واندررز؛ دومین باشگاه قدیمی فوتبال جهان

در شهر لندن چیزی در حدود 40  باشگاه حرفه‌ای و شبه حرفه‌ای وجود دارد . برخی از این باشگاهها در سراسر دنیا مشهور هستند ولی اكثر آنها با اینكه كمتر شناخته شده هستند، به نمایندگی گوشه‌ای از پایتخت انگلستان افتخار می‌كنند. برخی از این باشگاهها حكایت‌های شگفت‌انگیزی برای تعریف كردن دارند. تیم واندررز در منتهی الیه جنوب شرقی لندن بازی می‌كند. جری داوین مورخ این باشگاه دربارة تیم واندررز می‌گوید:

ما قدیمی‌ترین باشگاه لندنی عضو اتحادیه فوتبال هستیم و از این بابت به خودمان افتخار می‌كنیم. باشگاه ما در سال1860  تأسیس شده است و تنها باشگاهی كه در تمام دنیا وجود دارد و از ما قدیمی‌تر است، شفیلد  است.

این باشگاه كه لقب وانز The Wands را یدك می‌كشد، سالهاست كه با پیراهن سیاه و كهربایی به میدان می‌رود.  باشگاه بارها و بارها تا آستانه انحلال پیشرفته است. ولی همیشه راهی برای زنده ماندن پیدا كرده است. تاریخ ریشه‌دار باشگاه حتی امروز نیز بر كل تیم تأثیر گذاشته است. تیمی كه سه سال از اتحادیه فوتبال انگلستان نیز قدیمی‌تر است!

داوین می‌گوید:

می‌دانیم كه كارگران صنایع كاغذسازی و دیگر صنایع سبك، باشگاه كری CRAY  را تشكیل دادند. باشگاهی كه با نام كری واندررز در بازی‌ها شركت می‌كرد. باشگاه امروزه در لیگی بازی می‌كند كه شش دسته پایین‌تر از لیگ برتر انگلستان است!! اما هرچه بیشتر به گذشته می‌رویم، اسامی حریفان پرآوازه‌تری را در بین رقبای واندررز مشاهده می‌كنیم.

داوین ادامه می‌دهد :

در زمانی كه آرسنال با نام وولویچ آرسنال ‌در مسابقات شركت می‌كرد و محل بازی این تیم نیز پلامستد بود و سالها تا نقل مكان این تیم به شمال لندن باقی مانده بود، مسابقه وولویچ آرسنال و كری واندررز یك دربی محلی را تشكیل می‌داد. آنها به تدریج پله‌های ترقی را طی كردند و ابتدا به لیگ جنوب و سرانجام به لیگ فوتبال راه پیدا می‌كنند. در آن زمان ذخیره‌های ما به صورت منظم با تیم ذخیره‌های آرسنال بازی می‌كردند و اسناد موجود در بایگانی به وضوح نشان می‌دهند كه در آغاز قرن بیستم دو تیم با یكدیگر، بازیكن رد و بدل می‌كردند.

واندررز طی ده ها سال فعالیت خود، چندین بار مجبور شد كه ورزشگاه خانگی خود را عوض كند . در حال حاضر نیز برای استفاده مشترك از استادیوم برونبی. اف .سی.  قراردادی به صورت اجاره‌ای امضاكرده است.

گری هیلمن رییس باشگاه امیدوار است كه هر چه زودتر بتواند این مشكل باشگاه را حل كند:

هدف اصلی ما عبارت است از سازمان دادن به باشگاه، درست كردن زیرساخت‌ها و تبدیل باشگاه به باشگاهی جدید. این روند بارها در سراسر كشور تجربه شده است و امتحان خود را به خوبی پس داده است.  البته قانون استفاده از زمین‌های مشترك در دهه‌های 70 و 80 با تغییراتی روبرو شد.  ولی من باور دارم كه می‌توانیم باشگاهی خودكفا باشیم؛ زیرا از نظر حمایت‌های مردمی و سایر مسائل، با كمبودی مواجه نیستیم.  كسی نمی‌تواند تاریخ را بخرد. اگر كسی به اندازه كافی پول داشته باشد، می‌تواند تیمهایی چون منچستریونایتد و آرسنال را با میلیاردها میلیارد دلار بخرد اما با هیچ پولی نمی‌توان تاریخ را خرید. وجود چنین تاریخی سبب شده است تا فضای باشگاه كاملاً خانوادگی باشد. این باشگاه برای ساكنین محلی حكم نوعی پناهگاه را دارد. كسانی كه با وجود جایگاه فعلی باشگاه در سلسله مراتب لیگ كشوری، به تیم خود افتخار می‌كنند.

رئیس باشگاه ادامه می‌دهد: ما طی پنج تا  10 سال گذشته شاهد بودیم كه مردم كم‌كم از زرق و برق این فوتبال و از پول سنگینی كه برای بلیت‌های هر فصل باید بدهند و از تجاری بودن آن دلزده و آزرده شده‌اند. به نظر می رسد كه گرایشی جدید به وجود آمده است و مردم مجدداً به تیم‌های خارج از لیگ برتر نیز توجه نشان می‌دهند. این به ما در راه رسیدن به هدف مان كمك خواهد كرد.

یان جنكینز  یكی از تكیه‌گاه‌های باشگاه است. جنكینز ابتدا به عنوان بازیكن و بعدها به عنوان سرمربی در واندررز خدمت کرد و زمان حضور وی در باشگاه به 20 سال رسید. او هم مثل سایر اعضای تیم، به جز فوتبال شغل دیگری هم داشت. او می‌گوید:

من بنا هستم. قبلاً برای رئیس باشگاه كار می‌كردم ولی حالا به صورت مستقل كار می‌كنم. علاوه بر این، در برنامه لندن‌شناسی هم كار می‌كنم. ما واندررز، چند حسابدار و دو آتش‌نشان داشتیم؛ همچنین دو پستچی كه صبح خیلی زود بیدار می‌شدند تا در شیفت‌های صبحگاهی فعالیت كنند و در عین حال، به فوتبال خود نیز می رسیدند.

مارك ویلی ـیكی از بازیكنان آتش ‌نشان در این باره می‌گوید: ما در این تیم، نمایندگانی از اقشار مختلف داریم. من روزها در آتش‌نشانی كار می‌كنم و شیفت‌های كاری‌ام، هر هفته تغییر می‌كند.

مربی تیم را سالهاست كه می‌شناسم و باید بگویم بسیار انعطاف ‌پذیر است و ما را به خوبی درك می‌كند. من نمی‌توانم برای تمام بازی‌ها تمرین كنم اما مربی با مسأله كنار می‌آید. كاپیتان مارك ویلی 13 سال است كه به این شكل در باشگاه فعالیت می‌كند. او می‌گوید: اگر دقت كنید متوجه می شوید كه بین ما و فوتبالیست‌های تمام وقت، هیچ فرقی وجود ندارد. البته شكی نیست كه تفاوت اصلی، میزان درآمد و سبك زندگی ما است. ولی عشق ما به فوتبال با هیچ یك از آن‌ها تفاوتی ندارد. عشق به فوتبال و لذت بردن از آن است كه ما را در این جا نگاه داشته است.

باشگاه كری واندررز در تمام رده‌های سنی تا رده زیر هشت سال، تیم دارد و امیدوار است كه به مركزی برای استعدادهای محلی تبدیل شود. امری كه باعث شد یان جنكینز سالها به كار كردن در باشگاه ادامه دهد. او می‌گوید:

تیم كری در گوشت و خون ماست. بارها از جاهای دیگر به من پیشنهاد همكاری دادند اما دلم می‌خواست وقتی استادیوم جدیدمان ساخته می‌شود و اتفاقات جدید برای باشگاه می‌افتد، عضوی از تیم باشم. خیلی دلم می‌خواهد شاهد تغییر باشگاه باشم و روزهایی روشن را با چشمان خود ببینم.

قدیمی‌ترین باشگاه لندن پس از گذشت 163 سال، هنوز پابرجا مانده است. اگر رئیس باشگاه بتواند به روش كاری خود ادامه دهد، در آینده افراد بیشتری به باشگاه می‌آیند.

هیلمن در خاتمه سخنان خود مِی‌گوید:

اگر باشگاهی شالوده محكمی داشته باشد و حمایت‌های مردم نیز پشت آن باشد، هیچ كس نمی‌تواند جلوی پیشرفت آنرا بگیرد. حُسن فوتبال انگلستان این است كه هر تیمی می‌تواند پیشرفت كند و به بالاترین سطح برسد. برای ساختن آینده باشگاه كری ابتدا باید اساس و پایه باشگاه را تقویت كرد. در این صورت می‌توان حد و مرزهای پیشرفت را كنار زد.