ماجرای اختلاف حجازی و دهداری در انتخابی المپیک

مجله دنیای ورزش در  شماره 2 بهمن 1350 خود به این موضوع پرداخت تا مشخص شود چه مساله ای باعث خط خوردن حجازی شده است. توضیحات مجله و صحبت های حجازی را با هم مرور می کنیم.

به خاطر امتحانم اردو را ترک کردم

گذشته از تغییرات پی در پی محل انجام دیدار بازگشت ایران و کویت که باعث تاخیر در تعیین سرنوشت دو تیم گردید، بزرگترین مساله که قبل از برگزاری مسابقه پیش آمد کنار گذاردن ناصر حجازی دروازه بان تیم ملی از تیم بود که موجب پیش آمدن گفت و گوهای فراوانی شد.

علت کنار گذاردن حجازی، ترک اردوی تدارکاتی تیم ملی توسط او در غیاب سرپرست تیم بوده که حجازی به دنبال اختلافی با مسئولین اردو بدون اجازه دهداری اردو را ترک گفت و به همین خاطر نامش از لیست خط خورد. ضمن اینکه حجازی می توانست با اندکی فروتنی زود به اردو بازگردد.

اتفاق این جریان موجب گفت و گوها و بحث های فراوان گردید که در این میان شخصیت های اصلی یعنی حجازی و مسئولین اردو مطلبی در مورد موضوع ابراز نکرده بودند.

گفت و گو با حجازی

به همین دلیل برای بیشتر روشن شدن مساله و اطلاع از چگونگی حقیقت ماجرا که در واقع هیچ نبوده جز یک مساله ساده، گفت و گوی کوتاهی با ناصر حجازی انجام دادیم که خود او موضوع را بیان نماید که البته با اندکی روشن بینی می توان دریافت تنها یک امر برای حفظ موقعیت انضباطی اردو در میان بوده است. 

حجازی نیز معتقد است که گناهی در این امر ندارد و به خاطر عقب نماندن از تحصیل و ناکامی در امتحانات (که البته قبلا به خاطر فوتبال خیلی عقب مانده!) اردو را به ناچار ترک کرده بود، به هر حال این گفته های حجازی برای روشن شدن موضوع کنار گذاردن او می باشد:

 حدود ساعت 7:30 بعد از ظهر بود که پس از تمرین به اردو بازگشتیم، فردای آن شب امتحان داشتم و چون وسایل مورد احتیاجم و کارت ورود به جلسه امتحان در منزل بود و حتما می بایست آنها را همراه داشته باشم به همین خاطر اگر شب به منزل می رفتم بهتر بود. زیرا می ترسیدم صبح تا از آن محل اردو (هتل اوین) به منزل بروم و بعد در دانشکده حاضر شوم وقت بگذرد چون راه اردو خیلی طولانی بود.

اجازه از سرپرست

با این دلایل تصمیم به کسب اجازه برای ترک اردو از آقای دهداری گرفتم ولی بعد از مدتی متوجه شدم آقای دهداری برای انجام کاری مربوط به فوتبالیست ها از اردو خارج شده است و به همین خاطر به نزد آقای رنجبر که در غیاب سرپرست، مسئولیت اردو را به عهده داشت رفتم و موضوع را در میان گذاردم.

اما آقای رنجبر اظهار کرد دهداری گفته است در غیت او هیچ یک از فوتبالیست ها حق خروج از اردو را ندارند، ولی من با اصرار تمام اهمیت موضوع را برای ایشان یادآور شدم ولی آقای رنجبر قبول نکرد و اظهار داشت وظیفه او این است که از خروج بچه ها از اردو ممانعت نماید و به دنبال مدتی بحث و گفت و گو چون هیچ کداممان راضی نشدیم من اردو را ترک کردم. زیرا قرار بود آن شب خانواده ام در منزل نباشند و اگر دیر می رسیدم ممکن بود منزل را ترک کنند و نتوانم وسایل مورد نیازم را به دست آوردم. بنابراین نتوانستم منتظر بازگشت آقای دهداری بمانم و روز بعد چون می دانستم «به ناچار» کار خلافی انجام داده ام، به اردو بازنگشتم.

مساله انضباط

بعد از گذشت چند روز من خبر دادند که وساطت کرده اند و فردا صبح روزی که قرار بود تیم ایران به قاهره برود به فرودگاه بروم، من هم صبح به فرودگاه رفتم و در گوشه ای آقای دهداری را دیدم که گفت و گو می کنند و متوجه شدم که از دهداری می خواهند که مرا مجددا در تیم بپذیرد. ولی دهداری توضیح می دهد که برای حفظ مساله مهم انضباطی تیم این کار صحیح نیست. من با شناختی قابل احترام که از آقای دهداری دارم می دانستم با معذرت خواهی، ایشان باز هم در تیم مرا می پذیرند، ولی به خاطر این که روال کار انضباطی سرپرست منظم ما تغییر نکند و به اصطلاح موجب قانون شکنی نشده باشم فرودگاه را ترک کردم که آن روز تیم هم به قاهره نرفت و البته علت تمام اینها همان امتحانم بود.

امتحانی در کار بوده؟!

ولی این طور که می گویند شما امتحانی نداشته اید و به خاطر مسائل دیگری اردو را ترک کرده بودید؟!

این را به آقای دهداری گفته اند که امتحانی در کار نبوده و حجازی بی جهت از اردو رفته است ولی با یک تحقیق ساده از دانشکده ام می توان فهمید که واقعا امتحان داشتم و چون چندبار به خاطر فوتبال به درسم لطمه زدم و خیلی هم ضرر کردم این بار طاقت نیاوردم.

حالا با این همه امتحان جنجال آفرین چطور شد؟ به خوبی گذشت یا خراب کردید؟

به شکر خدا امتحان را با موفقیت پشت سر گذارم که انشاالله همه همین طور می شوند!

به هر حال این تمام موضوع چگونگی کنار گذاردن یا کنار رفتن ناصر حجازی از اردوی تدارکاتی تیم فوتبال ایران بود که در این میان شاید نتوان کسی را مقصردانست، مسئولین اردو در غیاب سرپرست وظیفه ای داشتند و حجازی نیز به خاطر آینده اش ناچار به انجام این کار گردید تا شاید مانند گذشته از زندگی عقب نماند.