دیدارهای خاطره انگیز؛ دومین فینال جام قهرمانان اروپا و دومین قهرمانی رئال مادرید

سال 1957، جام باشگاه های اروپا برای بار دوم نصیب رئال و شهر مادرید شد و ژنرال فرانکو جام را به میگوئل مونیوز کاپیتان رئال داد.

مهدی زارعی

زمان مطالعه: 1 دقیقه

مهدی زارعی- نخستین فینال جام باشگاه ها در پاریس یک مسابقه دلپذیر بود، اما دومین دیدار نهایی، بسیار فشرده، پایاپای و عصبی کننده بود. فشار سنگینی قلب ها را آزار می داد. در مادرید 120 هزار اسپانیول از نگرانی و هیجان می لرزیدند. این گروه کثیر یک سال تمام گفته بودند که رئال آقای فوتبال جهان است. یک سال تمام به خاطر رئال به خود بالیده بودند و اینک می دیدند که تیم محبوبشان در برابر فیورنتینا به دیوار آهنین برخورده است. بازی تا دقیقه 70 بی ثمر بود، 70 دقیقه ای که برای هر اسپانیایی 70 سال بود و حالا بعد از گذشت این زمان طولانی، دی استفانو روی نقطه پنالتی ایستاده بود. این بدان معنی که رئال نخستین گل را زده است.

گل دی استفانو از روی نقطه پنالتی قلب ها را آزاد کرد. این پنالتی را خنتو به رئال تقدیم کرده بود زیرا با فشاری طاقت فرسا خط دفاع فیورنتینا را پست سر گذارده، می رفت تا نخستین گل را بزند. مداخله و خطای مدافعین موجب پنالتی شد اما 6 دقیقه بعد از آن کوپا گوش راست رئال که در ابتدای فصل از رمس به مادرید کوچ کرده بود با هنرنمائی درخشان، توپ را به خنتو سپرد و خنتو با یکی از همان کورس های مخصوص خود که کم کم در اروپا شهرت می گرفت گل دوم را زد. جام باشگاه های اروپا برای بار دوم نصیب رئال و شهر مادرید شد و ژنرال فرانکو جام را به میگوئل مونیوز کاپیتان رئال داد.