تیم کیهیل؛ از بازی در ساموآ تا حضور در چهار جام جهانی

مهدی زارعی- روز 26 ژوئن 2018 و ورزشگاه فیشت المپیک شهر سوچی؛ مسابقه دو تیم پرو و استرالیا از ساعت 17 به وقت محلی شروع شده بود و ساکروز در آخرین مسابقه دور گروهی امیدوار بود تا پرو را شکست بدهد و در دیدار همزمان فرانسه مقابل دانمارک به برتری برسد تا ساکروز به عنوان تیم دوم گروه، راهی مرحله بعد شود. اما نتایج مطابق میل زردپوشان استرالیایی پیش نرفت. بازی همزمان بدون گل بود و پرو هم تا دقیقه 50 دو گل وارد دروازه استرالیا کرد. به این ترتیب برت فن مارویک تعویض های خود را آغاز کرد و در دقیقه 53 تومی یوریچ را از زمین بیرون کشید و مهاجم 39 ساله تیم، تیم کیهیل را به میدان فرستاد. مهاجم 178 سانتی متری باشگاه میلوال عملا به پایان کار خود رسیده بود و تنها افتخاری که در زندگی ورزشی او، جایش خالی بود، حضور در چهارمین جام جهانی بود که با بازی مقابل پرو، به آن هم رسید. هرچند که مسابقه(2-0) تمام شد و استرالیا به عنوان قعرنشین گروه، با جام خداحافظی کرد، اما او به آمار 108 بازی ملی و 50 گل برای ساکروز رسید تا با کارنامه ای پربار از رقابتهای ملی کنار رود.

در حقیقت استرالیا خیلی خوش شانس بود که کیهیل به مهاجم این تیم تبدیل شد. تیم در روز 6 دسامبر 1979 در نیوساوث ولز استرالیا به دنیا آمد. در حالی که پدر انگلیسی او اصالتی ایرلندی داشت و مادرش از اهالی ساموآ بود. تمام فامیل کیهیل به شکلی جدی راگبی بازی می کردند و اگر تیم هم به سراغ راگبی می رفت، مساله عجیبی نبود. در بین بستگان او سه پسرخاله اش بازیکنان حرفه ای راگبی بودند؛ بن رابرتز در راگبی لیگ نیوزیلند، و جو و جرمی استنلی در یونیون راگبی نیوزیلند. چِیس و کایل استَنلی دو خواهرزاده تیم هم بازیکنان حرفه ای لیگ راگبی بودند. حتی سایر بستگان تیم که در حال حاضر بازی نمی کنند، همگی از مسوولان اتحادیه راگبی آن مناطق هستند. از مایک استانلی که در ساموآ فعال هست و بنسون و وینستون در استرالیا.

اما تیم و برادر کوچک ترش کریس به فوتبال علاقه مند شدند و به شکلی جدی به این رشته پرداختند. بعدها کریس تصمیم گرفت برای ساموآ بازی کند و حتی 15 بازی ملی هم برای ساموآ انجام داد. تیم هم در 14 سالگی همین کار را کرد. رقابتهای زیر 20 سال اقیانوسیه در سال 1994 در فیجی برگزار می شد و فدراسیون فوتبال ساموآ به او پیشنهاد داد که برای ساموآی غربی به میدان برود. تیم هم پذیرفت. بعدها در این باره گفت:

مادربزرگم در ساموآ بیمار بود. سن من خیلی کمتر از سایر بازیکنان بود و انتظار نداشتم که بازی کنم. به همین خاطر این تورنمنت را به چشم تعطیلات دیدم. تمام مخارج سفر و اقامت مرا فدراسیون ساموآ می داد و از طرفی می توانستم به مادربزرگم کمک کنم.

در این مسابقات- که حکم رقابتهای انتخابی جام جهانی جوانان سال 1995 را هم داشت- علاوه بر تیم و کریس، برادر بزرگ تر تیم هم، دروازه بان ساموآ بود، تیم در دو بازی مقابل نوزیلند و وانوآتو به میدان رفت. از همان سال، فوتبال را در تیمهای پایه سیدنی المپیک ادامه داد و در 1997 راهی سیدنی یونایتد شد. در فصل 97-98 کیهیل راهی انگلیس و باشگاه میلوال شد و در دوران بازی در این تیم بود که با یک پیشنهاد بزرگ روبه رو شد. در رقابتهای انتخابی جام جهانی 2002، میک مک کارتی سرمربی جمهوری ایرلند- که می دانست پدربزرگ و مادربزرگ تیم، ایرلندی بوده اند- به او پیشنهاد بازی در تیم ملی ایرلند را داد. اما فیفا به خاطر بازی در جوانان ساموآ، اجازه بازی را به تیم نداد. در سال 2003 قوانین فیفا تغییر کرد و کیهیل که هنوز در تیم ملی بزرگسالان هیچ کشوری بازی نکرده بود، این امکان را یافت که بین تیمهای انگلیس، ایرلند، استرالیا یا ساموآ یک تیم ملی را انتخاب کند. او استرالیا را انتخاب کرد و از آن، به عنوان لحظه ای ویژه در زندگی خود یاد کرد.

دوران درخشش او هم آغاز شد. حضور در چهار جام ملتهای آسیا با استرالیا که با نایب قهرمانی مسابقات 2011 و قهرمانی رقابتهای 2015 همراه شد و کسب دو نایب قهرمانی جام حذفی انگلیس در سال 2004 با میلوال و 2009 با اورتون، در همین دوران رقم خورد. کیهیل از انگلیس راهی لیگ آمریکا و سپس چین شد و همزمان در تمام تورنمنتهای مهم با استرالیا شرکت کرد. از جمله چهار جام جهانی از 2006 تا 2018.

بالاخره در سال 2019 او آخرین باشگاه زندگی خود را هم انتخاب کرد. باشگاه جمشیدپور در سوپرلیگ هند که کیهیل 12 بار برای این تیم بازی کرد و دو گل پایانی فوتبال خود را برای این تیم به ثمر رساند. جمشیدپور هم با قرار گرفتن در رده پنجم جدول، یک پله پایین تر از آخرین تیمی قرار گرفت که راهی مرحله پلی آف می شد تا کیهیل بدون کسب افتخار در لیگ هند، به فوتبال خود خاتمه دهد. در حالی که مجموعا 172 گل در 707 مسابقه زندگی خود به ثمر رسانده بود.