الیورتوییست ان لاين

چهارشنبه 10 اذر 1400
نویسنده: چكاوك شيرازى

زمانی که نمایش "الیورتوییست "روی صحنه بود خیلی سر و صدا کرد. از قیمت بالای بلیت گرفته تا این که بیلیوردهای تبلیغاتی اش را در جاهای خاصی از شهر نصب شد، چون می دانستند هر کسی توانایی خرید بلیت این نمایش را ندارد.
جایی بودم که خانمی ادعا می کرد من با بلیط های به مراتب ارزان تر نمایشی به شما نشان می دهم‌ که بازی بازیگرانش هوش از سرتان ببرد و این را در اعتراض به بازی بازیگران نمایش "الیورتوییست "می گفت. تا این که زمان گذشت و بالاخره نوبت تماشای این نمایش به ما رسید، مایی که ترجیح می دادیم نمایش هایی را ببینیم که آن خانم پیشنهاد داده بود، صد البته نه به خاطر تفاوت بازی های بازیگرانش! تئاتر "الیورتوییست "در شبکه های نمایش پخش شد. با شور و هیجان از این که بالاخره موفق شده ام، پای تماشای آن نشستم.

با توجه به این که ما در سینما و تلویزیون مان در فيلمنامه نويسي ضعف داريم و روی صحنه ی تئاتر هم كم و بيش همينطور است. پس نمایش نامه را کلا قلم می گیریم.
فارغ از آن، بقیه ی چیزها از قبیل دکور، موسیقی، هماهنگی و ... خوب از کار درآمده بود و هوتن شکیبا بسیار بسیار خوش درخشیده بود. اما این کار فارغ از نمایش نامه اش، دو نقطه ضعف بزرگ داشت که تنها نقاط ضعف کار محسوب می شدند، نوید محمد زاده و مهناز افشار.

ما به این دو بازیگر در مدیوم سینما عادت کرده ایم، حتی شاهد رشد توان بازیگری "مهناز افشار "هم در طی سال ها بوده ایم، اما اجرای انها در اين نمايش اصلا خوب نبود. در مورد "آتیلا پسیانی "هم جای بسی تعجب بود. او که از خانواده اى تئاتر ى است چرا نتوانسته بود از پس نقش بربیاید؟ البته می توان به این سوال این گونه پاسخ داد که شاید به دليل ضعيف بودن نمايشنامه اين كارآن را اصلا جدی نگرفته و صرفا رلش را بازی کرده و تمام ( که البته حق هم داشته).

برمی گردیم به "نوید محمد زاده "که نه تنها نتوانسته بود از خودش برای اجرای نقش فاصله بگیرد بلکه هنوز هم نتوانسته از جلد "محسن ابد و یک روز" بیرون بیاید.
تصور کنید وقتى در نمايش “ اليور تويست “ناگهان “محسن “بیرون می زند، تصور کنید چه دافعه ی مهلکی می تواند برای یک نمایش باشد.

چند جا مجبور بود "فاگین "یا "نانسی "را برای ترساندن، خفه کند، تنها می توان این چنین گفت که اگر بازی طرف مقابل نبود فکر می کردی که مجسمه ای طناب به دست ایستاده است.
گاهی گمان می کنیم با حضور چهره هايي كه در حال حاضر بيشتر در سينما حضور دارند ، يا انهائي كه فقط سينمايي هستند در جايگاه بازيگر تئاتر و نمایش هایمان می توانیم کاری پر فروش داشته باشیم، که البته ممكن است چنين باشد ، اما نمی دانیم چه بلایی سر آن بازیگر می آوریم گمان می کنم خود بازیگر هم از لطمه ای که به خود وارد می کند بی خبر است.چون برخى از بازيگران مشهور در سينما ، انگار حضور در صحنه را جدي نمى گيرند و انگار عارشان مى ايد.برخى نيز توانايي بازي در تئاتر را ندارند.البته بگذريم از برخي از بازيگران قدر كه هم در سينما و هم در تياتر فوق العاده هستند.

با مقايسه بازي ها ى نمايش الوير تويست با بازی بازیگران تله تئاترهای دهه ی خودمان، زبانم قاصر می شود از این که بتوانم کلمه ای به زبان بیاورم. بازی های درجه یک رضا بابک، رضا ژیان، احمد آقالو و بسیاری از ستاره های دیگر، غوغا می کرد. به طوری که من که در آن زمان 6 یا 7 سال بیشتر نداشتم با این که چیزی هم از تله تاتر دستگیرم نمی شد، اما سخت مجذوب صداها و اکت های آنان می شدم.

اما در نمايش موزيكال" الوبر تويست "بازیگران نوجوان نمایش به مراتب بهتر و قوی تر از آن دو بازیگر در سینما، درخشیدند.
ناگفته نگذاریم که همه ی بار نمایش روی شانه های قدرتمند "هوتن شکیبا "بود، شکیبایی که چنان از خودش فاصله گرفته بود ( چه در اکت چه در صدا) و در نقش "فاگین "فرو رفته بود، تا زمان تیتراژ پایانی که اسمش را جلوی رلش دیدم، او را نشناختم.

البته چینشی چنین هوشمندانه درخور تحسین است. دو سوپر استار را وارد کار مي شوند بعد تمام بار بر روی دوش یک شخص ديگر است و الهی به امید تو.
هم می توانید گیشه ی موفقی داشته باشید هم این که بالاخره یکی هست که باعث نشود تماشاچی پولش را پس نگیرد.