اولین حضور اسکی بازان در المپیک

پيش از آغاز بازي‌هاي سال 1972، اوري برونداج، رئيس كميته بين‌المللي المپيك، در آخرين سال رياست خود اعلام كرد كه هيچ يك از اسكي‌بازهايي كه براي حضور در مسابقات اسكي پول گرفته‌اند، حق شركت در بازي‌ها را ندارد.

در آن زمان، همه اسكي‌بازهاي بزرگ براي حضور در مسابقات حقوق مي‌گرفتند؛ به همين علّت، اين تصميم مورد اعتراض آن‌ها، فدراسيون جهاني اسكي و مسئولان ژاپني برگزاركننده بازي‌ها قرار گرفت. در اين ميان، فدراسيون بين‌المللي اسكي (FIS) تهديد كرد كه اگر ورزشكاري از شركت در مسابقات محروم شود، اسكي المپيك ساپورو را تحريم خواهد كرد.

به اين ترتيب، برونداج ـ كه به آقاي آماتور مشهور بود از تصميم خود عقب‌نشيني كرد و مسابقات ساپورو به طور رسمي توسط امپراتور «هيرو هيتو» در استادیوم ماکومانی افتتاح شد.

کشور ژاپن از سوم تا سیزدهم فوریه میزبان رقابت های زمستانی بود. این کشور در رقابت با کانادا، فنلاند و امریکا میزبان را با 32 رای به خود اختصاص داد در حالی که نزدیک ترین رقیب این کشور که شهر بانف کانادا بود تنها 16 رای آورد. به این ترتیب مسابقات در شهر ساپورو برگزار شد. در این رقابت ها 35 مسابقه در 6 رشته ورزشی برگزار شد.

هيده‌كي تاكادا دانش‌آموز ژاپني مشعل بازي‌ها را روشن كرد و رقابت 205 زن و 801 مرد از 35 كشور آغاز شد. ايران نيز با آوانس مگردون (مربي)، لطف‌الله كياشمشكي، قربانعلي كلهر، علي ساوجي و فيض‌الله بندعلي در اين مسابقات شركت كرد. در پايان مسابقات روس‌ها با 8 طلا، 5 نقره و 3 برنز بالاتر از هلند و سوييس (هر دو 4 طلا، 3 نقره و 2 برنز) و آلمان شرقي (3 طلا، 4 نقره و 7 برنز) قرار گرفتند.

در اين دوره، ستارگان مسابقات دو ورزشكار با 3 مدال طلا بودند: آرد اشنك اسكيت‌باز سرعتي هلند در بخش مردان و گالينا كولاكووا اسكي‌باز نورديك روس در قسمت زنان.

اما آنچه اهمیت داشت، نه این مدال ها بلکه عقب نشینی کمیته بین المللی المپیک از منشور خود بود. آماتوریزم می رفت که جای خود را به حرفه ای گری بدهد و امری که در اسکی آغاز شده بود، به مرور به رشته ها دیگر نیز سرایت کرد.