نقد و بررسی فيلم تخيلى پرى مادر خوانده (Godmothered)

دوشنبه 19 مهر 1400
نویسنده: نجیبه نعمتی

فیلم پری مادر خوانده از جمله فیلم های ساخته شده توسط والت دیزنی محصول 2020 می‌باشد. این فیلم در ژانر فانتزی – کمدی است. که از همان ابتدا قرار بود برای کانال دیزنی پلاس و برای پخش آنلاین ساخته شود.

کارگردانی این فیلم به عهده شارون مگوایر (Sharon Maguire) است و فیلمنامه آن نیز توسط کری گرنلاند (Kari Granlund) و ملیسا استک (Melissa Stack) بر اساس اقتباسی از داستانی گرنلاند نوشته‌ شده است.

فیلم ارجاعی است به سرزمین پری‌هایی که قرار است به عنوان مادر خوانده انجام وظیفه کنند. آنها باید سال‌های سال تحت تعلیم قرار بگیرند؛ اما پری به نام النور مقررات دست و پا گیر سرزمینش را زیر پا می‌گذارد.

در این فیلم یک پری به نام « النور» ( با بازی جیلیان بل (Jillian Bell) که خطر تعطیلی و بسته شدن دنیای پری‌های مادرخوانده (Motherland) را نزدیک می‌بیند بدون داشتن مجوز و اتمام آموزش‌های خود به دنیای مدرن و امروزی قدم می‌گذارد تا آرزوی دختری نُه ساله به نام « مکنزی» را بر آورده سازد. او جوان‌ترین پری این سرزمین و البته بی‌ تجربه‌ترین آنها نیز می‌باشد. او با امید اینکه بتواند پری این دختر نُه ساله شود دشواری‌های سفر را می‌پذیرد؛ اما به محض ورود به دنیای واقعی مشکلات آغاز می‌شود. تمامی تعالیمی که در سرزمین پری‌ها مرربوط به دوران گذشته است و با دنیای کنونی هم‌خوانی ندارد و مهم‌تر از همه این است که بر خلاف تصورش "مکنزی "دیگر یک دختر نه ساله نیست و خود یک مادر تنهاست که باید از دو دختر خود مواظبت کند. نقش مکنزی بزرگسال را آیلا فیشر (Isla Fisher) ایفا می‌کند. "مکنزی "دیگر رویاپردازی نمی‌کند و به شدت گرفتار روز مرگی دنیای واقعی است. النور می‌خواهد تا او را دوباره به دنیای فانتزی و پری‌ها برگرداند تا او بتواند دوباره رویا پردازی و به دنبال تحقق رویاهایش باشد.

مکنزی سالهای سال است که دیگر به پری‌ها و جادوی آنها اعتقاد ندارد. مرگ همسرش و تنهایی او برای بزرگ کردن دو دختر او را به شدت منفعل ساخته است. او به شدت از باورهای زمان کودکیش فاصله گرفته به نحوی که بعد از مرگ همسرش حتی جشن گرفتن در روزهای نزدیک به سال تحویل را نیز برای فرزندانش ممنوع کرده است. فرزند بزرگ او اعتماد به نفس پایینی دارد.

النور پری است که در همان ابتدا با دیدن خوابیدن او بر حجم عظیمی از تشک ها شما به یاد داستان « شاهزاده و نخود» می‌اندازد. فیلم سعی در ایجاد پیوند میان دنیای فانتزی پری‌ها و دنیای واقعی دارد. اما بیشتر به آشنایی پریان با دنیا و زندگی واقعی می‌پردازد. پریان این بار بر خلاف سایر فیلم های دنیای پریان از دنیای واقعی یاد می‌گیرند.

فیلم بر عکس ظاهر پر نقش ونگارش دچار ضعف در فیلمنامه است. فیلمنامه دچار سردرگمی است. دیالوگ های النور در جاهایی بیش از اندازه می‌باشد و حوصله مخاطب را سر می‌برد. پایان فیلم نیز به جای اینکه تکیه بر کودکان داشته باشد پایان شادی را برای بزرگسالان ایجاد می‌کند.

از نکات مثبت فیلم فوق حضور حیوانات است و استفاده راکون به نام «گری» است که شیرین کاری‌هایش برای کودکان جالب است به خصوص در زمانی که قصد دارد تزیین خانه برای جشن کریسمس را انجام دهد و باعث قطع برق در شهر می‌شود.

فیلم به شدت به فیلم Enchanted « افسون زده» شباهت دارد. فیلم لایو اکشنی که پری به نام «جیزل» از سرزمین رویاها به دنیای واقعی قدم می‌گذارد و به دنبال او پرنس و جادوگر نیز وارد دنیای واقعی می‌شوند و حوادثی را خلق می‌کنند. جلوه های بصری و تکنیک‌ های به کار رفته در فیلم جالب است. اما ضعف فیلمنامه فیلم را به فیلمی پیش افتاده مبدل می‌سازد.
یک داستان سرگرم کننده ؛ اما خسته کننده.

فیلم در نهایت به اثری صمیمی مناسب با ایام کریسمس مبدل ساخته است. بی توجهی فیلم به دنیای کودکان از مهمترین معضلات فیلم محسوب می‌شود.