شخصیت شناسی انیمیشن درون و بیرون (Inside out)

چهارشنبه 10 اذر 1400
نویسنده: چكاوك شيرازى

بیرون و درون انیمیشنی بحث برانگیز و پر مخاطب بود كه در سال پخشش با استقبال زیادی مواجه شد. داستان در مورد خانواده ای است که به شهر دیگری برای زندگی می روند. اما شخصیت های داستان احساسات دختر این خانواده هستند که باعث شده فیلمی بسیار قابل تامل ساخته شود.

چرا این انیمیشن تا این حد در جذب مخاطب موفق شد؟ زیرا توانست قهرمانی خلق کند که تمام شرایط یک قهرمان بزرگ را دارا باشد. قهرمان این فیلم " احساس شادی " دختر است که برای شادی دختر همه ی تلاشش را می کند. کاراکتر اصلی باید همواره جذاب باشد. شادی به خودی خود جذاب است، زیرا نه انسان است و نه حیوان و نه حتی یک گیاه، او یک احساس است. علاوه بر آن از رنگ های درخشانی برای رنگ آمیزی این کاراکتر استفاده شده است که به جذابیتش می افزاید.

ما با او همذات پنداری می کنیم و دوستش داریم اما نه خیلی زیاد زیرا چیزی درونش ما را می آزارد و این همان احساسی است که در پس ظاهر مهربان شادی پنهان شده است؛ احساس غرور و اندکی خودخواهی. او همه ی تلاشش را می کند که" رایلی "را خوشحال نگه دارد اما با پس زدن همه ی احساسات دیگر. به نوعی خود را مسئول خوشحالی "رایلی "می داند و خود را محق می داند که فقط او به همه ی خاطره ها و رفتارهای "رایلی "احاطه داشته باشد. نکته ی مهم همین است. قهرمان ما یک نقطه ضعف دارد و آن خود را برتر از دیگران پنداشتن است. او آرزویی هم دارد، می خواهد حال خوب "رایلی "را که به دلیل آمدن به جایی غریب از بین رفته است را به او باز گرداند. پس او نیاز دارد که بداند تنهایی نمی تواند از پس این کار بر بیاید. تا این جا کاراکتر ما سه عنصر مهم در شخصیت پردازی را داراست : ضعف، نیاز و آرزو.

او برای رسیدن به هدفش به نقشه ی راه نیاز دارد. "شادی "در این راه مجبور می شود که با غم همراه گردد و در عین حال مدام مراقب رفتار اوست که لطمه ای به "رایلی "، خصوصا خاطره هایش وارد نسازد. غافل از این که احساس ریاست خود اوست که باعث به نتیجه نرسیدن نقشه هایش می شود. در ادامه ی راه، جایی که تمام تلاش های "شادی "برای خوشحال کردن "رایلی "با شکست مواجه شدند، "شادی "بالاخره با حقیقت مواجه می شود و آن را می پذیرد.

او متوجه می شود که "شادی "به تنهایی برای انسان کارآمد نیست و این همه ی احساسات هستند که از انسان موجودی قابل زندگی کردن می سازند و این همان دنیا و ایدئولوژی فیلم ساز است که با آن رسیده و خواسته آن را در اثری نشان دهد و مخاطب را نسبت به این مهم، آگاه کند. او ما را همراه خودِ احساس شادی راهی، دنیای ذهنی "رایلی "می کند تا به عینه و به گونه ای قابل لمس به ما بفهماند که باید به همه ی احساسات مجال بروز داد.

وقتی شادی بعد از یک نبرد سخت به مکاشفه ی نفس می رسد، داستان تعادل جدیدی به خود می گیرد و از حالا به بعد "شادی "در راه درست تلاش می کند. او غم را با خود همراه می کند که تا با هم احساسات" رایلی "را ترمیم کنند. علاوه بر شخصیت پردازی قوی این انیمیشن، قهرمان درون شبکه ای از شخصیت ها قرار گرفته است. او با غم، بیزاری، ترس و عصبانیت در یک گروه قرار دارد که همه ی با هم در تعامل و در عین حال در تضاد هستند.

همه ی آن ها حریف هایی هستند که هر کدام به نوعی به نقطه ی ضعف قهرمان می تازند و در جواب به این کنش هاست که واکنش های "شادی "شکل می گیرد و فیلم را جلو می برد.
در پس زمینه ما خانواده ی "رایلی "را داریم که در سکانسی درجه یک می توانیم درگیری احساسات مختلف در ذهن پدر و مادر را هم شاهد باشیم. این از ریزه کاری های ساخت این فیلم است که لذت تماشایش را دو چندان می کند.

یکی دیگر از تکنیک های شخصیت وارونگی مضاعف نام دارد که در این فیلم ما شاهد تغییر "شادی "از یک بالغ به يك هدايت گر.این تغییر یعنی تغییر از شخصیت کسی که فقط نگران یافتن راه صحیح برای خود است اما به این شناخت می رسد که باید به دیگران هم برای یافتن راه صحیح کمک کرد. در وارونگی مضاعف ما تغییر "رایلی "را هم می بینیم که متوجه می شود شادی و آرامش را باید در خانواده جست و همیشه در همه ی فراز و فرودها در کنار خانواده بود.