تذکر "نمکی" به "جهانپور" درباره توییت جنجالی

به گزارش آسمونی : در نامه دکتر سعید نمکی خطاب به جهانپور آمده است:« اخیرا در فضای مجازی مطالبی از شما منتشر شد که به محض اطلاع خواستم تا به نحوی شایسته و با گفتمان در شأن مجموعه نظام سلامت، کدورت را از اذهان بزدایید و فضای درهم ریخته را مرمت کنید و اشاره کردم هرگونه تأخیر و تعلل در این ترمیم دوستانمان را شگفت زده‌تر، مردم بی اطلاع را رنجورتر و اندکی را که سد راه سوء استفاده‌هایشان بوده‌ایم، آماده‌تر برای سوارشدن بر ارابه تخریب و شخم زدن مغرضانه دستاوردهای ارزشمند ایام پرملالمان خواهد کرد.

تلاش کردیم در این روزگاران سخت، در اوج کاستی‌های ناشی از تحریم های مالی بیرونی و بعضا عاطفی درونی بی‌توجه به رانش‌ها و کشمکش‌های فضای سیاسی کشور و در زیر بار آثار سیل، زلزله، آنفلوآنزا و کرونا فقط به مردم و نجات‌شان از این بلای تاریخی بیندیشیم و با صبوری، خوشرویی، خستگی ها و بی خوابی های مستمر خود و همکاران جان برکف را به تاب‌آوری بدل کنیم تا مردم دلگرم باشند و نهراسند که شاید مدافعان سلامت کشورشان وامانده‌اند و چهار موج هولناک را با جمیع کاستی‌ها به لطف الهی مدیریت کردیم و مردم مهربان این سرزمین بخوبی می‌فهمند و کریمانه پاسدار خدمتگزاری صادقانه مدافعان سلامتند. برای کاستن از تلخی لحظه‌های جانکاه این ایام سخت گفتمانی تازه را برگزیدیم و با شیرینی قند پارسی ادبیات کهن این سرزمین درآمیختیم و حتی سخنان نامربوط را با شعری، طنزی، تمثیلی برگرفته از گنجینه نفیس هنر و ادب دیرینه این سرزمین پاسخ گفتیم تا اندیشه‌های پریشان و خسته مردم را مشوش‌تر و منزلت خویش را نازل‌تر نکنیم.

اینک گفتار و نوشتاری با واژه‌های زمخت حتی برای آنان که دشنام می‌دهند، شان مجموعه صبور و بردبار نظام سلامت نیست. گفتمان سخیف در ذهن دیگران خفیفمان می‌کند و نخبه را گویش پخته باید و خدمتگزاران صبور را تندخویی و درشت‌گویی نشاید. در همین کارزارهای تبلیغاتی انتخاباتی بعضی از دوستان 16 ماه زحمت ما را چگونه به چالش کشیدند؟ و ما فقط با طنز و شوخی از کنارش گذشتیم.

صبوری، تاب آوری و خوشرویی در کردار و بهره گیری از واژگان نفیس و پاکیزه در گفتار، انتظار همه فرهیختگان، بزرگان و مردم شریف و نجیب و قدرشناس کشور از همه ماست.

کرونا می‌رود، البته نه چندان زود همانگونه که اجدادش رفتند و ما نیز می‌رویم همانگونه که پیشینیانمان رفتند و آنچه می‌ماند، پژواک زیبایی‌ها و زشتی‌های گفتار ماست در زیر این گنبد مینا و نیکی‌ها و بدی‌های رفتار ماست که ثبت می‌شود در صفحه تاریخ این سرزمین کهن.

که به قول خواجه شیراز:

بر این رواق زبرجد نوشته اند به زر

که جز نکویی اهل کرم نخواهد ماند»