بیوگرافی كارولی تاكاش
سال 1938 برای كارولی تاكاش گروهبان ارتش مجارستان سالی شوم و ناامیدكننده بود. در یك مانور، نارنجكی در دست راست كارولی منفجر شد و او دست خود را از دست داد. تاكاش متولد 21 ژانویه 1910 بود و در هنگام این اتفاق 28 ساله بود. البته در طول تاریخ، انسان‌های بی‌شماری بوده‌اند كه با داشتن نقص عضو و كمبودهای جسمانی با مشكلات زندگی مقابله كرده‌اند. اما تفاوت گروهبان مجار در این بود كه تا قبل از آن حادثه شوم، یكی از اعضای تیم ملی تیراندازی با تپانچه مجارستان بود و در آن زمان، خود را برای مسابقات جهانی 1939 آماده می‌كرد. تمام لحظات شیرین زندگی ورزشی كارولی و پیروزی‌های او در مسابقه تیراندازی، با همان دست راست به دست آمده بود اما دیگر امید به پیروزی و درخشش در تیراندازی از دست رفته بود.
تنها نكته امیدواركننده قضیه در آن بود كه این ناتوانی مشكلی برای حضور در ارتش ایجاد نمی‌كرد و كارولی می‌توانست در ارتش بماند. چنین شد كه گروهبان مجار تمرینات خود را به شكلی مخفیانه آغاز كرد. اما این بار با دست چپ! كار بسیار دشوار بود اما ظاهراً تاكاش پس از گذراندن دوره‌ای كوتاه از اندوه و افسردگی تصمیم گرفته بود كه همه چیز را از صفر آغاز كند. اراده‌اش شكست‌ناپذیر بود و اندكی پس از آن روزهای غمبار، توانست با دست چپ به خوبی دست راست تیراندازی كند. تا جایی كه هیچ‌كس نتوانست به انتخاب او در تیم ملی مجارستان برای مسابقات جهانی 1939 اعتراض كند. كارولی عضوی از تیمی بود كه در قسمت شلیك با تپانچه خودكار قهرمان جهان شد و از همان جا نام وی در صفحات تاریخ ثبت شد.
یك سال بعد نوبت به بازیهای المپیك رسید، اما حمله آلمان به لهستان سبب آغاز جنگ جهانی دوم شد و بدین ترتیب المپیکی که قرار بود در هلسینکی یا توکیو برگزار شود، تعطیل شد. قهرمان مجار که با ناامیدی بیگانه بود، خود را برای المپیک بعدی آماده کرد اما المپیک ۱۹۴۴ هم برگزار نشد زیرا جنگ جهانی تا یک سال بعد از آن نیز ادامه یافت. چهار سال دیگر هم گذشت و بالاخره المپیک در سال ۱۹۴۸ از سر گرفته شد. در بازیهای المپیک لندن و قبل از آغاز مسابقه تیراندازی با تپانچه، کارلوس والنتینه تیرانداز آرژانتینی با دیدن تیرانداز یک‌دست مجار حیرت کرد و از او پرسید:
با این شرایط برای چه در مسابقات شرکت کرده‌ای؟!
کارولی گفت: آمده‌ام تا چیزهای جدیدی یاد بگیرم.
سرانجام مسابقه برگزار شد و نماینده آرژانتین با ۵۷۱ امتیاز به مقام دوم دست یافت. اما تاکاش ۵۸۰ پوئن کسب کرد تا علاوه بر قهرمانی در المپیک، رکورد قبلی بازی‌ها را به میزان ده امتیاز بهبود بخشد. نماینده‌ای از سوئد با نام اسون لوندکوئیست هم با ۵۶۹ امتیاز سوم شد. تاکاش که در ۳۸ سالگی به اوج زندگی ورزشی خود رسیده بود، همانند قهرمانی افسانه‌ای به بوداپست، زادگاه خود و پایتخت کشورش بازگشت. اما ظاهراً قرار نبود پایانی بر درخشش کارولی باشد. او باز هم به المپیک بازگشت. در هلسینکی (۱۹۵۲) او کاپیتان تیم‌ملی مجارستان بود و رقبای سرسختی چون ژیلارد جون هموطن خود و گئورگه لیچیاردوپل از رومانی را در کنار خود می‌دید. هر دو رقیب با ۵۷۸ امتیاز به کار خود خاتمه دادند. اما کارولی ۵۷۹ امتیاز کسب کرد و باز هم قهرمان المپیک شد. او یک بار هم در المپیک ملبورن (۱۹۵۶) در بازی‌ها شرکت کرد. درحالی که ۴۶ سال از عمرش می‌گذشت!
بیست سال بعد و در تاریخ ۵ ژانویه ۱۹۷۶، کارولی تاکاش درگذشت. درحالی که بزرگ‌ترین قهرمانی او نه در میدان المپیک، بلکه زمانی کسب شد که بر ناامیدی‌ها غلبه کرد و مصمم شد که با دست چپ به زندگی ورزشی خود ادامه دهد. پاداش این پیروزی، جاودانگی او در کتاب ورزش جهان بود.
