پله و اشکهایی مثل بچه ها

مهدی زارعی- ژول ریمه بنیانگذار جام جهانی گفته بود هر تیمی سه بار این جام را برنده شود، می تواند آن را برای همیشه نگه داشته و اسم تیم روی جام حک خواهد شد. پله قبل از مسابقات گفته بود:

این آخرین جام جهانی من است و می خواهم بعد از آن خداحافظی کنم.

اما او در این تصمیم تنها نبود. پله چنین توضیح می دهد:

بریتو، جرسون، کارلوس آلبرتو، دروازه بان مان فلیکس، این ها چهار پنج بازیکنی بودند که قبل از جام اعلام کردند که این آخرین جام جهانی زندگی مان خواهد بود. در مورد خودم، یک چیز را مطمئن بودم: من نمی بازم. من به عنوان یک بازنده خداحافظی نخواهم کرد.

هرچند مسابقه درابتدا با حملات ایتالیایی ها آغاز شد. اما در دقیقه 18 اعصاب برزیلی ها آرام شد.در آن لحظه پله بهترین بازیکن آن جام در فینال با پرشی حیرت انگیز گل اول مسابقه را وارد دروازه ایتالیا کرد. خود او درباره پرش منجر به گل گفت:

حتی امروز هم وقتی مردم آن گل را می بینند از من می پرسند: تو را به خدا بگو چطوری توانستی آن قدر بالا بپری؟ و من به شوخی می گویم: کار خدا بود؛ خدا من را گرفت و بالا کشید تا بتوانم گل بزنم.

البته خاطرات پله از جام جهانی و گل زنی در فینال جام تنها به سال 1970 محدود نمی شد. پادشاه فوتبال در ابتدای دهه 50 با خاطره ای تلخ به استقبال جام جهانی رفت. او درباره اولین جام جهانی زندگی خود چنین به یاد می آورد:

در سال 1950 وقتی برزیل در ماراکانا از اروگوئه باخت، پدرم از رادیو مسابقه را گوش می کرد و با پایان مسابقه، شاهد اشک ریختن او بودم. در آن لحظه به پدرم گفتم گریه نکن. من برایت یک جام جهانی برنده می شوم و هشت سال بعد، من یک جام جهانی بردم.

در جام جهانی 1958 برزیل در فینال مقابل سوئد میزبان قرار گرفته بود. در آن مسابقه، نیمه دوم را برزیل خیلی هجومی آغاز کرد. آن هم در شرایطی که(2-1) از حریف پیش بود. پله 17 ساله جوان ترین بازیکنی بود که در فینال جام جهانی گلزنی می کرد.

گل اول او یکی از بی نظیرترین گلهای تمامی ادوار بود. او درباره گل خود چنین توضیح می دهد:

زاگالو توپ را به میانه میدان فرستاد؛ توپ روی سینه من آمد،  استپ کردم و آن را انداختم پشت دفاع.  و گل زدم! تمام طرفداران سوئد ایستاده بودند و برزیل را تشویق می کردند. آن ها هیچ گاه نظیر این گل را ندیده بودند. دیدن این آدمها و شناخت آنها از نزدیک، واقعا فوق العاده بود.

پله آخرین گل فینال را هم با ضربه سر به ثمر رساند و برد(5-2) برزیل را با اشکهای خود جشن گرفت. او می گوید:

این چیزی بود که من هیچ وقت تصور نمی کردم. به همین خاطر بود که گریه کردم. برادرم بعضی وقتها به من می گوید ببین چطوری داری گریه می کنی.  حتی یک بچه هم این طوری گریه نمی کند. من هم پاسخ می دهم: با احساسی که در آن لحظه داری، هر کسی جایت باشد گریه می کند.