مارك شوارتزر؛ خاطرات شیرین یک استرالیایی از آلمان در جام جهانی

مهدی زارعی- دروازه بان 194 سانتی متری تیم ملی استرالیا در روز 6 اکتبر 1972 در سیدنی استرالیا از پدر و مادری آلمانی به دنیا آمد. پدرش هانس یوآخیم و مادرش دوریس در سال 1968 از آلمان راهی سرزمین جدید خود شده بودند. استرالیا در اولین جام جهانی بعد از تولد او حضور یافت. به این ترتیب هیچ خاطره ای از این جام در ذهن مارک باقی نماند. خودش هم می گوید:

طبیعی است كه دوران كودكی من با هواداری از استرالیا در رقابت‌های انتخابی جام جهانی سپری شد. ولی متأسفانه كشورمان تنها پنج بار به جام جهانی صعود كرده است. اولین آنها در سال 1974 اتفاق افتاد كه من تنها دو سال داشتم. طبیعتاً در دو سالگی نمی‌توانستم تماشاگر جام جهانی باشم! خلاصه این كه هیچ گاه نتوانستم در یك جام جهانی در نقش هوادار استرالیا حضور یابم.

.

شوارتزر فوتبال حرفه ای را از سال 1990 با تیم مارکونی استالیونز استرالیا آغاز کرد و پس از آن در سال 1994 راهی دینامو درسدن آلمان شد. یک فصل بعد به تیم کایزرسلاترین پیوست و آن گاه راهی لیگ برتر انگلیس و باشگاه بردفورد سیتی شد. او بردفورد را هم بعد از یک سال ترک کرد و در سال 1997 سر از میدلزبورو درآورد. جایی که بیش از یک دهه در آن ماندگار شد و در همین دوران سرانجام رویای حضور او در جام جهانی تحقق یافت. اتفاقی که هرگز به عنوان هوادار تجربه نکرده بود. او می گوید:

 ولی در مقابل بدشانسی هایم به عنوان یک هوادار، به قدری خوش‌شانس بوده‌ام كه بتوانم به همراه تیم كشورم در دو جام جهانی حضور داشته باشم. این افتخار، ناكامی دوران كودكی‌ام را جبران می‌كند. منظورم ندیدن بازی‌های استرالیا در جام جهانی در دوران كودكی‌ام است.

اما در 34 سالگی شرکت در جام جهانی آلمان و صعود به دور دوم بازیها چه حس و حالی داشت؟

حضور در جام جهانی، بزرگ‌ترین صحنه فوتبال دنیا بسیار فوق‌العاده است. حال و هوای جام، تماشاگران و خلاصه تمام مسائل مربوط به جام جهانی واقعاً باورنكردنی است. مخصوصاً برای ما كه چنین چیزی را حتی در رؤیاهای خود نیز نمی‌دیدیم. مثلاً برای خود من، تا 34 سالگی طول كشید تا بتوانم حضور در جام جهانی را تجربه كنم. یعنی حضور در جام جهانی 2006 آلمان. فكر نمی‌كنم جایی بهتر از آلمان برای دومین تجربه ما در جام جهانی وجود داشت. آن جام برای استرالیا اهمیت خاصی داشت. زیرا جام جهانی 1974 نیز در آلمان برگزار شده بود و استرالیا نیز به آن بازی‌ها صعود كرده و در مقابل آلمان میزبان نیز به میدان رفته بود. صعود مجدد به جام جهانی پس از سه دهه و حضوری دوباره در آلمان بسیار جالب توجه بود.

چهار سال بعد هم شوارتزر دیگر در میدلزبورو بازی نمی کرد؛ او در سال 2008 پس از یازده سال این باشگاه را به مقصد فولام ترک کرده بود. اما در عرصه ملی باز هم با ساکروز جواز حضور در جام جهانی را کسب کرد. برای او سرزمین مادری اش باز هم الهام بخش بود:

 در سال 2010 و مسابقات آفریقای جنوبی نیز، آلمان بار دیگر در گروه ما قرار داشت. انگار كه داستان ما و جام جهانی با آلمان نیز ارتباط پیدا می‌كرد! بله... خاطرات بی‌نظیری بود و تجربیاتی كه آنها را هرگز فراموش نخواهم كرد. همان تجربه‌هایی كه سبب شد به تلاش خود ادامه دهم و حتی مصمم‌تر باشم تا در جام جهانی 2014 برزیل نیز شركت كنم.

البته مارک برای جام جهانی برزیل به تیم ملی دعوت نشد ولی تا سال 2016 حضور در تیمهای چلسی و لستر را هم تجربه کرد و سرانجام وقتی در 43 سالگی از فوتبال کناره گرفت، در 765 بازی باشگاهی و 109 بازی ملی درون دروازه تیمهای مختلف باشگاهی و استرالیا ایستاده بود.

در طول این سالها علاوه بر یک قهرمانی لیگ کاپ با میدلزبورو در سال 2004 رکوردهایی منحصر بفرد نیز خلق کرد. از جمله با 41 سال و 218 روز به پیرترین بازیکن تاریح چلسی بدل شد و در لستر هم با 43 سال 32 روز، پیرترین بازیکن تاریخ لستر لقب گرفت! در تیم ملی استرالیا هم با 20 سال و 38 روز حضور پرسابقه ترین بازیکن از نظر زمانی شد و همچنین در آخرین بازی ملی خود با 40 سال و 336 روز، رکورددار پیرترین بازیکن ساکروز در طول تاریخ این کشور را نیز به خود اختصاص داد. او که رکورد 44 کلین شیت در بازیهای ملی کشورش را نیز در اختیار داشت، پیش از کناره گیری از فوتبال شروع به نوشتن کتاب کرد.

در سال 2007 رمان کودکانه« مِگز و بچه های فوتبال» را همراه با نیل مونتایا- والاس نوشت و این کتاب به قدری موفق بود که بعدها چهار کتاب دیگر نیز از مجموعه داستانهای مگز را نوشت. داستانی درباره دختری انگلیسی که از کشور خود به استرالیا مهاجرت می کند.