فینال لیگ قهرمانان اروپا؛ فصل 64-63: اینتر- رئال مادرید و پدیده های هررا

برای نهمین دوره جام باشگاه های اروپا 31 تیم ثبت نام کردند و تنها تیمی که از دور دوم به جمع تیم ها اضافه شد،  میلان مدافع عنوان قهرمانی بود. پدیده رقابتها بی شک نماینده سوییس بود که البته به لطف پرتاب سکه یک مرحله را طی کرد!

زوریخ سوییس در فصل 64-63 ابتدا داندالک ایرلند را(4-2) شکست داد. اما برد(2-0) این تیم در برابر گالاتاسرای ترکیه با شکست(2-0) در بازی برگشت جبران شد. بازی سوم هم با تساوی(2-2) خاتمه یافت تا کار به پرتاب سکه کشیده شود. زوریخ با این قانون برنده مسابقه شد و آن گاه آیندهوون هلند را(3-2) شکست داد تا در نیمه نهایی مقابل رئال مادرید قرار گیرد. اما حریف غول اسپانیایی نشد و در برابر پرافتخارترین تیم تاریخ مسابقات در هم کوبیده شد.

به این ترتیب رئال مادرید یک بار دیگر فینالیست شد. رئالی ها مقابل رنجرز اسکاتلند (7-0)، دینامو بخارست رومانی (8-4)، میلان (4-3) و زوریخ سوئیس (8-1) به برتری دست یافتند و یک بار دیگر حریف نماینده ای از شهر میلان شدند. این بار فینالیست ایتالیایی تیم اینتر بود که پس از برتری (1-0) مقابل اورتون انگلیس، در برابر موناکو (4-1)، پارتیزان بلگراد (4-1) و دورتموند آلمان (4-2) به برتری دست یافت.

اگر به تاریخ نخستین جام در سال 1956 نظری بیندازیم، می بینیم که در میان بازیکنان سال 1964 دی استفانو و خنتو بازیکنانی بودند که در نخستین فینال جام باشگاههای اروپا شرکت داشتند. این نمونه کوچک، مبین قیافه پیر رئال در سال 1964 بود. رئال با سرداران پیری چون دی استفانو، پوشکاش، خنتو و سانتاماریا دیگر رئال بزرگی نبود که در گذشته وجود داشت. با این شرایط نگران کننده، رئال در برابر یک ماشین شگفت انگیز رزمی که «هلینو هررا» طراح آن بود قرار می گرفت. یک ماشین رزمی که با آتوهای بی شمار تجهیز شده بود. یک سازمان با بازی بی رحمانه. یک شناخت عمیق تاکتیکی سرشار از جوانی و حد اعلای نیروی بدنی؛ این بود قیافه اینتر مدل 64 که در آن اربابان بزرگ تکنیک، مهره های اساسی را تشکیل می دادند.

چنین شد که استادیوم بزرگ وین شاهد یک فینال خارق العاده از لحاظ آهنگ بازی بود. فینال در پراتراشتادیون شهر وین و در حضور 72 هزار نفر برگزار شد. در این مسابقه شاگردان هلنیو هررا با ستاره هایی چون سارتی- بورگنیش- فاکتی- تاکنین- پیچی- ژیر- ماتزولا- میلانی- سوارز و کورسو و روش کاتاناچیو خود که عبارت از یک دفاع آخر، چهار مدافع در برابر وی، دو هافبک و سه مهاجم موفق ظاهر شدند.

موقعیت گل برای هر دو تیم فراوان بود. به نظر می رسید که با وجود این همه خطرات برای هر دو دروازه، نیمه نخست بدون گل پایان یابد. اما ساندرینومازولا اعجوبه ایتالیا و کشف جدید هررا با درخششی غیر قابل مهار در دقیقه 43 گل زد. گلی بود بزرگ و گوینده داستان های فراوان از بلندگوی هلینوهررا.

رئال در نیمه دوم تمام نیروهای خود را به کار انداخت. فشاری چنان سهمگین که تنها از روزهای بزرگ رئال انتظار می رفت. اما در حالی که همگان گل را برای رئال مسلم می دانستند، یک ضد حمله سریع اینتر به رهبری سوارز با گل اورلیو میلانی رئال را ناامید کرد؛ این گل در دقیقه 61 رخ داد. با این پیروزی فینال تقریبا پایان یافته بود و گل فئلو برای رئال در دقیقه 70 چیزی را تغییر نداد زیرا ماتزولا چند دقیقه بعد سومین گل اینتر را زد. بدین ترتیب پایان دو بزرگ و یا سه بزرگ اروپا اعلام شد. آغازی برای جلوس هررا و اینتر بر سریر فوتبال اروپا. و رئال باز هم از رسیدن به ششمین عنوان قهرمانی اروپا باز ماند. 

.