ناگفته های دراگان اسکوچیچ (بخش چهارم)؛ سبک ایویچ، سبک بلاژویچ و زیباترین دختر دنیا

*چه شد که بعد ازچهار سال از اسپانیا به کرواسی بازگشتید؟

- آن موقع همسر سابقم باردار بود و پسرمان می خواست متولد شود. شاید هم اشتباه کردم ولی ترجیح دادم به کرواسی و نزد همسرم بازگردم. نمی دانم. شاید اشتباه کردم و اگر این کار را نمی کردم، می توانستم کارهای بزرگ تری انجام دهم. به همین خاطر قید پیشرفت های کاری را زدم.

*گفتید اولین ازدواج. چه زمانی ازدواج کردید؟

- خیلی دوست ندارم خاطرات آن روزها را به یاد بیاورم. در 27 سالگی ازدواج کردم و اوضاع آن ازدواج چندان مطلوب نبود. هرچند که یک دختر و یک پسر از آن ازدواج دارم. وقتی قرار باشد درباره زندگی خانوادگی صحبت کنم، ترجیح می دهم از همسر فعلی ام حرف بزنم. فکر می کنم خدا به من گفت دراگان! دیگر همه مشکلات تمام شد و می خواهم همسری زیبا و واقعی به تو بدهم. الان هم خدا به من زیباترین دختر دنیا را داده است. اسمش آنا است. حتی اگر قبل از تولد دخترم می خواست زیباترین و شیرین ترین دختر دنیا را تصور کنم، هرگز نمی توانستم آنا را تصور کنم.

*فکر کنم همیشه در روزهایی که لژیونر بودید، از خانواده تان دور بودید.

بله. حتی الان که می خواهم از دخترم صحبت کنم، گریه ام گرفته است. آخرین بار که از ایران راهی کشورم شدم، لازم بود 15 روز در قرنطینه باشم و به همین خاطر نمی توانستم او را ببینم. حتی آخرین بار که می خواستم راهی ایران شوم، همسرم آنا را به اتاقی دیگر برد تا من بتوانم از خانه خارج شوم. او به مدت دو هفته هر روز که بیدار می شد، اولین سوالی که می پرسید، این بود که پدر کجاست؟ واقعا فداکاری زیادی لازم است که انسان این شرایط را بپذیرد. طبیعتا خانواده مهم ترین مساله زندگی ام است ولی کاری که الان می کنم هم کاری دلی است و به خاطر علاقه و عشق.همسرم هم این موضوع را می داند که اگر فوتبال را از من بگیرند، در ظاهر زنده هستم ولی از درون مرده. درست مثل یک مرده متحرک.

*سال 1996 به فوتبال کرواسی بازگشتید. مربی تان بلاژویچ بعدها مربی تیم ملی ایران هم شد.

-او یکی از بهترین مربیان تاریخ کرواسی بود. وقتی شما درباره موضوع مربیگری صحبت می کنید، تنها نباید به تمرین دادن و ارتباط با بازیکنان فکر کنید. او ارتباط بسیار قدرتمندی با رسانه ها داشت. مثلا اگر بخواهم ایویچ و بلاژویچ را با هم مقایسه کنم، باید بگویم که ایویچ خیلی به ذات فوتبال و تاکتیک توجه داشت و بیش از آن که مربی باشد، یک معلم بود. اما بلاژ بیشتر یک رهبر بزرگ بود. اگر بخواهم آنها را در سطح جهانی با مربیان نامدار مقایسه کنم، بلاژویچ مثل آلکس فرگوسن بود و ایویچ مثل گواردیولا.

*درباره این دو نوع کاراکتر مربیگری بیشتر توضیح می دهید؟ خودتان کدام مدل را ترجیح می دهید؟

- دو نوع مربی داریم. یک سری بیشتر نقش رهبر را دارند و سری دوم معلم هستند. خود من ترجیح می دهم که یک معلم باشم. البته فکر می کنم خصوصیات رهبری را هم دارم ولی سعی می کنم که همیشه در حال آموزش به بازیکنان باشم. نقش مربی همین است که کاری کند که بازیکنانش در داخل و خاج زمین بهتر باشند. همیشه دوست داشتم وقتی از مجموعه ای خارج می شوم، بازیکنان آن مجموعه بگویند دراگان فلان چیز را به ما یاد داده و به ما کمک کرده است. بازیکنان مهره های اصلی فوتبال هستند و ما اینجا هستیم که به بازیکنان کمک کنیم تا عملکردشان بهتر شود.

*این نوع رهبری، نیازمند آن نیست که خیلی جدی باشید و کلا از شوخی دوری کنید؟

- من شخصا زیاد شوخی می کنم. البته نه درون میدان. به بازیکنانم می گویم شما در تمرین حق دارید شوخی کنید ولی حتما شوخی تان باید آن قدر بامزه باشد که مرا به خنده بیندازد. اگر شوخی تان باعث خنده من نشود، کارتان تمام است( می خندد)

*حدود بیست سال قبل، صحبت های زیادی از بلاژویچ در مطبوعات ایران شنیده می شد. مثلا گفته بود این قدر آمادگی جسمانی اش زیاد بود که با بازیکنان تیم ملی کرواسی تمرین می کرد و همه در برابرش کم می آوردند!

- فکر می کنم داشت اغراق می کرد. من هم زمانی در کویت مربیگری کردم و شرایط بدنی خوبی داشتم. من هم احتمالا از همه بازیکنان تیمم آماده تر بودم! حتی الان هم فکر کنم خیلی خوب پاس می دهم ولی در دویدن کم می آورم. احتمالا شوخی کرده چون آدم شوخی بوده است.