نقد و بررسی فیلم فرشته های چارلی

جمعه 14 ابان 1400

منتقد: چکاوک شیرازی

• تولید 2020
• کارگردان: الیزابت بانکز

فرشته های چارلی در ژانر کمدی - اکشن که به لحاظ اغنای جنگجوی درون در کنار خنده و کمدی از محبوب ترین ژانرهاست و با ایده ی جدیدی ساخته شده است. قهرمانان فیلم همگی زن هستند. در پس پرده ی ظاهری به قابلیت های زنان در همه جا اشاره شده و گرچه ذهن مردان و زنان هر کدام به گونه ای طراحی شده که در هر کدام جداگانه در فعالیت های خاصی موفق ترند، چه دوست داشته باشیم چه نه، این زنان هستند با کمی تلاش می توانند کارهایی مردانه را بسیار بهتر از آن ها انجام دهند. 

فرشته های چارلی هم قصد دارند همین را بگویند.

سکانس ابتدایی فیلم ما را عمدا به اشتباه می اندازد و اما همان طور که در زیرمتن جریان دارد، پوسته ی ظاهری به زودی کنار می رود و در حالی که «جانی اسمیت »با حرف هایش سعی در بالا بردن خودش در حد خدا دارد با یک نینجا رو به رو می شود که به دنبال وسیله ای خاص با دیگر زنان نینجا و رئیسشان «جان باسلی »به سراغش آمده اند.

این دختران نینجا که فرشته نامیده می شوند، مانند جایزه بگیران فیلم های وسترن، تحت فرماندهی جان، به صورت سفارشی برای مشتریان خاص کار می کنند و آن ها را به خواسته هایشان می رسانند.

این بار آن ها با افرادی طرف هستند که به دنبال وسیله ای که توسط یک زن برنامه نویسی شده، هستند که این شی می تواند در صورت لزوم کشنده باشد بدون این که ردی از قاتل به جا بگذارد.

برنامه نویس النا ( نااومی اسکات) سعی دارد این را به مافوق هایش بفهماند اما آن ها نه تنها به حرف هایش گوش نمی دهند بلکه سعی می کنند که او را از بین ببرند.

او زمانی که با «ادگار باسلی »دیدار می کند تحت نظر یک آدم کش حرفه ای است اما فرشتگان چارلی جانش را نجات می دهند و از این پس «النا» به آن ها می پیوندد.

کمدی فیلم را گیرایی دیرتر از هنگامی است که گاهی گریبان خانم ها را می گیرد و باعث می شود که با سوال های بی موقعی که می پرسند اسباب خنده ی دیگران را فراهم کنند. از این موضوع برای بخش طنز فیلم استفاده شده است.

این را هم چه قبول کنیم چه نه، زنان گاهی مطالبی را دیرتر از مردان درک می کنند که البته تاثیری روی عملکرد آن ها و نتیجه ی کارشان ندارد و باز هم می توانند کار را به خوبی پیش ببرند. 

همین طور که کارگردان این فیلم «الیزابت بانکز »که خودش هم در نقش یکی از باسلی ها ( در تشکیلات آن ها سمتی هم تراز ستوان است ) بازی می کند، توانسته فیلمی‌ چنین گیرا و جذاب بیافریند.

نکته ی جالب این است که فکر می کنم اکثر مایی که فیلم را دیده ایم در همان ابتدای کار باسلی ( الیزابت بانکز) را جاسوس می پنداریم و چند جایی هم فیلم ساز بسیار زیرکانه به این تصور بیننده دامن می زند.

در عوض «جان باسلی »هم تا زمانی که همه ی پرده ها کنار نرفته به عنوان پیرمردی مهربان معرفی می شود.

اما در این مجموعه ی زنانه، مردان موفق نخواهند بود .هر چند که فیلم ابدا فمینیستی نیست زیرا مردان دیگری هم در فیلم هستند که نقش های مثبت دارند و کمک های مفیدی به فرشته ها می کنند. اما لازم بود که کسی در جایی چنین فیلمی بسازد تا بدون زیر سوال بردن مردان، توانایی های زنان را به تصویر بکشد.

در دو مورد ظرافت زنانگی فیلم کاملا مشخص است که برایم جالب بود، یکی مجموعه ی سلاح های و ابزار جاسوسی که همگی به سلیقه ای زنانه‌ ساخته شده بود. مثلا جعبه ی قرص نعناع که سلاحی بی هوش کننده بود و دستبند های قشنگ که میکروفن داشتند. دوم سکانس پایانی بود جایی که به دستور« باسلی »چراغ ها خاموش می شوند و وقتی روشن می شوند تمام مردهای مهمانی با همان قرص نعناع بی هوش‌می شوند و معلوم می شود تعداد زیادی از مهمانان، از اعضای فرشتگان هستند.

دیدن فیلم را پیشنهاد می کنم چون مطمئن هستم فیلم با ریزه کاری ها و دقتی که در ساختش شده برای مردان هم جذاب است.