تک مسابقه هایی برای انتخاب قهرمان المپیک!

در رشته های مادر، مثل دوومیدانی و شنا این کار به شدت دشوار است. به طوری که یک دونده سرعت، ابتدا باید در دور مقدماتی با هفت نفر دیگر مسابقه دهد، سپس به نیمه نهایی رسیده و در این مرحله هم مجددا چنین مسابقه ای را برگزار کند. بعد از این رقابتهای سخت، نوبت به فینال می رسد و رقابت با هفت نفر دیگر از سریع ترین انسان های عالم.

اما در بعضی رشته ها مثل کشتی و رشته های رزمی، این کار خیلی راحت تر هست. مثل مدال برنزی که در بازیهای المپیک ریو 2016 سعید عبدولی به دست آورد. او یک مسابقه خود را باخت، دو مسابقه بعدی خود را برد و فقط با سه مسابقه قهرمان شد!

با این حال، هر چه به گذشته باز می گردیم، از تعداد شرکت کننده ها در المپیک کاسته می شود و طبیعتا برای رسیدن به مدال، تعداد مسابقات هم کمتر.

در المپیک 1900 پاریس، راگبی برای اولین بار در برنامه بازیهای قرار گرفت. به جز فرانسه میزبان، فقط دو تیم آلمان و بریتانیا در این رقابتها شرکت کردند و فرانسه در روز اول بازیها (27-17) آلمان را شکست داد. دو هفته بعد فرانسه مقابل بریتانیا به میدان رفت و (27-8) برنده شد تا قهرمانی این تیم در المپیک با دو مسابقه قطعی شود.

اما تکلیف دو تیم دوم و سوم چه شد؟ حتما تصور می کنید مسابقه ای بین دو تیم آلمان و بریتانیا برگزار شد. اما نه! با توجه به امتیازات کسب شده در بازی با فرانسه، آلمان در جایگاه دوم قرار گرفت و بریتانیا در رده سوم. به همین سادگی.

به این ترتیب آلمان بدون حتی یک برد و با یک شکست در یک مسابقه نایب قهرمان المپیک شد و بریتانیا هم سوم!

***

در همان بازیها، رقابت طناب کشی هم در برنامه بازیها قرار داشت. چند تیم در رقابتها شرکت کردند؟

 فقط دو تیم!

جالب بود که سه ورزشکار دانمارکی و سه سوئدی با یکدیگر ترکیب یک تیم دادند و مقابل تیم طناب کشی فرانسه قرار گرفتند. مسابقه دو تیم در روز 16 جولای برگزار و تیم مختلط سوئد و دانمارک برنده این مسابقه شد.

به همین راحتی این تیم طلای المپیک را به دست آورد و فرانسه هم که باخته بود، صاحب مدال نقره شد.

برگزاری مسابقات دو یا سه تیمه، با استقبال تیمها از المپیک به پایان رسید و حالا فقط می توانیم در داستانهای المپیکی، یادی از آنها بکنیم.