نگاهى به فيلم حافظه، سرگرم كننده اما بى محتوا

سه شنبه 3 خرداد 1401
چكاوك شيرازى
Memory

"لیام نیسون" در نقش "الکس لوییس" شخصیت اصلی این فیلم است. او مانند مامور 007 در چنین نقش هایی برایمان جا افتاده است. او بعد از بازی در فیلم ربوده شده به عنوان پلیس بازنشته ای که یک تنه بر ضد باندهای تبهکاری فعالیت می کند در حافظه جمعی دوستدارانش نقش بسته است. مردی همه فن حریف، قوی، باهوش و دوست داشتنی، شخصیتی شبیه "جکی چا" در فیلم هایش.
اما تفاوت آخرین نقشش در فیلم "حافظه" با دیگر نقش هایش در این است که این بار نقش یک آدمکش اجیرشده را بازی می کند. اما از آن جا که نباید و نمی شود از کاراکتری که در آن جا افتاده دور شود و فاصله بگیرد این بار، زمانی که اجير مى شود تا دختربچه سیزده ساله اى را به قتل برساند وارد جبهه مخالف آدم بدهای داستان می شود. و از آن جا که پلیس به دنبال دستگیری اوست باز هم مجبور می شود که یک تنه با باند تبهکاری به سردسته گی داوانا ( مونیکا بلوچی) مبارزه کند. پس هم چنان حامی و دوست داشتنی باقی می ماند. این نشان از هوش "نیسون"در انتخاب نقش هایش است.

مورد دیگری که به این شخصیت اضافه شده است و به جذابیت آن افزوده، بیماری "الکس" است. او به آلزایمر دچار شده و چند ماهی بیشتر زنده نیست. هر چند که استفاده ی چندانی از این ویژگی خاص نشده است. ضمن این که "حافظه "هم چنان فیلمی هالیوودی است که با نشان دادن خشونت های آن چنانی سعی در محو کردن ضعف های فیلم نامه اش دارد.
همه چیز در سطح اتفاق می افتد. دو گروه در تعقیب الکس هستند، اف بی آی و خلافکاران. در گروه پلیس، پلیس خوبی هست که سعی می کند با کمک به دیگران گذشته تلخش را از یاد ببرد و یک پلیس بد که ترجیح می دهد طرف وزنه قوی تر را بگیرد. اما هیچ کدام از این ها عمیق نیستند. همان هایی هستند که در همه فیلم های قبلی هم دیده می شوند.
كاراكتر جكى چان در تمام فیلم هایش یکی است پس نیازی به زمینه چینی برای معرفی ندارد. همان طور که نیسون در فیلم هایش منتظر معرفی نمی ماند. اما فرقی که فیلم های این دو با هم دارند این است که در فیلم های چان هر بار شاهد اتفاق تازه ای هستیم. حداقل در حرکات رزمی چیزهایی نو می بینیم. اما در مورد نیسون این اتفاق نمی افتد و ما تنها، او را بر روی بیسمنت های یا بهتر بگوییم در لوکیشن های مختلف می بینیم.

شاید دو خطی فیلم برای فیلم نامه خوانی که در هالیوود کار می کند جذاب باشد. شاید او چیزی شبیه جمله زیر را خوانده باشد: جایزه بگیری که می خواهد سردسته باند تبهکاران را لو بدهد اما آلزایمر این اجازه را به او نمی دهد. این جمله برای یک دو خطی جذاب است اما متاسفانه صرفا برای ترغیب تهیه کننده به تولید فیلم است و بیشتر جنبه ی تبلیغاتی دارد زیرا هیچ تلاشی برای عمیق تر شدن اتفاقات نشده است.
لابد نخواسته اند که قهرمانش را ضعیف و آسیب پذیر جلوه دهند اما نظر شخصی من این است که گاهی باید قهرمان را فدای داستان کرد. هر چند که هیچ کس از سیاست های هالیوود سر در نخواهد آورد.
ولی در کل فیلم را دوست خواهید داشت. فیلمی با مجموعه ای از ماجراهاى بزرگ. اکت ها و هوشیاری الکس در دوران اوج بیماری اش هم به خودی خود جذاب است. فیلم فقط سرگرم کننده است اگر دنبال فیلمی پر محتوا هستید از دیدنش صرف نظر کنید.