نقد سریال جادوگر

سه شنبه 17 خرداد 1401
چکاوک شیرازی

در کارنامه ی سید مسعود اطیابی شاهد طیف وسیعی از ژانرهای مختلف در مدیاهای متفاوت هستیم، تلویزیون، سینما، شبکه ی خانگی و... .
همین طور شاهد قدرت و ضعف او در ساخت آثارش نیز بوده ایم. تگزاس یک و دو از آن جمله ساخته های سینمایی اوست که هم داستان های خوبی دارند هم کمدی شیرین و دلچسبی. اما سریال کامیون که ویژه ی تعطیلات نوروز ساخته شده بود چنگی به دل نمی زد و گمان کنم یکی از کم مخاطب ترین سریال های آن سال بود.
این بار هم شاهد کارگردانی اطیابی در شبکه خانگی با سریال "جادوگر" هستیم.
سریالی که دو تن از بازیگران کمدی محبوبمان را به کار گرفته است؛ جواد رضویان و احمد مهران فر.

موضوع سریال موضوع جذابی است. مندل (احمد مهران فر) که کلاهبردار است از دست قانون گریخته و به جزیره ی قشم پناه برده است اما در آن جا بر اثر اتفاقی که تصادفی برایش پیش آمده است او را به عنوان یک پیشگو می شناسند و ماجراهای داستان از طریق شیادی های «مندل» و سادگی برخی از افراد رقم می خورد.
یکی از مزایای آثار اطیابی استفاده از رنگ های شاد و دلفریب است یعنی اگر هیچ چیز هم برای ارائه نداشته باشد به قدری از رنگ های گرم و تند استفاده می کند که خستگی را از چشمانی که به رنگ های دلمرده ی تیره خو گرفته است، می رباید.
اما سریال هنوز نتوانسته مورد خاصی را برای ویژه بودنش عرضه کند. تا به این جا فعلا شاهد شوخی های همیشگی که بار ... دارند و سرشار از توهین کاراکترها به یکدیگر هستند، می باشیم.
در تگزاس از همان ابتدا با این که شوخی ها و کمدی فیلم کاملا سطحی هستند اما به واقع خنده دار هم هستند و اگر مخاطب را به تفکر وا نمی دارند لااقل او را یک دل سیر می خندانند. اما جادوگر در سبک اسلپ استیکی که پیش گرفته هنوز پس از پخش شدن سه قسمت از سریال نتوانسته مورد جذابی نشانمان دهد.
شخصا به عنوان کسی که خیلی درگیر تماشای سریال نیستم قسمت سوم را تنها به امید رویت مطلبی برای نوشتن به عنوان نقد تماشا کردم و متاسفانه دلیل دیگری برای ادامه ی تماشا پیدا نکرده ام. اما امیدوارم در قسمت های بعدی اوضاع کمی فرق کند و شاهد روند رو به جلوی این سریال در شبکه ی خانگی باشیم هر چند که سالی که نکوست از بهارش پیداست.
اما در مورد بازیگران سریال، احمد مهران فر استعداد خود را در عرصه ی بازیگری به خوبی نشان داده است. اولین نقشی که از او به یاد مانده نقش پسری به گرایشات دخترانه در فیلم آتش بس یک است ، که به خوبی از عهده ی اجرایش برآمد. سپس او را در فیلم درباره ی الی دیدیم که در نقش داماد ساکت و کم حرف خانواده به خوبی ظاهر شد.
اما با بازی در نقش ارسطو در سریال پایتخت میخ خودش را در ذهن مخاطب طوری کوبید که کمتر کسی او را با نام مهران فر می نامد و همه او را به اسم ارسطو می شناسند.
با این که بعد از این سریال بیشتر نقش هایش در ژانر کمدی ایفا شده است اما هر کدام با دیگری تفاوت دارد. یعنی وقتی که او را در نقش «مندل» می بینیم کاملا فراموش می کنیم که او یک زمانی که طولانی هم بوده، ارسطوی محبوبمان است. هر چند که در همان سریال هم در هر قسمت جدید که تولید می شد او با حفظ راکورد نقش ارسطو تفاوت هایی در اجرایش به وجود می آورد.

او حتی با آخرین نقشش که در فیلم دینامیت از همین کارگردان است، فاصله بسیاری دارد.
مریم مومن هم که با بازی در سریال بانوی عمارت در یادها ماندگار شده است در این سریال نقشی کاملا متفاوت را بازی می کند، هر چند که برای اظهار نظر راجع به توان بازیگری او کمی زود به نظر می رسد اما ظاهرا او هم می تواند پله های پیشرفت را یکی یکی بپیماید.
در هر حال باید منتظر ماند تا ببینیم این سریال با وجود بازیگران خوبش می تواند در خاطر ها بماند یا تنها چند هفته ای مخاطبانش را سرگرم می کند و بس.