نگاهی به فیلم گورکن

فیلم گورکن، یک ملودرام اجتماعی

مادری که در پی تلفنی مشکوک متوجه می شود پسرش را دزدیده اند درصدد نجات او برمی آید.

سوژه تکراری است اما ساختار فیلم کاملا نو و بسیار ایده آل می باشد .فیلم ماجرایی معمایی را نمایش می دهد که برای هر نمای آن برنامه ریزی شده و هیچ صحنه ای بی حساب کتاب نیست. از سر تا ته فیلم همه ی کنش ها و واکنش ها، دیالوگ ها، اکت ها و... دور هسته ی اصلی داستان تنیده شده.
سوده ( ویشکا آسایش) در آستانه ی ازدواج مجدد است.

او از ازدواج سابقش‌ پسری به نام "ماتیار "دارد. "سوده "در تلاش برای انجام مراسمش متوجه می شود که پسرش به خانه برنگشته. بعد از دیدن فیلمی می فهمد که آدم رباها پسرش را گروگان گرفته اند و از او تقاضای ده بیت کوین می کنند. تا اینجا آرامش خانواده به هم خورده است یعنی پیرنگ اصلی شکل گرفته.‌ حالا قهرمان ما باید برای رسیدن به هدفش که همان رهایی پسرش است ،تلاش کند. او تا جایی که می تواند، می خواهد خودش به تنهایی پول را تهیه کند. اما کم کم به بن بست می خورد و بالاخره موضوع را با پدر ماتیار در میان می گذارد. کاری که انجام آن برایش‌بسیار سخت بود. در اینجا قهرمان برای رسیدن به هدفش طرح و نقشه می ریزد. او در عین حال مجبور است با نقطه ی ضعفش کنار بیاید.

نقطه ی ضعف "سوده "غرورش است که خیلی سخت حاضر می شود آن را زیر پا بگذارد. در عین حال او فکر می کند که می تواند تنهایی از پس مشکلاتش بربیاد. اما در خلال تلاش برای آزادی "ماتیار "می فهمد که باید گاهی بار مسئولیت را از روی شانه های خودش بردارد و به دیگری منتقل کند. همان طور که وقتی بالاخره تسلیم شد و به همسر سابقش تلفن کرد، متوجه شد که بدون کمک او نمی توانسته کاری از پیش ببرد.

در کنار این ها ما با فضایی رو به رو هستیم که همه در آن مشکوک به نظر می آیند و این نقطه ی قوت بزرگی برای فیلم بود. از کارگر افغانی که از اتاق "ماتیار "بیرون می آید، حتی پدرش که به طرز عجیبی بی خیال به نظر می رسد تا نامزد سوده، "روزبه". فیلم مانند داستان های آگاتا کریستی همه را مظنون می شمارد. یکی از بقیه مشکوک تر است ( در این جا روزبه) اما مظنون اصلی کسی است که هیچ کس به او کوچکترین ظنی نمی برد. که چک آخر فیلم و وقتی که حقیقت رو می شود بسیار خوب از آب درآمده. فضای شهری هم کارآمد است و ما را از طریق بنرهای سیاه جلوی در با عنوان جوان ناکام...، در جو غمگینی که به حال "سوده "مربوط است نگه می دارد. یا جشنی که شبیه جشن نیست و بیشتر به عزاداری می ماند، حال سوده را به خوبی به تصویر می کشد. حضور موریانه در خانه بسیار به جا بود از همان ابتدا با دیالوگ های دارای زیرمتنی که سمپاش در رابطه به موریانه ها می گفت می‌فهمیم که قرار است ستون های خانواده بلرزد اما تا آخرین لحظه نمی دانیم چطور. در آخر فیلم هم وقتی گورکن را برای پیدا کردن موریانه ها می آورند ،صاحبش می گوید بریم کشف کنیم یا چیزی شبیه این که درست همین موقع است که "سوده" به اصل ماجرا پی می برد و در واقع کشف می کند. حالا می فهمیم که چرا قرار است ستون های خانواده به لرزه در بیاید.

عنوان فیلم هم بسیار دقیق انتخاب شده هم از گورکن به صورت فیزیکی استفاده شده، هم به صورت مجازی به بیت کوین اشاره دارد. تنها ایرادی که می توان به فیلم گرفت حضور گوهر خیراندیش به عنوان خاله ی سوده بود که عملا کاری در پیشبرد داستان نمی کرد. اما این به همه ی دیالوگ های فکر شده، دَر.
کاش فیلم های این چنینی، فیلم هایی که روی فیلم نامه اش کار می کنند و برای زحمتی که می کشند ارزش قائلند، بیشتر ساخته شود.

نقد از چکاوک شیرازی