خاطرات پله از جام جهانی؛ مصدومیت بدموقع قبل از حماسه سازی

مهدی زارعی- درباره پله افسانه های زیادی وجود دارد. از جمله این که او تنها به لطف شانس و اقبال و مصدومیت چند بازیکن کلیدی در جام جهانی این فرصت را پیدا کرد که برای سلسائو بازی کند. اما پله چگونه در این سن و سال شانس بازی در جام جهانی را پیدا کرد. واقعیت را باید از زبان خود او شنید:

در بائورو به دیدار خانواده ام آمده بودم که شنیدم گوینده رادیو مطلبی درباره انتخاب اعضای تیم ملی برزیل می گوید. فورا برخاستم و به سمت رادیو رفتم. وقتی قبل از خواندن فهرست، صدای خش خش کاغذ بلند شد، احساس سرما کردم. با خودم عهد کرده بودم که اگر نامم برده نشد گریه نکنم و سرم را با دیوار نکوبم. ولی مطمئن نبودم. می دانستم چقدر جوانم و فقط یک سال است که به شکل حرفه ای فوتبال بازی می کنم. گوینده با لحنی سنگین، پرآب و تاب و کشیش مآبانه اسامی را شروع کرد. کاستیلیو... ژیلمارررررر...جالما سانتوس...نیلتون سانتوس...ماتزولا....پله...

بقیه اسامی را اصلا نشنیدم. دونا سلسته- مادرم- وارد اتاق شد و با دیدن چهره ام اخم کرد:

چته؛ دیکو؟ از چیزی ناراحتی؟

به زحمت گفتم:

از من دعوت شده برای برزیل بازی کنم!

دوناسلسته با دلواپسی گفت:

بگذار دستم را روی پیشانی ات بگذارم. حالت اصلا خوب نیست!

اما همه چیز به این سادگی به پایان نرسید. قبل از حرکت به سوی اروپا دیداری تدارکاتی با باشگاه کورینتیانس برگزار کردیم که سانجام(5-1) پیروز شدیم. اما زمانی که 3 بر یک پیش بودیم، آری کلمنته مثل یک کامیون آجر روی من فرود آمد. احساس کردم گویی زانوی راستم را دست غول آسایی چرخانده و از جا کنده است. دیگر نمی توانستم به بازی ادامه دهم. دیکتر هیلتون گوسلینگ دستور داد مقداری یخ روی محل مصدومیت بگذارند و سپس گفت:

نگران نباش پسر! بگذار به عهده پدر!

همراه تیم به ایتالیا رفتم اما در بازیهای دوستانه تیم ملی برابر اینترناسیوناله و فیورنتینا شانس بازی پیدا نکردم. در اینجا بود که بیشتر پی به فداکاری های دوندینیو- پدرم- می بردم. او با زانویی مصدوم که احتمالا مایه شکنجه اش بود، فقط برای این که نانی در سفره خانواده اش بگذارد، مسابقه بعد از مسابقه به زمین می رفت و می جنگید.

با این حال یک بار به نزد دکتر پائولو سرپرست برزیل رفتم و گفتم:

چرا مرا به برزیل نمی فرستید و یک جایگزین مناسب نمی آورید؟

او با سردی نگاهی به من کرد و گفت:

پله؛ این گونه تصمیمات را تو نمی گیری. من هم نمی گیرم. دکتر گوسلینگ برای این، اینجاست که پاسخ این پرسش ها را بدهد.

پزشک تیم نیز پس از معاینه مجدد گفت:

زانویت آن طور که باید ترمیم نشده. اما اطمینان دارم که اگر همت داشته باشی و معالجه سختی را طی کنی، می توانی در بعضی مسابقات به میدان بروی.

درمان واقعا سخت بود. آنها آن قدر آب را داغ می کردند که وقتی حوله در آب فرو می رفت، از آن بخار بلند می شد. بعد آن حوله را دور پای من می پیچیدند. همیشه از داغی حوله، اشک من و سایر مصدومان سرازیر بود.