گفتگوی آسمونی با پیمان حسینی، دروازه بان سابق تیم ملی فوتبال ساحلی ایران

کسب جایزه دستکش طلا و عنوان بهترین بازیکن سال 2015 آسیا، دو بار قهرمانی آسیا با تیم ملی فوتبال ساحلی، سه قهرمانی جام بین قاره ای با تیم ملی فوتبال ساحلی ایران، عنوان سومی جام جهانی سال 2017 و کسب جایزه دستکش طلا و عنوان بهترین دروازه بان این مسابقه و سرانجام به ثمر رساندن زیباترین گل فوتبال ساحلی سال 2017. این ها گوشه ای از افتخارات سید پیمان حسینی دروازه بان تیم ملی فوتبال ساحلی کشورمان است که چندی قبل از تیم ملی کشورمان خداحافظی کرد.

گفتگوی آسمونی با این دروازه بان پرافتخار را می خوانیم:

از خودتان بگویید و خانواده تان. به جز شما، ورزشکار دیگری در خانواده تان حضور دارد؟

 من در روز 27 بهمن 1362 در شهر نوشهر متولد شدم. خانواده مان 5 نفره است و یک برادر و یک خواهر دارم. کلا در خانواده ای علاقه مند به ورزش رشد کردم. در خانواده ما علاقه به فوتبال و رشته های رزمی مساله ای عادی است. پدرم هم به فوتبال و هم به رشته های رزمی می پرداخت و برادرم هم به کاراته. به این ترتیب من و پدر و برادرم همیشه با هم تمرین می کردیم.

چطور شد که وارد فوتبال ساحلی شدید؟

ورزش را با کاراته شروع کردم و سالها به این رشته مشغول بودم. بعد از آن راهی فوتبال شدم و برای تیم شموشک نوشهر بازی کردم. اما مدتی بعد آقای فرشاد فلاحت زاده که خودشان هم به فوتبال و هم به فوتبال ساحلی پرداخته بودند، به من پیشنهاد کرد که وارد فوتبال ساحلی شوم.

از ویژگی های فوتبال ساحلی بیشتر بگویید. کسی که علاقه مند این رشته است، چه ویژگی هایی لازم دارد تا بازیکنی موفق در فوتبال ساحلی شود؟

فوتبال ساحلی ترکیبی از تکنیک، قدرت و سایر توانایی های لازم برای فوتبالیست ها است. یک بازیکن ساحلی باید به خوبی راه رفتن و فوتبال بازی کردن در شن های ساحلی را و تسلط لازم را برای انجام حرکات مختلف روی ماسه ها را داشته باشد.

وقتی وارد این رشته شدید، قطعا آرزوها و اهداف زیادی داشتید. مهمترین هدف تان چه بود؟

زمانی که وارد این رشته شدم، فوتبال ساحلی در ایران شناخته شده نبود. اما وقتی که وارد فوتبال ساحلی شدم مصمم بودم که وارد تیم ملی ساحلی شوم. البته چون قبل از آن به فوتبال می پرداختم، وقتی وارد فوتبال ساحلی شدم، نسبتا شناخته شده بودم. در زمان مربیگری «اوکتاویو» به تیم ملی فوتبال ساحلی دعوت شدم و از آن زمان تاحالا در تیم ملی بودم و عناوین تیمی و انفرادی زیادی برای کشور خود به ارمغان آوردم.

الگوی تان چه کسی بود؟

زمانی که وارد فوتبال ساحلی شدیم، کسی قبل از ما به این رشته نمی پرداخت و به همین خاطر الگوی خاصی در رشته خودم نداشتم. اما احمدرضا عابدزاده و علی کریمی در فوتبال، نفراتی بودند که الگوی من به شمار می رفتند.

برای رسیدن به موفقیت، حتما سختی های زیادی کشیده اید. چه تمریناتی کرده اید؟ آیا از سختی ها دلسرد نشدید؟

گاهی وقت ها در یک روز، سه جلسه تمرین می کردم زیرا می خواستم با تلاش به اهداف خودم در مسابقات فوتبال ساحلی برسم.

هم فوتبال بازی کرده اید و هم فوتبال ساحلی. به نظرتان کدامیک جذاب تر است؟

به نظر من فوتبال ساحلی از فوتبال روی چمن جذاب تر است. صحنه ها و لحظات زیباتری در فوتبال ساحلی خلق می شود و بازیها پرگل تر و زیباتر است. در حقیقت فوتبال ساحلی مجموعه ای از توانایی هاست که یک بازیکن فوتبال باید داشته باشد؛ چه در بخش انفرادی و چه در بخش تیمی.

شیرین ترین و تلخ ترین خاطراتتان در طول این سالها چه بوده است؟

خوشبختانه به تمام آرزوهایی که در فوتبال ساحلی داشتم، رسیده ام و رسیدن به این آرزوها برای من لذتبخش بوده است. به نظر من تمام روزهایی که برنده شدیم، لحظات شیرینی بوده اند و همه روزهایی که باختیم، لحظات تلخی برای من بوده اند. فرقی هم نداشت که این بردها و باختها در چه رقابتهایی اتفاق افتاده باشند.

شاید خیلی ها تصمیم داشته باشند فوتبال ساحلی بازی کنند و مثل شما دروازه بان شوند. داشتن چه ویژگی هایی برای آنها لازم است؟

انعطاف بدنی برای یک دروازه بان، یک ویژگی بسیار مهم است که حتما دروازه بان ها باید  داشته باشند. اما این طور نیست که فقط دروازه بان ها نیاز به بدن انعطاف پذیر داشته باشند. سایر بازیکنان هم باید بتوانند به خوبی حرکات آکروباتیک را انجام دهند.

 با این که دروازه بان بودید، زیاد هم گل می زدید. چند بار برای تیم ملی به میدان رفتید و چند گل برای ایران زدید؟

113 بار پیراهن تیم ملی ایران را پوشیدم و 24 بار هم موفق به گلزنی شدم. هرچند گلزنی برای دروازه بانان در فوتبال ساحلی عجیب نیست، اما فکر می کنم با این تعداد گل زده، آمار خوبی به جا گذاشته باشم.