد؛ عددی که سرانجام با اعتراض دو تیم به 4 هزار بلیت افزایش یافت. اما سرانجام 40 هزار هوادار کاردیف توانستند بلیت را از طریق فروش عمومی و بازار سیاه به دست آورند. 34 قطار از ساعت 21:30 شب قبل از فینال تا ساعت 1:30 بامداد فینال از راه آهن وسترن، 15 قطار دیگر از مناطق بیرمنگام و ولورهمپتون و 5 قطار از منطقه شفیلد هواداران را به ومبلی رساندند و سرانجام مسابقه در حضور رمزی مک دانلد- نسخت وزیر سابق-، چارلز کلِگ رئیس اتحادیه فوتبال، دوک و دوشس یورک و اجرای سرود ملی توسط گروه‌های گارد ایرلند و نیروی هوایی سلطنتی آغاز شد. این گروهها در بین دو نیمه نیز سرود سرزمین امید و شکوه را برای تماشاگران اجرا نمودند.

در این مسابقه تنها یک بار دروازه ها باز شد؛ فرد تانستال در دقیقه 30 برای شفیلد گلزنی کرد تا ولزی ها در حسرت جام باقی بمانند. در پایان مسابقه، نشریه The People نوشت:

این مسابقه "به عنوان یکی از بهترین فینال هایی که تا به حال انجام شده است در تاریخ ماندگار می شود

در حالی که The Express نوشت 

مسابقه "به هیچ وجه بی رنگ نبود، اما زیبا هم نبود.

هرچه بود، جام به شفیلد رسید تا بیلی گیلسپی کاپیتان این تیم، خود را « خوشبخت ترین مرد بریتانیا» بنامد. با پایان مسابقه هواداران شفیلد بازیکنان خود را روی شانه های خود بلند کردند؛ در مقابل، برخی از ولزی ها نیز به میان زمین آمده و بازیکنان تیم خود را روی شانه گرفتند. لُرد پتی بریج شهردار کاردیف هم به رختکن یونایتد رفت و به بازیکنان فاتح جام تبریک گفت. شهردار بعد از بازگشت بازیکنان به شهر خود، ضیافت شامی به افتخار آنان ترتیب داد.

در مقابل، گروهی از هواداران کاردیف هری وِک مدافع این تیم انتقاد کردند. آنها معتقد بودند در صحنه گل یونایتد، ویک توپ را از دست داد و با این اشتباه، تمام عملکرد خوب خود را تحت الشعاع قرار داد. اما کاپیتان فرِد کینور در حمایت از هم تیمی خود گفت:

سرزنش ها باید به تمام بازیکنان دفاعی تیم باشد که من هم یکی از آنها بودم. با این حال هواداران مان مطمئن باشند که به زودی این جام را به کاردیف خواهیم آورد.

و سرانجام.. جیمی نلسون، مدافع کاردیف، توپ مسابقه را به خانه برد و کمی بعد، آن را برای کمک به بیمارستان روک وود در کاردیف به حراج گذاشت تا پنجاهمین فینال برگزار شده در جام حذفی، با کاری انسان دوستانه در خاطره ها باقی بماند.