مجارستان، پیشتاز نوآوری های فوتبالی در اروپا

اولین پیروزی:

به زودی نتایج دیدارهای اتریش و مجارستان ـ كه در ابتدا به سود اتریش بود ـ تغییر كرد. در سال 1903 مجارها اتریش را (3ـ2) شكست دادند. پس از این مسابقه دوران تعادل آغاز شد، اتریشی‌ها در زمین خود و مجارها در زمین خود پیروز می‌شدند. در سال 1904 كه «استوب» كاپیتان تیم‌‌ملّی مجارستان بود در روز مسابقه با اتریش متوجه شد كه بازیكنان به شدّت خسته و بی‌حالند و به دلیل همین خستگی مسابقه را به سادگی باخته‌اند. استوب متوجه شد كه اكثر بازیكنان، شب قبل از مسابقه را «عاقلانه!» به صبح نرسانده‌اند و در مسابقه برگشت در بوداپست تصمیم گرفت این ضعف را برطرف سازد. او از روز قبل از مسابقه دیگر بازیكنان را زیر نظر گرفت و به همه بازیكنان دستور داد كه از صبح روز قبل از مسابقه در خانه او به سربرند. این اولین قدم به سوی جمع شدن بازیكنان قبل از مسابقه و تشكیل اردوهای تیمی بود. از این‌رو در دنیای فوتبال استوب را خالق اردو و تمرینات دسته‌جمعی در دنیای فوتبال می‌دانند. قبل از آن در هیچ جای دنیا چنین چیزی وجود نداشت. تا آن روز بازیكنان به رژیم غذایی معتقد نبودند و استوب هم متوجه شده بود كه بازیكنان تیمش، شب قبل از مسابقه مقدار زیادی نوشیدنی الکلی خورده و با شكم‌های باد كرده  به بستر رفته بودند! به این ترتیب استوب اولین كسی بود كه در دنیا مسأله نوع غذای قبل از مسابقه را مطرح نمود.

یك روز تاریخی:

تا سال 1909 مسابقات مجارستان و اتریش متعادل بود و هیچ كدام لااقل در زمین خود نمی‌باختند. در آن سال هم مسابقه با برتری اتریشی‌ها آغاز شد و آنها به سادگی در نیمه اول (2 ـ 0) پیروز شدند.

اندكی پس از شروع نیمه دوم مجارها دو و اتریشی‌ها یك گل زدند تا نتیجه (3 ـ 2) ادامه یابد. «ایمری شلوسر» بازیكن بزرگ مجارستان با زدن یك گل دیگر، برای اولین‌بار مجارستان را در خارج از زمین خود به تساوی رساند. یك دقیقه به آخر مسابقه مانده بود كه شلوسر فریاد زد:

 ما مسابقه را برده‌ایم!

 یكی از تماشاگران اتریشی كه به زبان او آشنا بود از بیرون زمین فریاد زد:

ولی نه هنوز!

 هنوز این جمله تمام نشده بود كه «شلوسر» با یك شوت عجیب پاسخ او را داد و مسابقه (4 ـ 3) به سود مجارها به پایان رسید.

درباره شلوسر می‌گویند كه او از بهترین و تكنیكی‌ترین ستارگان مجارستان بود و در هر موقعیتی از فاصله 25 متری می‌توانست توپ را به نقاط مختلف و دلخواه دروازه شوت كند ...

 این پیروزی مجارستان را به اوج افتخار رساند و آن‌ها مدعی شدند كه نه تنها براتریش بلكه برتمام اروپا از لحاظ فوتبال برتری دارند. فوتبال مجارستان به وجود آمده و بزرگ شده بود و می‌رفت تا اروپا را تسخیر كند. امّا مجارها فراموش نكرده بودند كه این همه بزرگی را مدیون «جیمی هوگان» انگلیسی می‌باشند. او برای اولین‌بار مجارها را با تمرینات مدرن آشنا كرد. هوگان نخستین‌ مربی بود كه برای آموزش تمرینات، شرایط محیط، استعداد و خصوصیات نژادی مجارها را در نظر گرفت و آن قدر پافشاری كرده و به خصوصیات بازیكنان تكیه كرد كه كم‌كم كلاس فوتبال مجارستان تغییر كرد ... مجارها آن‌چنان برای هوگان ارزش قائل بودند كه همواره در مسافرت‌هایی كه پس از آن به لندن كردند، جشنی به افتخار هوگان برگزار كردند...

اندكی بعد جنگ جهانی اول آغاز شد. جنگ در راه گسترش فوتبال سدّ بزرگی بود امّا مانع از ادامه حیات آن نمی‌شد. در گیرودار جنگ «ام.ت.كا MTK» بزرگ‌ترین تیم مجارستان شده بود و در همین هنگام بود كه اولین انتقال بازیكن در تاریخ فوتبال این كشور به وقوع پیوست: «شلوسر» بازیكن تیم «اف.ث.س  FCS » ـ به عضویت MTK در آمد. این جریان با وجود آن كه در زمان جنگ جهانی اوّل رخ داد، امّا موجب سر و صدای فراوانی شد و در بحبوحه جنگ، نبرد كوچكی بین این دو باشگاه به وجود آمد كه در مجارستان، بسیار بزرگ بود. بعد از جنگ، فوتبال مجارستان یك قدم بزرگ دیگر برداشت: «انتقال فوتبالیست به خارج از كشور.» برادران كنراد اولین بازیكنان مجارستانی بودند كه در خارج از كشور خود بازی كردند. پس از آن‌ها «شیفر» و «پلانگو» نیز به اسپانیا رفتند و پلانگو به عنوان یك دروازه‌بان بزرگ در این كشور شناخته شد و چندین سال در این كشور درخشید. پس از انتقال اولین بازیكنان به خارج مجارستان، در سال 1922 كتابی به نام «پارالل» چاپ شد كه در آن، درباره آماتوریسم بحث شده بود و اشاره‌ای نیز به ورزش‌پیشگی (حرفه‌ای‌گری یا پرفشنالیزم) شده بود. چاپ این كتاب تحت‌الشعاع المپیك پاریس قرار گرفت. با این حال در اروپا سر و صدا به پا كرد ...