تونی آدامز و اَبَر مسابقه انگلستان و آرژانتین در جام جهانی 1998

مهدی زارعی- وقتی در یورو 1988 از تونی آدامز دعوت شد تا برای تیم ملی انگلیس به میدان برود، او که متولد 10 اکتبر 1966 بود، اولین انگلیسی لقب می گرفت که بعد از قهرمانی سه شیرها در جام جهانی 1966 متولد شده بود و پیراهن انگلیس را به تن می کرد.

آدامز که اولین بازی ملی خود را یک سال قبل در دیداری دوستانه مقابل اسپانیا انجام داده بود، در شکست(3-1) انگلیس مقابل شوروی یک گل تیم خود را زد تا شروعی رویایی در تورنمنت های بزرگ داشته باشد.

اما بعد از شروعی رویایی در تیم ملی، که یک سال بعد با قهرمانی ثانیه های پایانی آرسنال در لیگ فوتبال انگلیس نیز همراه شد، روزهای سیاه زندگی تونی آغاز گشت. روزهایی غرق در اعتیاد به الکل و درگیری و زندان و به این ترتیب او جام جهانی 1990 را ناباورانه از دست داد. دو سال بعد هم در یورو 1992 به دلیل مصدومیت غایب بود و بعد از آن که به میادین بازگشت، با هم تیمی های خود شاهد حذف انگلیس از صعود به مرحله نهایی جام جهانی بود.

تنها در یورو 96 بود که او توسط گلن هادل در ترکیب اصلی انگلیس قرار گرفت و دو سال بعد هم راهی جام جهانی شد. انگلیس که در نیمه نهایی یورو 96 در ضربات پنالتی مقابل آلمان حذف شد، در جام جهانی 1998 هم سرنوشتی مشابه در مرحله دوم داشت. آدامز درباره مسابقه با آرژانتین می گوید:

جام جهانی 1998 فرانسه، تجربه‌ای باورنكردنی بود. بازی انگلستان در برابر آرژانتین همه چیز داشت. ده نفره شدن انگلستان، اخراج، ضربات پنالتی و گل مایكل اوون! راستش هنوز هم فكر می‌كنم كه دیوید سیمن با بازیكن آرژانتین كوچك‌ترین تماسی نداشت اما داور پنالتی گرفت! پس از آن كه (2ـ1) از آرژانتین پیش افتادیم، آن‌ها صاحب یك ضربه كاشته شدند اما توپ را مستقیماً شوت نكردند و با پاسكاری به گل رسیدند.

آدامز درباره آن گل چنین یاد می کند:

آرژانتینی‌ها در اطراف دیوار دفاعی ما به خوبی حركت می‌كردند. ما هم معمولاً یك نفر را در كنار دیوار دفاعی خود، قرار می‌دادیم. من همیشه حواسم بود كه این كار را انجام دهم. اما فكر می‌كنم انسان نمی‌تواند دلش را خوش كند كه اگر همان كار را كرده بود، اتفاق دیگر رخ می‌داد یا نمی‌داد! به نظر من، در آن بازی بد دفاع كردیم. زیرا تیمی خوب بودیم با مدافعانی خوب. به همین علت باید بهتر دفاع می‌كردیم. بله! فكر می‌كنم كه خیلی بددفاع كردیم.

سرانجام بازی به ضربات پنالتی رسید و آدامز پنالتی نزد. خودش می گوید:

به نظر من آن مسابقه، یك «اَبَربازی» بود. هواداران انگلستان در آن دیدار فوق‌العاده بودند. شور و شوق آن‌ها را در آن دیدار، هرگز فراموش نمی‌كنم. آن‌ها هوادارانی بودند كه عالی كار كردند! پنالتی آخر ما توسط «دیوید بتی» خراب شد. هنوز هم با خود می‌گویم: «ای كاش آن توپ را از دیوید بتی می‌گرفتم. خودم پیش می‌رفتم و پنالتی‌ام را در كنج دروازه جای می‌‌دادم! شاید این گونه می‌توانستیم برنده مسابقه شویم. اما تمام این صحبت‌ها بر پایه «اگر و شاید» است!

به قول مادرم:

If ifs and buts, were candy and nuts(اگر را كاشتیم و در نیامد!)

آدامز تا سال 2000 در تیم ملی بازی کرد و در آن سال در دیداری دوستانه دروازه اوکراین را باز کرد. آخرین بار که برای تیم ملی گلزنی کرده بود، در سال 1988 در تساوی(1-1) با عربستان بود تا بین چهارمین و پنجمین گل ملی او 12 سال فاصله باشد!

او در سال 2002 از آرسنال خداحافظی کرد. در حالی که طی 19 سال فوتبال تنها پیراهن این تیم را پوشید و در 672 مسابقه 49 بار موفق به گلزنی شد. چهار قهرمانی لیگ، سه جام حذفی، دو جام اتحادیه و یک جام برندگان جام اروپا، دستاوردهای مردی بود که در زندگی پرفراز و نشیب خود، هرگز فرصت درخشش در تیم ملی را به دست نیاورد.