فینال لیگ قهرمانان( فصل 80-79)؛  ناتینگهام فارست- هامبورگ

در این مسابقات 33 تیم شرکت داشتند و همین تعداد سبب شد یک مسابقه مقدماتی بین نمایندگان ایرلند جنوبی و شمالی برگزار شود.

 فارست مدافع عنوان قهرمانی کار را با برتری(3-1) مقابل اوستر سوئد آغاز کرد و مقابل آرجس پیتشتی رومانی(4-1)، دینامو برلین آلمان شرقی(3-2) و آژاکس(2-1) پیروز شد تا در فینال مقابل هامبورگ قرار گیرد. اما آژاکس در حالی در نیمه نهایی حذف شد که با دو برد(8-1) در برابر اچ ج کا فنلاند و برتری(10-0) مقابل اومونیا قبرس، درخشان ترین نتایج این دوره را از آن خود کرده بود، هرچند باخت(4-0) در برابر اومونیا در بازی برگشت شگفت انگیز به نظر می آمد. همین نتایج کافی بود تا بهترین گلزنان این دوره از آژاکس باشند. سورن لربی دانمارکی با 10 گل و تون بلنکر با 7 گل.

اما هامبورگ در راه فینال مقابل والور ایسلند(5-1)، دینامو تفلیس شوروی(6-3)، هایدوک اشپلیت یوگسلاوی(3-3) و رئال مادرید(5-3) به برتری دست یافت تا رئال مادرید بخت حضور در فینالی خانگی را از دست بدهد.

دیدار نهایی در سانتیاگو برنابئو برگزار شد و شاگردان کلاف با تک گل مهاجم اسکاتلندی خود، جان رابرتسون باز هم به برتری دست یافتند و کلاف برای دومین بار پیاپی فارست را قهرمان اروپا کرد.

میدانی برای بازی و تفریح پیدا کن

پیتر شیلتون دروازه بان ناتینگهام فارست در فینال 1980درباره شرایط تیم قبل از فینال می گوید:

ما یک هفته مانده به فینال 1980 به مایورکا رفتیم. تصور کنید، بدون هیچ گونه منع رفت و آمد، هیچ چیز. در نزدیکی ساحل به شنا کردن پرداختم، اما بعد از آن به زمین گلف بیرون هتل رفتم و به چند توپ ضربه زدم. زمانی که به مادرید رفتیم پیتر تیلور(کمک مربی)، به من گفت باید تمرین کنیم، اما جای خوبی را سراغ نداریم. همان موقع کلافی( بریان کلاف مربی تیم)  پاسخ داد:«ما یک زمین چمن میشناسیم که عالی است.» نمی توانستم باور کنم او به کجا اشاره می کند. ناگهان ما در میان یک میدان نزدیک مرکز شهر ایستاده بودیم. یک میدان گرد که جای ساکتی هم بود، اما هر از چند گاهی با بوق ماشین های در رفت و آمد از جای خود می پریدیم.

بازیکنی متفاوت به خدمت بگیر

جان مک گاورن هم که با ناتینگهام فارست در سالهای 1979، 1980 قهرمان اروپا شد از تاثیر جان رابرتسون در تیم چنین یاد می کند:

شاید این را بدانید که رقابت برای حضور در مسابقات جام قهرمانان، آن هم در اروپا خیلی بیشتر از رقابت بازیکنان با یکدیگر در لیگ بود. شما می بایست یک بازیکن متفاوت داشتید تا بتوانید در مواقع لازم جادو کنید. اگر در جام قهرمانان، یک بازی را می باختید حذف می شدید، برای همین به بازیکنی نیاز داشتید که به زمین برود و نتیجه را تغییر دهد. آن بازیکن در تیم ما جان رابرتسون بود. او بیش از هر بازیکن دیگری در ناتینگهام برای تیم امتیاز گرفت. جان دو پای فوق العاده داشت و هر زمان که تیم به او نیاز داشت آماده بود. برای مثال در فینال 1979 روی سانتر او، ترور فرانسیس گل زد و پس از آن در فینال 1980 مقابل هامبورگ از وسط زمین شروع به دویدن کرد، دو بازیکن را پشت سر گذاشت و گلزنی کرد.