نقد فیلم سینمایی چشم و گوش بسته

چهارشنبه 18 ابان 1400
نویسنده: چكاوك شيرازی

چشم و گوش بسته فیلمی در ژانر کمدی و به کارگردانی «فرزاد موتمن» است، نویسندگی آن را «هما بذرافشان» به عهده داشته و «امیرحسین آشتیانی »تهیه کننده آن است. فيلم «چشم و گوش بسته »محصول 1397 و 1398 می باشد. موسیقی از «بابک میرزاخانی» است.فیلمبرداری آن را «محمدرضا سکوت »انجام داده و عماد خدابخش تدوینگر آن است.

بازیگران عبارتند از :امین حیایی،بهرام افشاری،اناهیتا درگاهی،لیندا کیانی،مسعود کرامتی، مانی حقیقی، پوریا پورسرخ و محمدرضا صولتی.

خلاصه داستان: مردی کشته می شود و دو نفر در این ماجرا به اشتباه دستگیر می شوند، یکی نابیناست و دیگری ناشنواست.

اکثر فیلم های جذاب اخیر دست نوشته یا ساخته ی خانم هاست که باعث خوشحالی و افتخار فراوان است. فیلم " چشم و گوش بسته" نوشته ی «هما بذرافشان »هم از این قاعده مستثنی نیست و یکی از فیلم های خوب اخیر است. فیلم نامه ای که به همه ی جزییاتش به خوبی پرداخته شده و از همان ابتدا از مخاطب خنده، بخوانید قهقهه، فراوان می گیرد و لحظه ای فراموش نمی کند که فیلم کمدی است و برای همین کار ساخته شده است .

فیلم داستان، دو نفری است که یکی در مبارزات بوکس بینایی(با بازی بهرام افشاری) و آن دیگری (با بازی امین حیایی )در چهارشنبه سوری، شنوایی اش را از دست داده. این دو با یکدیگر ملاقات می کنند و تصادفا وارد ماجرایی جنایی می شوند.

تقریبا شاید اولین بار است که چنین ویژگی هایی در فیلم کمدی هدف قرار میگیرد و از آنها استفاده می شود، اما در دل همه ی آن خنده ها توانسته بود نگاه ما را متوجه ی مشکلاتی بکند که این دسته از مردم با آن دست به گریبانند، در عین توانایی هایی که دارند و آن توانایی ها خیلی کاربردی است.

اما در عین حال فیلمنامه نویس و فیلمساز به خوبی از این ضعف و توانایی در پیشبرد داستان استفاده شده و شوخی هایی کاملا به جا بود. حتی وقتی شوخی ها تبدیل به شوخی های خاص می شد هم برخلاف اکثر فیلم ها، در دل داستان جا افتاده بود و این گونه نبود که چیزی را صرفا برای خنده ی زورکی گرفتن از مخاطب، به فیلم تحمیل کنند. نکته ی جالب فیلم غافلگیری آخر داستان بود، یعنی مانند یک درام خوب در انتها غافلگیرمان هم می کرد. جایی که فهمیدیم رییس ( مانی حقیقی) هم نابیناست.

شوخی ها بین همه ی کاراکترها پخش شده بود. شما از رفتار و گفتار پلیس خنده ات می گرفت و تبدیل به بخش بزرگی از شوخی ها شده بود تا کمدی بین رییس و سعید در انتهای فیلم. و بازی فوق العاده ی بهرام افشاری( سعید) و امین حیایی( پیمان) که حسابی از پس نقش برآمده بودند. فرزاد مومتن بار دیگر نشان داد که چنانچه فیلم نامه ی خوبی داشته باشد می تواند فیلم خوبی هم بسازد.

شاید خیلی ها به سوژه ی داستان‌ ایراد بگیرند که چرا راجع به این قشر از مردم است همان هایی که همیشه ترجیح میدهند طرف حساب آدم های عادی باشند که مبادا مشکلات معلولین گریبان آنها را بگیرد اما مهم درست نوشت سوژه و درست ساخته شدنش بود که به خوبی انجام گرفته بود.