عملکرد تیم ملی ایران مقابل غولهای فوتبال جهان

مهدی زارعی- مسابقه با بزرگ ترین تیمهای فوتبال جهان، رویای همه تیمهای دنیاست. اما مهمتر از مسابقه با بزرگان، گرفتن یک نتیجه آبرومندانه یا حتی برد مقابل نامهای بزرگ فوتبال جهان است؛ فرقی هم نمی کند که آن تیمهای بزرگ در دوران اوج خود باشند یا خیر؟ به هر شکل برد مقابل آن تیمها برای هر تیمی که موفق به شکست آنها شود، افتخار بزرگی به شمار می آید.

تیم ملی کشورمان نیز در طول هشت دهه فعالیت خود، با  بزرگان زیادی مصاف داده است. برای بررسی نتایج ایران در برابر تیمهای بزرگ، نیازی نیست که به گذشته های دور برویم؛ زیرا ایران تا مدتها فقط با کشورهای همسایه و تیمهای باشگاهی مصاف می داد. از آن زمان تا بازی با اروگوئه زمان زیادی گذشته اما جالب است بدانید که برد(1-0) مقابل اروگوئه، اولین برد ایران مقابل یکی از تیمهایی بوده که سابقه قهرمانی جهان را در کارنامه خودشان می بینند.

تا قبل از برد مقابل اروگوئه، ایران می توانست به سه برد خود در برابر نامهای بزرگ افتخار کند؛ وقتی سال 1377ایران در جام جهانی 1998 مقابل آمریکا(2-1) برنده شد، در برابر کشوری پیروز شد که سال 1930 در اولین دوره جام جهانی به نیمه نهایی رسیده بود. مدتها گذشت تا در سال 1390 ایران در یک بازی دوستانه و به لطف یک گل دیرهنگام(1-0) مقابل روسیه به پیروزی رسید. روسها هم زمانی با نام شوروی در بین بزرگان فوتبال جهان جای داشتند و در جام جهانی 1966 عنوان چهارم جهان را از آن خود کرده بودند.

از آن زمان تا قبل از بازی با اروگوئه، بهترین برد ایران به پیروزی(2-0) در برابر شیلی در سال 1394 برمی گشت. یک بازی دوستانه در اتریش در برابر تیمی که زمانی در جام جهانی 1962 به بزرگترین افتخار خود دست پیدا کرد و عنوان سوم جام جهانی را در کشور خود به دست آورد. به جز بردهایی که ذکر شد، فقط می توانستیم به بردهای پرتعدادمان مقابل کره جنوبی افتخار کنیم که سال 2002 در جام جهانی عنوان چهارم را از آن خود کرده بود.

اما به جز این ها نباید به دنبال برد مقابل نامهای بزرگ باشیم. یک مساوی(1-1) در سال 1356 برابر آرژانتین که البته با باخت در ضربات پنالتی همراه شد و شکست (1-0) در جام جهانی 2014 برابر همین تیم، آمار ما مقابل آلبی سلسته بوده. پرتغال نیز قبل از توقف(1-1) مقابل ما در جام جهانی 2018، دو بار با نتایج(3-0) و (2-0) ما را شکست داده بود.

با انگلیس و ایتالیا هرگز بازی نداشتیم و دو بار از آلمان باختیم. هر دو بار با نتیجه(2-0) و یک بار در جام جهانی 1998 و بار دوم در دیداری دوستانه در استادیوم آزادی. برزیل، سوئد، اسپانیا، فرانسه، هلند، بلغارستان، یوگسلاوی، ترکیه و کرواسی سایر تیمهایی بودند که به نیمه نهایی، فینال یا حتی قهرمانی جام جهانی رسیدند اما در بازیهای خود مقابل ما طعم شکست نچشیدند. فرانسه، یوگسلاوی و بلغارستان قبل از جام جهانی 1978 در بازیهای دوستانه به مصاف ایران رفتند که فرانسه (2-1) ما را شکست داد و در برابر دو تیم دیگر مساوی کردیم. البته بعدها با یوگسلاوی هم در جام جهانی 1998 بازی کردیم و (1-0) باختیم. کرواسی هم سابقه یک برد(2-0) و یک تساوی(2-2) با ایران را در بازیهای دوستانه دارد، برزیل در سال 1390 با سه گل ما را شکست داد، سوئد در سال 1394 ایران را(3-1) برد و سرانجام اسپانیا و هلند که هر دو در جام جهانی ما را شکست دادند.

همین سابقه است که نتیجه بازی با اروگوئه را ارزشمندتر می کند؛ حتی با این که این بازی فقط یک بازی دوستانه بوده و البته اروگوئه، هرگز به غولی تبدیل نخواهد شد که سالهای 1930 و 1950 با اقتدار، فوتبال جهان را فتح کرد.

در جام جهانی و در مصاف با انگلیس، می توانیم در برابر یکی دیگر از قهرمانان جهان نیز صاحب برد شویم. امری که البته فقط روی کاغذ امکان دارد، اما در عالم واقع و با نفراتی که ایران در جام جهانی دارد، احتمال آن نزدیک به صفر است.