نگاهى به فيلم قرارمون پارك شهر

پنجشنبه 29 دى 1400
لاله عالم

آنچه در ابتدا توجه مخاطب را به فیلم «قرارمون پارک شهر» جلب می کند، حضور تعداد نسبتا زیاد بازیگر مشهور در این فیلم است و با این تعداد، مخاطب توقع دارد فیلمی با درجه مطلوبیت بسیار بالا ببیند.
فیلم شروع خوبی دارد، معارفه شخصیت ها و شغلشان به درستی صورت می گیرد،در یک سوی داستان خانم نویسنده ای (با بازی شقایق فراهانی) قرار دارد که گویی زندگی اش با همسرش (با بازی سام نوری) دچار کاستی هایی است و عشق و محبت دو جانبه در آن دیده نمی شود و از سوی دیگر زنی پزشک که با خود رازی را یدک می کشد.
فیلم از شیوه روایت مدرن بهره می برد، و در قسمت هایی سبک فیلم به سورئال و انتزاعی نزدیک می شود؛ قسمت هایی که نویسنده با شخصیت اصلی کتابش (با بازی نرگس محمدی) برخورد دارد.یا حتی صحنه اخر که نویسنده را در میدان جنگ در کنار محبوب دوران جوانی اش (با بازی امین زندگانی) می بینیم.
گرچه فیلم خیلی رئال شروع می شود و با نشان دادن سخنرانی همسر نویسنده که پزشکی معروف است، مخاطب تصور می کند ، با فیلمی پزشکی روبرو شده است و در ادامه اینچنین تصور می شود که با درامی خانوادگی و اجتماعی طرف هستیم.

در فیلمنامه با تعدد داستانک روبرو هستیم ؛داستان نویسنده ای که شوهرش وی را بازی داده است ، داستان زنی (با بازی ماه چهره خلیلی) که هر سال تولد فرزند از دست رفته اش را بر سر مزار ش برگزار می کند، داستان مردی که روابط گذشته اش با زندگی اکنون همسرش به نوعی در ارتباط است، داستان مردی که دختری را دوست دارد و به خاطر زندگی بهتر برای عشقش از سرراه وی کنار می رود.داستان پزشک زنی (با بازی مریم کاویانی) که بعد از سال ها به دانشکده اشان بازگشته و به دنبال انتقام است.
البته به این داستانک ها، داستان شخصیت های رمان نویسنده را هم می توان اضافه کرد.
البته این شیوه روایت و تعدد داستان ها در فیلم نه نکته مثبتی برای فیلم تلقی می شود و نه منفی.
فیلم چون به سبک مدرن است پس لزومی ندارددکه قوانین سینما ی کلاسیک را رعایت کند.
البته می توان گفت کارگردان با وجود پراکندگی موضوع ها در جمع کردن فیلم موفق عمل کرده است و می توان از فیلم مفاهیمی را هم استنباط کرد، به عنوان مثال تصمیم گیری یک نفر به جای دو نفر در هیچ شرایطی صحیح نیست. یا اینکه خشونت نسبت به زن ها همیشه بوده اما اشکال آن عوض شده است، رجوع می دهم شما را به صحنه ای که مرد قاجاری (با بازی سیاوش طهمورث) همسرش را کتک زده است و کات می شود به صحنه عصبی شدن زن نویسنده بعد از کشف حقایقی در مورد خود و همسرش. یا مفهوم ديگرى كه از زبان دوست نويسنده مى شنويم: "همه ما يه گذشته اى داريم كه مى خوايم ازش فرار كنيم ولى مگه مى شه؟"

گرچه ایرادهای منطقی نیز گاها به فیلمنامه وارد است به عنوان مثال می بینیم نویسنده بعد از ترک منزل به خانه همکارش می رود و در دیالوگی به وی می گوید، تو دلیل جدایی من را نمی دانی من هم دلیل اشک در چشم تو آمدن بعد از شنیدن آهنگ تولد. این سوال برای مخاطب پیش می اید، چطور فردی برای ترک منزل به خانه شخصی می رود که آنقدر با وی صمیمی نیست که بتواند علت جدا شدن و نبخشیدن همسرش را به وی بگوید؟!
به هر حال قرارمون پارک شهر به عنوان فیلم اول اثری قابل قبول است و حتی یک سبک برای وی محسوب می شود باید در ادامه کار وی دید که آیا ایشان همین شیوه را ادامه می دهند یا خیر.