خاطرات سزار منوتی از قهرمانی آرژانتین در جام جهانی 1978

مهدی زارعی- در سال 1978 تیم ملی آرژانتین در حالی قهرمان جام جهانی شد که از چهار سال قبل از جام، سزار لوییس منوتی را به عنوان سرمربی، روی نیمکت خود می دید. منوتی که متولد 5 نوامبر 1938 در روساریو آرژانتین بود، فوتبال حرفه ای را از سال 1960 با تیم روساریو سنترال آغاز کرد و تا سال 1966 پیراهن تیمهای راسینگ کلوب و بوکا جونیورز را به تن کرد و پس از آن راهی نیویورک جنرالز( ایالات متحده)، سانتوس( برزیل) و کلوب اتلتیکو جوونتوس( برزیل) شد.

منوتی که طی سالهای 1963 تا 1968 در 11 بازی ملی برای آلبی سلسته به میدان رفت و دو گل نیز به ثمر رساند، مربیگری را خیلی زود و از 1970 با تیم نیولز اولد بویز آغاز کرد و پس از سه سال حضور در هوراکان، در اکتبر 1974 به عنوان سرمربی آرژآنتین برگزیده شد. او تا 1983 هدایت تیم ملی آرژانتین را برعهده داشت و این تیم را فاتح جام جهانی کرد و یک سال بعد هم جوانان آرژانتین را در جام جهانی جوانان به قهرمانی رساند.

منوتی از اهمیت تحولات در یک تیم برای قهرمانی در جام جهانی چنین می گوید:

تیم‌ملی برای فدراسیون فوتبال در اولویت قرار نداشت. هر وقت نوبت به جام‌جهانی می‌رسید، فدراسیون درفاصله یك ماه مانده به جام‌جهانی گروهی را دعوت كرده و تیمی را سرهم‌بندی می‌كرد. با این شرایط مسلم بود كه آرژانتین به جایی نخواهد رسید. به همین خاطر برنامه‌ای ارائه كردم كه از سال 1975 آغاز شد. بدین ترتیب كه كشور را به 6 منطقه تقسیم كردیم و از هر منطقه تیم منتخبی تشكیل می‌شد هر یك از این تیمها در تورنمنتی خاص نماینده آرژانتین بود. انتقادهای فراوانی از این روش می‌شد تا جایی كه برخی می‌گفتند: «ما از تعداد زیادی بازیكن استفاده كرده‌ایم برای هیچ» اما بعداً 90درصد بازیكنان تیمی كه فاتح جام‌جهانی شد، از همین تیمهای منتخب برگزیده شدند. مردانی چون گاله‌گو، پاسارلا و تارانتینی كه با یكی از این تیمهای منتخب فاتح تورنمنت تولون شدند. این نخستین عنوانی بود كه آرژانتینی‌ها در اروپا بردند و بسیار حائزاهمیت بود. در آن زمان ما صدها پرونده داشتیم كه توسط مردانی كه برای من كار می‌كردند، گردآوری شده بود. برخی از پرونده‌ها نیز توسط مردمی كه از فوتبال آگاهی داشتند و حتی گاهی نیز توسط پسرانی گمنام از شهرهای مختلف. اما همه چشمهایی خوب برای من بودند.

منوتی در سفرهای مختلفی که با آلبی سلسته به نقاط مختلف اروپا داشت، به این نتیجه رسید که غذای خوب مهم است، اما تعیین‌كننده نیست. او در این باره می گوید:

در سفری كه به اروپا داشتیم، باید از «كی‌یف» به «مسكو» می‌رفتیم. پس از گذشت 1.5 روز بدون غذا، یك قرص نان و یك عدد سوسیس به دست آوردیم كه به هر كس تكه‌ای كوچك از این غذا رسید. از مسكو به «ورشو» رفتیم و آنگاه در مسیر چكسلواكی به مدت هشت ساعت در یك اتوبوس اسیر برف و بوران شدیم با این وجود بهترین بازیهای ما در همانجا برگزار شد و بازیكنان ما بیشتر از هر زمان دیگری دویدند. كاملاً مشخص بود كه گرسنگی سبب درخشش و پیروزی آنها شد و این با تمام وجود احساس می‌شد.

منوتی بعد از جام جهانی تا سال 2007 به مربیگری ادامه داد. از جمله در بارسلونا، بوکا جونیورز، اتلتیکو مادرید، ریورپلاته، پنارول اروگوئه و حتی سامپدوریا ایتالیا و پوئبلا و تِکوس مکزیک.

اما هرگز موفقیتهای خود را در تیم ملی آرژانتین در هیچ تیمی تکرار نکرد.