فرانك دی بوئر و پاس گلی که آرژانتین را از جام جهانی حذف کرد

مهدی زارعی- در سپتامبر 1990 و در دیدار دوستانه تیمهای ملی هلند و ایتالیا، برای نخستین بار به فرانک دی بوئر در تیم ملی هلند بازی داده شد. مدافع 180 سانتی متری باشگاه آژاکس در 15 می 1970 در هورن واقع در شمال غربی هلند متولد شد و از 1984 کار خود را در تیمهای پایه آژاکس شروع کرد و پس از چهار سال وارد تیم اصلی باشگاه شد. دی بوئر در سال 1990 برای نخستین بار عنوان قهرمانی لیگ هلند را با آژاکس به دست آورد و در همان سال هم می توانست یکی از نفرات هلند در جام جهانی باشد. اما فاقد تجربه در سطح ملی بود و به این ترتیب برای شرکت در اولین تورنمنت بین المللی خود تا یورو 1992 انتظار کشید. قبل از یورو، او با آژاکس قهرمانی جام یوفا را به دست آورد و آن گاه با هلند تا نیمه نهایی یورو 92 و پس از آن تا یک چهارم نهایی جام جهانی 1994 صعود کرد و یک قهرمانی لیگ دیگر با آژاکس به دست آورد.

سال 1995 درخشان ترین سال زندگی فرانک بود که با آژاکس قهرمانی لیگ هلند، لیگ قهرمانان اروپا، سوپرکاپ اروپا و جام بین قاره ای را تصاحب کرد. اما یک سال بعد، بعد از قهرمانی لیگ هلند و نایب قهرمانی در لیگ قهرمانان اروپا، مصدومیتی بدموقع به سراغ او آمد که سبب شد یورو 96 را از دست بدهد.

به این ترتیب دی بوئر برای حضور در تورنمنت ملی بعدی خود، تا جام جهانی 1998 انتظار کشید. جایی که هلند پس از صدرنشینی در مرحله گروهی، یوگسلاوی را در دور دوم شکست داد و به جمع هشت تیم برتر جام رسید.

در مرحله یك چهارم نهایی جام جهانی به‌نظر نمی‌رسید كه مصاف هلند و آرژانتین در وقت قانونی برنده‌ای داشته باشد. اما به ناگاه فرانك دی‌بوئر پاسی بلند از زمین هلند در برابر دروازه آرژانتین فرستاد و لحظه‌ای بعد شاهكار دنیس برگ‌كمپ گل پیروزی هلند را رقم زد. 14 سال بعد دی‌بوئر درباره آن پاس گفت:

آن كار اصلاً ساده نبود. ولی من و دنیس در سالهای 1991 و 1992 در آژاكس همبازی بودیم و بارها آن‌كار را انجام داده بودیم. اگر فیلم بازی‌های دنیس در آژاكس را مشاهده كنید، می‌بینید كه من سه یا چهار بار چنین پاسی را در آژاكس هم به او داده بودم. ما یكدیگر را به خوبی می‌شناختیم.

دی بوئر توضیح می دهد که برگ کمپ نیز کاملا آمادگی پاسهای او را داشت:

وقتی برگ‌كمپ به جلو می‌رفت، من متوجه می‌شدم كه می‌خواهد به قلب دفاع حریف بزند. او هم می‌فهمید كه من حركت وی را متوجه شده‌ام. در آن بازی هم اوضاع مشابهی حاكم بود. دنیس بیش از حد پیش رفته بود. ولی مشكلی نبود. پاسی كه دادم، پاس بسیار زیبایی بود. آن نوع پاس شگرد من بود و كمتر بازیكنی بود كه چنین پاسهایی را با آن دقت ارسال كند. دنیس هم به كمك تكنیك بالای خود، توپ را به شكلی مهاركرد كه از عهده كمتر بازیكنی بر می‌آمد. وقتی برگ‌كمپ توپ را گل كرد، آن تصویر در لحظات پایانی بازی واقعاً مثل یك رؤیا بود.

به این ترتیب هلند 10 نفره به لطف پاس 60 یاردی دی بوئر (2-1) برنده شد و به نیمه نهایی رسید تا عنوان چهارم جام جهانی را به خود اختصاص دهد.

با این حال تمام زندگی ورزشی فرانک این کونه مملو از لحظات شیرین و به یادماندنی نبود. در یورو 2000 او دو گل در مرحله گروهی زد که اولی یک گل سه امتیازی در برابر چک از روی نقطه پنالتی بود و دومی یک شوت بی نظیر در برابر فرانسه و برد(3-2) مقابل آبی ها. اما نیمه نهایی بدل به کابوس بزرگ دی بوئر شد. او در جریان بازی یک پنالتی را مقابل ایتالیا از دست داد و آن گاه در ضربات پنالتی نیز یک ضربه دیگر را از دست داد تا یک تنه عامل حذف هلند میزبان در نیمه نهایی شود. دی بوئر چهار سال بعد در یک چهارم نهایی یورو 2004 برای آخرین بار مقابل سوئد به میدان رفت و مصدومیت مانع از حضور او در نیمه نهایی شد. در حالی که اکنون 112 بازی ملی داشت و این تعداد هرگز بیشتر نشد.

بارسلونا، گالاتاسرای، رنجرز، الریان و الشمال تیمهای بعدی فرانک بودند و زمانی که او در سال 2006 از فوتبال کناره گرفت، 701 بار در میادین بازی کرده و 66 گل نیز به ثمر رسانده بود. او همچنین 13 بار برای نارنجی های هلند گلزنی کرد.