بیوگرافی فریتز والتر، اولین کاپیتان آلمانی که جام جهانی را تصاحب کرد

مهدی زارعی- زمانی که نازی ها در آلمان حاکم بودند، بسیاری از چیزها در آلمان تغییر کرد؛ حتی در صحبتهای روزمره مردم هم این تغییرات دیده می شد. مثلا وقتی در یک روز آفتابی دو نفر از هوا با هم صحبت می کردند، چیزی از آفتاب نمی گفتند و در عوض از زبان آنها این عبارت شنیده می شد:

هوا، هیتلری هست.

کمتر از یک دهه بعد از مرگ هیتلر و فروپاشی نازیسم در آلمان، این عبارت به شکلی دیگر سر زبان ها افتاد. این بار این اصطلاح ارتباطی به هوای آفتابی نداشت و کاملا متضاد با آن بود. مردی که اصطلاح جدید در مورد او به کار می رفت هم از همه نظر روحیه ای متضاد با نازی ها داشت؛ حتی با این که زمانی سرباز آلمان در جنگ جهانی بود و چیزی نمانده بود که جان خود را در جنگ جهانی از دست بدهد.

فریتز والتر در هوای بارانی، کیفیتی به مراتب بالاتر از هوای آفتابی از خود نشان می داد. آن قدر متفاوت که هوای بارانی به « هوای فریتز والتری» معروف شده بود و او مهم ترین پاس زندگی خود را در همین هوا ارسال کرد. کرنری در دقیقه 18 دیدار فینال جام جهانی که گل تساوی آلمان را وارد دروازه مجارستان کرد و ساعتی بعد آلمان قهرمان جهان شد.

كاپیتان تیم فاتح جام‌جهانی 1954 با نام كامل «فردریش والتر» در 31 اكتبر 1920 در کایزرسلاترین واقع در منطقه «راین‌لند» آلمان به دنیا آمد؛ جایی در غرب این کشور و در نزدیکی فرانسه، لوگزامبورگ و بلژیک. زمانی كه هنوز آثار شكست آلمان در جنگ جهانی اول در تمام جامعه به خوبی هویدا بود. فریتز در هشت سالگی به عضویت تیم خردسالان «كایزرسلاترن» درآمد و در 17 سالگی عضو ثابت بزرگسالان این تیم شد.

او استاد ضربات كاشته كات‌دار بود و با وجود سن و سال اندك، رهبر معنوی تیمش بود. استعدادی بی‌نظیر در هدایت تیم به سوی حمله داشت و از نظر اخلاقی متواضع و فروتن بود.

والتر در جولای 1940 برای نخستین بار پیراهن تیم ملی را به تن كرد و در پیروزی (9-3) برابر رومانی هت‌تریك كرد. اما روزهای خوش‌ فوتبال فریتز مصادف با جنگ جهانی دوم شد و او به عنوان چترباز در ارتش آلمان فعالیت كرد. كاری كه با طبع حساس وی مغایرت داشت. والتر مدتی اسیر نیروهای متفقین بود اما این شانس را به دست آورد كه پس از جنگ به میهن بازگشته و مجدداً برای كایزرسلاترن مسابقه دهد.

 حالا برادرش «اوتمار» نیز در كنار او در خط حمله بازی می‌كرد و این دو عاملی مهم در قهرمانی باشگاه خود در مسابقات 1951 آلمان غربی بودند. فریتز در همان سال در بازی با سوییس پس از مدت‌ها پیراهن تیم ملی را به تن كرد و چندی بعد با تیم ملی بالاتر از «نروژ» و «زار» راهی جام‌جهانی شد. جایی كه تیم پس از شروعی ضعیف روزبه‌روز بهتر شد و به فینال رسید.

روز پایانی هوا آفتابی بود اما اندك اندك هوا ابری و بارانی شد تا «زپ هربرگر» مربی به كاپیتان محبوب آلمانها و سانترفوروارد تیمش بگوید:

فریتز! همان هوایی كه تو دوست داری

در همین هوای فریتز والتری بود كه آلمانها از شكست پیروزی ساختند و برای نخستین بار قهرمان جهان شدند.

پس از جام‌جهانی فریتز از تیم ملی كناره‌ گرفت و با وجود مبالغ هنگفت تیمهای «اتلتیكو مادرید» (اسپانیا) و «نانسی» (فرانسه) حاضر به ترك كایزرسلاترن نشد. وی با این تیم قهرمان جام‌حذفی سال 1955 شد و آن‌گاه به علت احساس نیاز تیم ملی و مردم آلمان به وی، برای جام‌جهانی 1958 به تیم ملی بازگشت. هرچند که با وجود محبوبیتی که داشت، اما دوری از تیم ملی باعث شد تا در آن سال بازوبند کاپیتانی تیم ملی به هانس شفر داده شود که بازی های ملی اش نصف بازیهای فریتز بود.

والتر در نیمه‌نهایی مقابل سوئد مصدوم شد و در 37 سالگی با عنوان چهارم جام‌جهانی از تیم ملی كناره گرفت. درحالی كه در 61 بازی ملی 33 گل و در 364 مسابقه باشگاهی 357 گل زده بود. او پس از فوتبال، كتابهای پرفروش و باارزشی درباره فوتبال نوشت و در سال 1970 نشان لیاقت كشور آلمان غربی را دریافت كرد.

«رئیس فوتبال آلمان»‌ در سال 1995 به عنوان «كاپیتان افتخاری فوتبال آلمان» برگزیده شد و در همان سال نشان لیاقت فدراسیون بین‌المللی فوتبال را كسب كرد. او در سال 2002 درگذشت، درحالی كه چند سال قبل از مرگ شاهد بود كه نام استادیوم «بتزنبرگ» به استادیوم «فریتز والتر» تغییر كرد تا بدین وسیله نیز از زحمات وی تقدیر به عمل آید.