خوابی که با برد تیم ملی فوتبال تعبیر شد!

مهدی زارعی- پنجمین دیدار تیم ملی ایران در دومین دور رقابتهای انتخابی جام جهانی 2006 در منطقه آسیا، دیداری حساس برای تیم ملی ایران به شمار می رفت. ایران میزبان بحرین در استادیوم آزادی بود؛ آخرین مسابقه خانگی ایران و ورزشگاهی که جای سوزن انداختن نداشت. همه چیز متفاوت از همیشه بود و دلیل آن، نیاز تیم ملی به یک تساوی بود. ایران با فقط یک مساوی راهی جام جهانی آلمان می شد و همین مساله استقبال از بازی تیم ملی را بیشتر از همیشه کرده بود.

با این حال کسی به مساوی فکر نمی کرد. چهار سال قبل از این بازی، بحرینی ها مانع از صعود ایران به جام جهانی 2002 شده بودند و پس از شکست دادن ایران، با پرچم عربستان سعودی جشن گرفتند تا ثابت کنند ایران تحت هر شرایطی در خاور میانه یک غریبه است و هرگز عربها ایران را در شمار دوستان خود به شمار نمی آورند. این مساله هرگز از خاطر فوتبالدوستان پاک نشده بود. حتی برانکو ایوانکوویچ که همواره به انجام بازیهایی محتاطانه با رویکرد دفاعی مشهور بود، قبل از بازی از بازیکنان خواست که به خاطر این تماشاگران هم حمله کنند و برنده شوند.

بازی با هیجان و سرو صدای کرکننده انبوه تماشاگران آغاز شد و ایران از ابتدا دروازه بحرین را به توپ بست. وقتی توپی روی دروازه قرمز پوشان بحرین سانتر شد و محمد نصرتی- مدافع جلوکشیده ایران- با ضربه سر، توپ را به تیر دروازه بحرین کوباند، همه حسرت خوردند و نصرتی بیشتر از همه؛ زیرا خود او نیز می دانست که شاید چنین فرصتی تا آخر بازی نصیب وی نخواهد شد.

برادر نصرتی که در استادیوم آزادی حاضر بود و بازی را از نزدیک می دید نیز، کمتر از محمد حسرت نخورد. او گفت:

 برادر من خوابش چپ است! دیشب خواب دیده بود امروز در ورزشگاه گل می زند؛ اما به جای گل زدن، توپ را به تیر دروازه زد!

بعد از مدتی حملات ایران فروکش کرد. هنوز هم با نتیجه بدون گل، این ایران بود که راهی جام جهانی می شد و کسی از مساوی هم ناراضی نبود. اما تماشاگران دوست داشتند ایران با اقتدار و با گلزنی به حریف راهی جام جهانی شود. آن هم با داشتن امثال وحید هاشمیان، علی کریمی، فریدون زندی، مهدی مهدوی کیا و تعداد زیادی مهره هجومی دیگر.

نیمه دوم شروع شد. بازی مساوی بود و همه امید داشتند ایران همچون بازی با ژاپن و کره شمالی، این بار هم در نیمه مربیان شرایطی بهتر پیدا کند. یک خطا به نفع ایران از جناح راست اعلام شد. فریدون زندی با سبک خاص ضربه زدن خود، پشت توپ قرار گرفت و توپ را روی دروازه فرستاد. محمد نصرتی که باز هم پیش تاخته بود بالا پرید و سر زد. این بار دیگر توپ او جایی رفت که باید می رفت؛ در گوشه راست دروازه بحرین.

 ایران 1 بحرین صفر.

نصرتی قبلا هم با ضربه سر برای تیم ملی گل زده بود. در جام ملتهای آسیا 2004 در واپسین ثانیه به عمان گل زد و مانع از باخت ایران شد. اما گل او به بحرین کاملا متفاوت بود. یک گل سه امتیازی، گلی که انتقام از بحرین را کامل می کرد و گلی که باعث صعود ایران به جام جهانی می شد. گلی همتای گل غفور جهانی در راه صعود به جام 1978 و گل خداداد عزیزی در مسیر جام جهانی 1998. نصرتی مهمترین گل زندگی اش را جایی زد که باید می زد و برای همیشه در تاریخ فوتبال ایران ماندگار شد.