ضعیف ترین ورزشکار تاریخ المپیک!

ضعیف یا بدشانس؟

معمولا همه عادت داریم که بهترین عملکرد ورزشکاران را در المپیک ببینم. این مساله طبیعی هم هست و همه ورزشکاران سالها برنامه ریزی می کنند تا باارزش ترین مدال را در این بازیها به دست آورند. اما گاهی اوقات، دلایل مختلفی مثل مصدومیت یا ناآمادگی و یا حتی یک اشتباه کوچک باعث می شود که یک ورزشکار بدترین عملکرد خود را در یک مسابقه المپیک به جای گذارد.

مثلا در المپیک 1960 رم، منصور مهدیزاده کشتی گیر 79 کیلوگرم کشورمان در اولین مسابقه مقابل کشتی گیر نیوزیلندی قرار گرفت. یک قرعه فوق العاده مناسب برای نماینده کشورمان که می توانست حسابی انرژی او را برای مراحل بعد حفظ کند. مهدی زاده در برابر« فرد تامس» امتیازات را یکی بعد از دیگری از رقیب گرفت و در حالی که همه منتظر بودند حریف را ضربه فنی کند، ناگهان در یک غافلگیری ضربه فنی شد. همین باخت کافی بود تا او را عملا از جدول مسابقات حذف کند.

بعدها در سال 2004 علیرضا دبیر در حالی راهی المپیک شد که یک سال را با مصدومیت دست و پنجه نرم کرده بود، اما سرانجام فدراسیون وقت، به منصور برزگر مربی تیم ملی دستور داد که دبیر را به المپیک ببرد. دبیر هم در آن رقابتها یک مسابقه را (3-0) باخت، در مسابقه دوم هم اصلا شرکت نکرد تا برنده 5 مدال جهانی و المپیک، ساده تر از همیشه حذف شود.

در المپیک 2012 لندن و رقابتهای تکواندو وزن 80 کیلوگرم هم یوسف کرمی که پیش از آن، هم سابقه کسب مدال جهانی داشت و هم مدال المپیک، آمده بود تا عملکرد درخشان خود را ادامه دهد. اما ضعف مربیگری باعث شد که کاپیتان تیم ملی تکواندو شب قبل از مسابقه اصلا خوابش نبرد و سرانجام در برابر « نیکلاس گارسیا» اسپانیایی، کرمی بدترین مسابقه زندگی خود را انجام دهد. گارسیا دائم ضربات سه امتیازی به سر حریف ایرانی خود می زد؛ سرانجام هم (8-2) برنده شد و کرمی به سادگی کنار رفت و تمام مسائل مربوط به بی خوابی و مسابقه ضعیفش، « بدشانسی» نامیده شد.

ضعیف ترین سوارکار تاریخ المپیک

البته این اتفاقات فقط مربوط به ورزشکاران کشورمان نیست. یک نمونه خارجی از عملکرد ضعیف- و شاید بدترین عملکرد یک ورزشکار در طول تاریخ المپیک- مربوط به مسابقات پرش با اسب المپیک 2012 لندن است. در پرش با اسب، انداختن هر مانع 4 خطا برای ورزشکار و تیم او در بر دارد و انداختن یک مانع می تواند یک تیم را از کسب مدال باز دارد.

آن سال، تیم برزیل یکی از شانس های کسب مدال پرش با اسب بود و ورزشکارانش هم عملکرد بدی نداشتند. اما وقتی نوبت به « ژوزه روبرتو فرناندز فیلیو» یکی از سوارکارهای این تیم رسید، مسابقه تبدیل به یک رقابت طنز شد. فیلیو به تنهایی 46 خطا به نام تیمش ثبت کرد تا برزیل به رده هشتم مسابقه سقوط کند. اگر او، مسابقه را بدون خطا تمام می کرد، برزیل مدال برنز را از آن خود می کرد. اما مدالها به بریتانیا، هلند و عربستان رسید و نام فیلیو هم فقط به خاطر تعداد حیرت انگیز خطاهایش، در تاریخ ماندگار شد.