نگاهى به فيلم ديدن اين فيلم جرم است

چهارشنبه 8 دى 1400
نويسنده: چكاوك شيرازى

شروع کوبنده و گیرای فیلم " دیدن این فیلم جرم است" نوید تماشای یک فیلم خوب، فکرشده و مهندسی شده را می داد. وعده ای که به حقیقت پیوست و با فیلمی با فیلم نامه ای جذاب و دقیق مواجه شدیم. فیلمی با سوژه ای متفاوت و نزدیک شدن فیلم ساز به تابوها. سوای هر عقیده و مسلک و اعتقاد به خط فکری فیلم، شاهد یک فیلم نامه با رعایت اصول اساسی فیلم نامه بودیم.

نظم زندگی" امیر" همان ابتدا به هم‌ می خورد و پیرنگ شکل می گیرد. امیر درصدد گرفتن انتقام از شخص خاطی است که مسئله ی شخصی اش با مسائل بزرگترى گره می خورد و این یکی از المان فیلم نامه ی خوب است. پرداختن به موضوعی که نه تنها قهرمان داستان را درگیر می کند بلکه ابعاد گسترده تری پیدا می کند و یک کشور را درگیر میکند و حل شدن یا نشدن مشکل، تنها، مسئله ی قهرمان نیست بلکه از او گذشته و به دنیای بزرگتری رسیده است. فیلمنامه نویس توانسته، پله پله داستان را وسیع تر و عمیق تر کند. مشکل "امیر "از یک درگیری شروع و رفته رفته به شدت آن اضافه می شود.

کاراکترها چه مثبت و چه منفی و حتی خاکستری ها، به خوبی پرداخت شده اند. دیالوگ ها بینشان به اندازه پخش شده، همه به اندازه و به جا حرف می زنند و با حرف هایشان چیزی را بیان می کنند که باید، نه اینکه بخواهند کل فیلم را با جمله هایشان پیش ببرند. همه ی فیلم از همان ابتدا با عمل و عکس العمل، کنش و واکنش جلو می رود برای همین هم هست که هیچ صحنه ای از فیلم اضافه نیست و همه ی رفتارهایشان منطقی به نظر می آید. گام اول فیلم درست برداشته مى شود جایی که نیاز "امیر "به انتقام جویی شکل می گیرد. پس نقشه ی راه را برای هدفش برمی گزیند‌. اما این نقشه ناگهانى نيست بلکه واکنشی ست که به دنبال کنش های دیگران، آمده و طراحی شده. امیر یک آرزو داشت و آن تلافی کتک خوردن همسرش بود اما آن آرزو رفته رفته تبدیل شد به آرزوی برای حفظ غیرت و شرف ملی. امیر در ظاهر به آرزویش نمی رسد، یعنی او شاهد خوردن سیلی به صورت ان شخص نیست، اما عمویش ( امیر آقایی) این کار را برایش در حالی که مخاطب را غافلگیر می کند، انجام‌ می دهد. شاید اگر دو، سه دهه ی قبل بود و این فیلم را در سالن سینما تماشا می کردیم، این صحنه از آنهایی بود که تماشاچی را به سوت و کف زدن وامیداشت.
فیلمی بسیار جذاب با سوژه ای داغ که به درستی پرداخت شده است.