نگاهی به فیلم محافظ؛ خشن، خشن و خشن

چهارشنبه 18 آبان 1400
نویسنده: چکاوک شیرازی

• محافظ (The protege)
• 2021
• آمریکا
• کارگردان: مارتین کمپبل

معلوم نیست میزان خشونت زیاد در سطح‌ جامعه است که باعث ساخت فیلم های خشن می شود یا ساختن فیلم‌های خشن، خشونت را در سطح جامعه رواج می دهد. انگار یک پروتکل خاصی برای ساخت فیلم های خشن طراحی شده و سازندگان فیلم ها سعی می کنند تا جای ممکن به آن پای بند باشند و خدای نکرده تخطی ای صورت نگیرد! در حدی که محتوای بعضی از فیلم تقریبا هیچ است یعنی فیلم ساخته شده که فقط خون ریخته شده به نمایش بگذارد، طوری که در فیلم محافظ، که هنوز یک شب از تماشای آن نگذشته چیزی از داستان و متن و هدف فیلم را به خاطر نمی آوریم اما تمام صحنه های سر بریدن و تکه تکه کردن و سوزاندن و چه و چه... به خوبی در خاطرمان مانده است.

«مگی کیو »در نقش «آنا» زنی است که با گذشته ی تلخی که داشته به موجود بی رحمی تبدیل شده و به راحتی آدم می کشد، بدون این که دلیل خاصی داشته باشد. البته حتما دلیلی دارد اما این دلیل در ذهن نویسنده و کارگردان جا خوش کرده و نه تنها در فیلم نیست بلکه حتی روی کاغذ هم نیامده است. «ساموئل ال جکسون» در نقش مودی شخصی است که «آنا »را از جایی خطرناک در ویتنام آورده است و سرپرستی اش را به عهده گرفته.

تا آخر فیلم هم منتظر بمانید باز هم متوجه نخواهید شد که «مودی »چرا در ویتنام بوده است. از طرفی، در چند سکانس بعدتر می فهمیم که افرادی در تعقیب «مودی »هستند.‌ هویت این افراد معلوم نیست. اوایل فیلم آن ها شخصی را به نام «ولی» دزدیده بودند. در گذشته هم «مودی» با اشخاصی زد و بند داشته که گویا به سرانجام نرسیده، برای ما که معلوم نشد این ها مودی را به قصد انتقام تعقیب می کنند یا آن ها. این میان «مایکل کیتون »در دار و دسته ی خلاف کارهای رقیب، عاشق «آنا» می شود. البته این می تواند نقطه ی قوت خوبی در یک فیلم خوب شود و توانسته همین فیلم را حداقل از سقوط با سر نجات دهد.

یک رابطه ی عاشقانه در حالی که مدام برای کشتن هم برنامه ریزی می کنند می تواند اتفاق جذابی باشد. همین طور انتخاب لوکیشن کتاب فروشی به عنوان محل کار «آنا»،شخصیتی که اهل مطالعه است اما ذاتی وحشی دارد. این هم تضادی جالب بود که می توانست خیلی خوب از کار در بیاید.‌ اما خب، همان ابتدای کار که «کیتون» به آن جا وارد می شود و با «آنا »حرف می زند، کارمان با کتاب فروشی تمام می شود و بعد هم که کلا در یک درگیری آتش می گیرد.

اما متحد« آنا »علاوه بر «مودی »که فکر می کنیم جانش را از دست داده اما ناگهان چونان فرشته ی نجات ظاهر می شود، «بیلی بوی »با بازی «رابرت پاتریک» است. همه ی صحنه ها پشت سر هم ردیف شده تا قهرمان داستان را به هدفش برساند. این تفاوت اصلی فیلم های خوب و فیلم های بد است. هرچند که ابدا قابل مقایسه نیست اما‌ مقایسه کنید با فیلم های گانگستری ماندگار دنیای سینما که با رعایت تمام اصول فیلم نامه نویسی به اثری جاودانه تبدیل شدند و فیلم هایی مانند «محافظ »که انگار سری کاری شده اند.

«آنا »به خاطر گذشته ی تلخش نمی خواهد به ویتنام برگردد اما مجبور می شود و ما هم زمان با او که خاطرات دهشتناکش را مرور می کند با گذشته ی او آشنا می شویم. دلیل انتخاب ویتنام‌ هم نامشخص باقی ماند، در این فیلم کشور محل تولد «آنا »می توانست هر جایی باشد، زیرا انتخاب ویتنام به عنوان موطن، کارکرد داستانی نداشت. اما باید جانب انصاف را نگه داشت و به نکات قوت کار هم توجه کرد. علاوه بر مواردی که در بالا اشاره شد، حرکات طراحی شده برای درگیری ها هم خوب و غافلگیر کننده بود.

درست جایی که انتظارش را نداشتی اکتی هرچند بسیار خشن، صورت می گرفت برخلاف فیلم های دیگر که نه صد در صد اما تا حدودی می شود نوع حمله و ضد حمله را حدس زد. همیشه گمان می کردم تنها برخی بازیگران ما هستند که از بس فیلم های بد دیده یا بازی کرده اند ، تفاوت بین متن خوب و بد را تشخیص نمی دهند؛ خوشبختانه با دیدن این فیلم متوجه شدم این مشکل جهانی است.