بیوگرافی فرانسیسكو خنتو

برای نسل‌های امروزی بازیکنان، کسب افتخار و جام، کاری بسیار آسان است. در یک کشور صاحب نام اروپایی، یک تیم با یکی دو مسابقه، سوپرجام کشور خود را به دست می‌آورد، با یک مسابقه می‌توان سوپرجام اروپا را فتح کرد و تنها دو مسابقه برای بردن جام جهانی باشگاه‌ها کفایت می‌کند. فیفا هم بسته به روزهای خالی تقویم خود، مسابقاتی را اختراع می‌کند که به برنده آن‌ها جام اهدا می شود؛ مسابقاتی شبیه به کوپا فینالیسیمو که سال گذشته با تک مسابقه آرژانتین و ایتالیا انجام گرفت.

شکسته شدن رکورد فرانسیسكو خنتو

به این ترتیب، هر روز می‌توانیم شاهد شکسته‌شدن یک رکورد قدیمی توسط بازیکنان امروزی باشیم. چندی قبل، مارسلو بازیکن سابق رئال مادرید به رکورد 25 جام با این تیم رسید و سپس نوبت به کریم بن زما بود که با ثبت رکورد 24 جام با رئال، با رکورد پاکو خنتو برابر شود. اما کسب جام و افتخار در دوران خنتو، با امروز بسیار متفاوت بود.

افتخارات فرانسیسكو خنتو با رئال مادرید

خنتو تنها پنج گل ملی دارد كه دو گل او در دیدارهای دوستانه مقابل فرانسه و اروگوئه به دست آمده و سه گل دیگر او نیز در مسابقات مقدماتی سه دوره جام ملت‌های اروپا در برابر لهستان، ایرلند شمالی و تركیه. اما ركوردهای باشگاهی خنتو نام وی را برای همیشه در فوتبال اروپا جاودانه ساخته است.

فرانسیسكو پاکو خنتو لوپز (Francisco "Paco" Gento López) در 21 اكتبر 1933 در خارنیزو اسپانیا متولد شد و فوتبال را از تیم‌های جوانان نوئه‌وا مونتانا، یونیون كلوب آستیلرو و رایوكانتابریا آغاز كرد و آرام‌آرام مورد توجه تیم‌های بزرگسالان لالیگا قرار گرفت. او در فصل 53-1952 با حضور در 10 مسابقه‌ برای راسینگ مانتاندر افتخار بازی در لالیگا را به دست آورد و طی این دیدارها دو گل نیز به ثمر رساند. او در همان ایام مورد توجه سانتیاگو برنابئو رئیس باشگاه رئال مادرید قرار گرفت و پس از قهرمانی با راسینگ راهی مادرید و به گوش چپ تیم رئال بدل شد.

رئالی‌ها شماره 11 خود را به خنتو دادند و این پیراهن تا مدت‌ها بر تن بازیكن دیگری دیده نشد. خنتو بازیكنی بسیار سریع بود كه به راحتی می‌توانست به یک دونده سرعت نامدار بدل شود. او صد متر را طی 11 ثانیه طی می‌كرد و در هنگام پا به توپ شدن نیز تا همین حد سریع بود و به همین جهت به او لقب تندباد دریای كانتابریكو داده شد.

او علاوه بر سرعت ذاتی، توانایی فراوانی در حفظ توپ داشت. هافبكی جنگجو و دلاور كه با رئال مادرید در سال‌های 1954 و 1955 قهرمان اروپا شد و در شمار نخستین بازیكنانی قرار گرفت كه افتخار حضور در اولین دوره جام قهرمانان اروپا را به دست آورد. چند ماهی از قهرمانی رئال در لاتین‌كاپ (كه اكنون منسوخ شده است) می‌گذشت كه خنتو و رئال به فینال جام قهرمانان اروپا رسیدند و پس از برد (4-3) مقابل رمس فرانسه هم نخستین قهرمان اروپا لقب گرفتند و هم جواز حضور در دوره بعدی بازی‌ها را كسب كردند. فصل 57-56 فصل درخشان در زندگی خنتو بود. او و رئال علاوه بر قهرمانی در لیگ اسپانیا و فتح لاتین‌كاپ، در فینال دومین دوره جام قهرمانان اروپا (2-0) فیورنتینا ایتالیا را شكست دادند و از عنوان خود دفاع كردند. رئالی‌ها در سال 1958 مجدداً فاتح لالیگا شدند و در لیگ قهرمانان اروپا نیز به فینال رسیدند. اما مسابقه این تیم مقابل میلان به شدت گره‌‌ خورد و كار به وقت اضافی كشیده شد تا آن كه خنتو در دقیقه 107، گل سوم تیمش را به ثمر رساند و رئال در اروپا هت‌ تریک كرد. رئالی‌ها در سال‌های 1959 و 1960 نیز روند شكست‌ناپذیری خود را حفظ كردند و با دو پیروزی (2-0) مقابل رمس و (7-3)‌ در برابر استراخت فرانكفورت قهرمانی‌های خود در اروپا را به عدد 5 رساندند. آن هم طی پنج دوره برگزاری جام! خنتو و رئال در سال 1960 جام بین‌قاره‌‌ای را نیز به خود اختصاص دادند.

آن‌ها در سال 1961 و 1962 نیز قهرمان لالیگا شدند و در سال 1962 در جام حذفی اسپانیا نیز اول شدند. اما روند قهرمانی‌های آن‌ها در اروپا متوقف شد و وقتی در سال 1962 به فینال رقابت‌ها رسیدند، با وجود آن كه (2-0) از بنفیكا پیش افتادند، سرانجام (5-3) باختند و نایب‌‌قهرمان اروپا شدند. رئالی‌ها در آن ایام، قدرت بلامنازع اسپانیا بودند و با فتح لیگ در سال‌های 1963، 1964 و 1965 به ركورد عجیب پنج قهرمانی متوالی در لیگ اسپانیا نیز رسیدند. آن روزها اوج محبوبیت گروه بیتلز در‌ موسیقی بود و فوتبال‌دوستان اسپانیایی به خنتو لقبی مربوط به این گروه را داده بودند با عنوان «یه–یه»!  كاپیتان رئال در سال 1964 و در نهمین سال حضور خود در تیم ملی به افتخاری ملی نیز دست یافت و قهرمان جام ملت‌های اروپا شد. او اندكی قبل از مسابقات جام ملت‌های اروپا با رئال به فینال جام قهرمانان نیز رسید. اما رئال در برابر اینتر (3-1) شكست خورد و خنتو باز هم به نایب‌قهرمانی بسنده كرد.

دو سال بعد، افتخاری دیگر در زندگی خنتو به دست آمد. رئال مادرید در روز 11 می 1966 در فینال جام قهرمانان اروپا (2-1) پارتیزان بلگراد را شكست داد و ششمین قهرمانی خود در اروپا را جشن گرفت و عجیب آن كه در تمام این فینال‌ها، خنتو عضو ثابت تیم بود و مهره‌ای انكار ناپذیر در راه رسیدن به افتخار که مجموع فینال‌های زندگی‌اش نیز به هشت رسیده بود. پس از آن، نوبت به فتح لالیگا در سال‌های 1967، 1968 و 1969 رسید و قهرمانی جام حذفی در سال 1970. به این ترتیب، او در سال 1971 با رئال در جام برندگان جام اروپا شركت كرد و این بار برای نخستین بار از روی نیمكت، شاهد برگزاری مسابقه با چلسی انگلستان بود. دیداری كه با شكست رئال مواجه شد. این آخرین فصل حضور خنتو در تیم رئال بود و بازیكن اسطوره‌ای رئال پس از 18 سال بازی در این تیم از فوتبال كناره گرفت.

ماحصل دوران طولانی بازی او، 428 مسابقه و 126 گل در رئال (شامل 89 بازی و 30 گل در لیگ قهرمانان اروپا)، یک بازی در تیم «ب» اسپانیا (سال 1956) و 43 بازی ملی از 1955 تا 1969 در تیم ملی اسپانیا بود. خنتو در مجموع 606 بازی باشگاهی انجام داد و و آن‌گاه مربیگری تیم‌های كاستیون (1974)، پالنسیا (80-1977) و گرانادا (81-1980) را بر عهده گرفت و سرانجام به عنوان سفیر باشگاه رئال در مجامع بین‌المللی انتخاب شد.

دو برادر كوچک‌تر او (خولیو – متولد 1939) و آنتونیو (متولد 1940) نیز برای رئال مادرید توپ زدند. اما هرگز به شهرت و افتخارات فرانسیسكو دست نیافتند. ركورد 8 فینال و 6 قهرمانی خنتو نیز هرگز تكرار نشد. تنها پائولو مالدینی به ركورد پنج قهرمانی، سه نایب‌قهرمانی رسید. ضمن این كه آلفردو دی استفانو هم‌تیمی خنتو نیز در پنج قهرمانی و دو عنوان دومی، در كنار خنتو در میادین درخشید و به ركورد فهت فینال دست یافت.

درگذشت فرانسیسكو خنتو

خنتو در 18 ژانویه 2022 از دنیا رفت؛ در حالی که با 12 قهرمانی در لالیگا و 6 جام قهرمانان اروپا، صاحب رکوردی دست نیافتنی شد. تا زمانی که او زنده بود، هیچ یک از رکوردهایش شکسته نشد.