تنها تیمی که در یک مسابقه جام جهانی ده گل خورد!

مهدی زارعی- کشور کوچک السالوادور در طول تاریخ خود، جنگ و خونریزی داخلی کم ندیده است. از جمله بین سالهای 1979 تا 1981 که دست کم 30 هزار نفر که عمدتاً از اعضا و هواداران جبهه آزادی بخش ملی فارابوندو مارتی بودند، توسط جوخه های مرگ حکومت دست راستی السالوادور که توسط نظامیان حمایت می شد، به قتل رسیدند .

در چنین شرایطی بازیکنان تیم ملی این کشور برای موفقیت در رقابتهای انتخابی جام جهانی 1982 کاری دشوار و حماسی پیش رو داشتند. خوسه فرانسیسکو خووِل، مدافع 31 ساله این تیم از تمریناتی می گوید که هرگز به صورت کامل برگزار نشدند و تحت الشعاع جنگ داخلی السالوادور قرار گرفتند:

اگر بعضی از ما دیر می‌رسیدیم به این دلیل بود که باید به مردم مجروح رها شده در کنار جاده‌ها، کمک می‌کردیم.

مائوریسیو آلفارو، هافبک 26 ساله السالوادور از دیدگاه دیگری به فوتبال در گیر و دار جنگ نگاه می کند:

همه چیزی که می‌دانستیم این بود که وقتی در دیدارهای انتخابی بازی می‌کردیم، باعث می شدیم کشته‌های هر دو طرف جنگ کاهش یافته و مردم حداقل برای یک روز متحد شوند. این بزرگترین هدیه ما به کشورمان بود؛ کشوری که در شرایط بسیار بدی قرار داشت و ما تلاش می کردیم که این اوضاع را کمی بهبود بخشیم.

هرچه بود، السالوادور به شکل باورنکردنی بالاتر از مکزیک قرار گرفت و به همراه هندوراس، راهی جام جهانی شد که قرار بود با حضور 24 تیم در اسپانیا برگزار شود. اما برای درخشش در جام جهانی، نه فقط به حماسه، بلکه به برنامه ریزی و تدارکات دقیق نیز احتیاج بود؛ امری که در السالوادور به چشم نمی خورد.

اولین تفاوت نماینده کونکاکاف با سایر تیمها در تعداد بازیکنان این تیم بود. هر تیم اجازه داشت از 22 بازیکن در این جام استفاده کند، اما در لیست السالوادور تنها نام 20 نفر دیده می شد. دلیل آن چندان پیچیده نبود. مسوولان فدراسیون ترجیح می دادند در هیات اعزامی السالوادور نام دوستان و آشنایان خود را قرار دهند و تعداد این نفرات تا آن اندازه بود که باید نام دو نفر از لیست بازیکنان را خط می زدند! به این ترتیب گیلبرتو کینتروس و میگوئل گونزالس از این لیست خط خوردند. سایر بازیکنان تلاش زیادی کردند که هزینه سفر این دو هم تیمی خود را تهیه کنند، اما چنین هزینه ای برای این بازیکنان آماتور، بسیار زیاد و امکان ناپذیر بود. السالوادوری ها حتی لباس ورزشی و توپ هم به اندازه نداشتند. حتی با این که فیفا 25 توپ تانگو مسابقات جام جهانی را به هر یک از تیمهای حاضر در جام جهانی اهدا کرد، اما بازیکنان السالوادور هرگز این توپ ها را از نزدیک ندیدند و معلوم نشد مسوولان فدراسیون با آنها چه کردند؟!

لوییس گوئِوارا مورا سنگربان اصلی السالوادور حتی بیشتر از سایر بازیکنان مسوولیت داشت. او که از سال 1979 به تیم ملی دعوت شده بود و اندکی قبل از 21 سالگی افتخار حضور در جام جهانی را به دست می آورد، هنرنمایی خود را قبل از شروع مسابقات آغاز کرد:

زمانی که به اسپانیا رسیدیم، دیدیم که تیم‌های دیگر هدیه های مختلفی شامل پیراهن، پرچم  و حتی کتاب‌های مربوط به تاریخ فوتبال در کشورشان را برای هدیه کردن به رقبا همراه دارند. اما ما هیچ چیزی نیاورده بودیم. به همین خاطر من درخت کاجی پیدا کردم، کمی چوب از آن بریدم و نام السالوادور را روی آن حک کردم. این چیزی بود که ما به رقبایمان هدیه می دادیم.

مائوریسیو آلونسو رودریگز و شاگردانش هیچ شناختی از مجارستان- نخستین رقیب خود- در جام جهانی نداشتند و تنها می دانستند که این تیم در دور مقدماتی در مسابقه رفت و برگشت، از انگلستان شکست خورده است. چند ساعت قبل از مسابقه با این تیم، السالوادوری ها یک فیلم ویدئویی از یک اسپانیایی خریدند و دقایقی از بازی مجارستان را تماشا کردند. با این حال، تنها با دیدن بازیکنان مجار از نزدیک بود که مشخص شد حریف چه بازیکنان غول پیکری دارد. اولین لمس توپهای تانگو نیز به لطف مجارها انجام شد که چند توپ خود را به حریف بی برنامه قرض دادند.

السالوادور با سیستمی متشکل از سه دفاع، یک سوئیپر، چهار هافبک و دو مهاجم طی دقایق 4 تا 23 سه گل دریافت کرد. تنها ده دقیقه بعد از آغاز نیمه دوم نتیجه(5-0) شده بود. اما آیا با تعویض دروازه بان 20 ساله تیم، شرایط بهتر نمی شد؟ سرمربی 37 ساله تیم این کار را انجام نداد و در این باره گفت:

من ابتدا می‌خواستم با تعویض دروازه بان اصلی تیم، از مورا محافظت کنم که گل‎های بیشتری دریافت نکند. اما سپس متوجه شدم که دارم ریسک می کنم و ممکن است اعتماد به نفس دو دروازه‌بان در یک روز از بین برود، به همین خاطر مورا را در زمین نگه داشتم.

وقتی لوییز بالتازار رامیرز زاپاتا- که از دقیقه 26 وارد میدان شده بود- سرانجام السالوادور را به گل رساند، شادی اش غیرقابل وصف بود. او برای کشوری غرق در خون گلزنی کرده بود که تا آن لحظه 5 گل خورده بود. عکس العمل مجارها در برابر این گل، هولناک بود و در ادامه مسابقه 5 گل دیگر به ثمر رساندند تا نام مورا به عنوان تنها دروازه بانی که در یک مسابقه جام جهانی ده گل دریافت کرده، در تاریخ ماندگار شود!

السالوادور بعد از شکست(10-1) آماده مسابقه با بلژیک شد و اعضای تیم، برای آماده سازی خود، با پیشخدمتهای هتل محل اقامت خود بازی کردند. تیم در دو بازی بعدی کمی از حال و هوای هجومی و بازی باز، فاصله گرفت و با روش(4-4-2) به میدان رفت تا (1-0) از بلژیک و (2-0) از آرژانتین شکست خورده و به خانه بازگردد. هر چند همان باخت بازی نخست سبب شد که رودریگز هرگز پس از جام جهانی، در هیچ تیمی مربیگری نکند. در مورد خورخه" مجیکو" گونزالز شرایط اندکی بهتر بود. مهاجم 24 ساله تیم، در اسپانیا ماند و به مدت یک دهه در تیمهای کادیز و وایادولید توپ زد. سالها بعد وقتی دو تیم پیشکسوتان مجارستان و السالوادور به مناسبت بیست و پنجمین سالگرد بازی دو تیم در جام جهانی مقابل هم قرار گرفته و (2-2) مساوی شدند، « مجیکو» گفت:

این نتیجه اهمیت فراوانی از نظر روانی برای ما داشت. حس بسیار خوبی دارم از این که بالاخره توانستیم آن شکست را برای هواداران‌ خود جبران نماییم.