سالگرد آخرین بازی رحمتی تیم ملی؛ داستان یک غروب

تاریخ تولد سید مهدی رحمتی اسکویی متغیر است. خودش در سال 1385 در تلویزیون گفت که متولد سال 1362 است و می تواند در بازی های آسیایی دوحه به میدان رود. اما رسانه های کنونی می گویند او متولد 1359 است.

رحمتی یکی از محصولات کارخانه بازیکن سازی فجرسپاسی بود. طی سال های 79 تا 83 در فجر به میدان رفت. قهرمان جام حذفی شد و به لطف درخشش در این تیم، به تیم ملی رسید. او در بازی های آسیایی 2002 عضوی از تیم ملی ایران بود که قهرمان مسابقات شد. اما هرگز فرصت نکرد که در این مسابقات به میدان برود. رحمتی در روزهای آخر حضور در باشگاه فجر توسط غلام پیروانی نیمکت نشین شد و سرانجام یک سال را در سپاهان گذراند. دورانی که مملو از تزلزل بود. رحمتی در سال های 84 تا 86 هم در استقلال حضور یافت ولی این جا هم چندان درخشان نبود. وحید طالب لو مدت ها بود که دروازه بان اصلی آبی ها بود و رحمتی نیز با اشتباهاتی که در دربی سال 85 داشت، بخت فیکس شدن در تیم را از دست داد.

فرشته نجات

اما رحمتی با حضور در مس کرمان تولدی دوباره یافت. روزهای درخشان فرا رسیدند و دروازه بانی که در جام ملت های 2007 تنها به عنوان دروازه بان سوم تیم ملی،  شاهد بازی رودباریان و طالب لو بود، دوران طولانی حضور خود درون دروازه تیم ملی را آغاز کرد.

در روزهایی که تیم ملی با مربیگری علی دایی تاکتیک خاصی نداشت، رحمتی تقریبا در تمام مسابقات نقش فرشته نجات تیم ملی را داشت. فرشته ای که در تمام مسابقات باید معجزه می کرد و چندین موقعیت حریف را مهار می کرد. اوج نمایش رحمتی در مقدماتی جام جهانی بود و دیدار مقابل تیم هایی چون امارات، کره شمالی و عربستان. اما ضعف تیم ملی بیش از این ها بود که یک دروازه بان بتواند کاری کند. حتی پس از آمدن افشین قطبی هم شرایط چندان تغییری نکرد و رحمتی در بازی با کره شمالی آن قدر موقعیت گرفت که روزنامه ابرار ورزشی  با الهام از اتفاقات سیاسی آن روزها تیتر زد: آن سید سبزپوش ما را نجات داد.

پس از حذف ایران از مرحله انتخابی جام جهانی هم رحمتی باز فیکس بود. گهگاه اشتباهاتی می کرد از جمله اشتباه مرگبار بازی با الریان در لیگ قهرمانان آسیا که موجب باخت(1-0) استقلال شد. اما هنوز هم لحظه های درخشان او بیشتر از اشتباهات وی بود. بازی های مقدماتی جام جهانی 2014 هم شروع شد و رحمتی هنوز در بازی هایی چون دیدار مقابل ازبکستان در زمین حریف و دیدار خانگی مقابل کره جنوبی درخشان ظاهر شد تا این که غروب وی خیلی سریع از راه رسید.

ضعف هایی که برطرف نشد

دروازه بان مطمئن تیم ملی اشتباهاتی داشت که اکثرا تکراری هم بود. گلی که در اثر دفع ناقص بازیکنان بحرین در آبان 90 خورد، یک کپی از گلی بود که در سال 1387 در تهران از کره جنوبی خورده بود. در خروج ها هم متزلزل شده بود که نمونه بارز آن در دقیقه 71 بازی با ازبکستان دیده شد. توپی در محوطه جریمه آمد؛ رحمتی خروج نکرد و ایران با یک گل باخت. کی روش هم تصمیم گرفت از گزینه های دیگر بهره ببرد. دعوت از دانیل داوری سبب شد که خبری ناگهانی به گوش همگان برسد.

خداحافظی ناگهانی

روز اول بهمن 1391 رحمتی از تیم ملی خداحافظی کرد. او معتقد بود اگر می توانست انگلیسی صحبت کند خیلی سوء تفاهمات بین او و کی روش پیش نمی آمد. می گفت وقتی او در تیم ملی است و از داوری دعوت می شود یعنی مربی به وی اعتقاد ندارد. علاوه بر آن  مجری پر بیننده ترین برنامه تلویزیون برای بازگرداندن او به هتل محل اقامت کی روش رفت! ولی چیزی درست نشد. پس از چند ماه کش و قوس، اعلام شد اگر رحمتی و عقیلی عذرخواهی کنند دوباره به تیم ملی بازخواهند گشت اما خبری از عذرخواهی نشد و این یعنی پایان رسمی دوران رحمتی.

آغاز زوال

هرچند رحمتی در فصل 92-91 رکورد 24 کلین شیت را برجای نهاد، اما یک فصل بعد تا این حد رویایی نبود. او که یک بار در بازی با نفت از فاصله 40 متری گل خورده بود در بازی با گسترش هم چنین گلی خورد و باد را علت این گل نامید! در بازی با فجر گل حریف از بین پاهای او وارد دروازه شد و در مقابل ذوب آهن نیز یک لایی دیگر از رجب زاده خورد. در نیمه نهایی لیگ قهرمانان آسیا با جایگری نامناسب خود، یکی دیگر از گل های زیبای دوران بازی خود را دریافت کرد. گلی که تاثیر فراوانی در حذف استقلال داشت.

خوب؛ بد؛ پایان

رحمتی پس از آن توسط امیرقلعه نویی از استقلال کنار گذاشته شد و در مس دورانی درخشان را از نو آغاز کرد. او پس از یک فصل  و با رفتن قلعه نویی به استقلال بازگشت. در آنجا هم پس از هر بازی خوب او( از جمله  در دربی) طرفدارانش معتقد بودند او بهترین گزینه برای حضور در دروازه تیم ملی است. پس از هر بازی ضعیف و دریافت گل روی اشتباه( مثل بازی با پدیده) منتقدانش معتقد بودند که او دیگر به پایان کار رسیده است.

بعد از ظهور حسین حسینی در استقلال، رحمتی جایگاه خود را در استقلال از دست داد و سرانجام راهی مشهد شد تا زندگی جدیدی را به عنوان مربی- بازیکن تجربه کند.

در هر حال رحمتی هرگز روز 24 آبان را فراموش نمی کند. روزی که در بازی با ازبکستان برای آخرین بار در تیم ملی بازی کرد.