بیوگرافی راب رنسنبرینک

سال‌های دهه 70، سال‌هایی درخشان برای باشگاه‌ها و تیم ملی فوتبال هلند بود. تا قبل از آن، فوتبال هلند هرگز به عنوان تیمی درجه یک در فوتبال شناخته نمی‌شد. تا جایی که وقتی یکی از نشریات هلند در آغاز جام جهانی 1966 نوشت: همه ادعاهای متکبرانه انگلیسی‌ها مبنی بر اینکه آنها رهبران جدید فوتبال جهان هستند، مزخرف است، انگلیسی‌ها در جواب نوشتند: با توجه به این که بهترین رکورد هلند در دور نهایی جام جهانی انجام دو بازی و قبول دو شکست است، باید پررویی آن‌ها را تحسین کرد!

اما هلند دهه 70 با باشگاه آژاکس و شخص یوهان کرویف شرایطی متفاوت داشت و حتی تا فینال جام جهانی 1974 هم صعود کرد. در آن روزها راب رنسبرینک (Rob Rensenbrink) کمتر مورد توجه رسانه‌ها بود. او وینگر چپ و فوروارد 180 سانتی‌متری زاده آمستردام، متولد 3 جولای 1947 بود و از سال 1969 به بعد هرگز در کشور خودش فوتبال بازی نکرد. او که اولین بار در سال 1968 پیراهن نارنجی هلند را به تن کرده بود، حتی در مقدماتی جام جهانی 1974 هم کمتر برای هلند بازی کرد. به گفته خودش:

من برای بازی مقابل بلژیک در استادیوم المپیک آمستردام به تیم پیوستم. این دیدار، آخرین مسابقه ما در گروه به شمار می‌آمد و برای صعود به جام جهانی باید نتیجه را مساوی می‌کردیم.

هلند مسابقه را مساوی کرد و راهی مرحله نهایی جام جهانی شد. آن هم با سبکی جدید از فوتبال. رنسنبرینک می‌گوید:

فوتبالی که ما در سال 1974 بازی کردیم، نوعی بازی بود که مردم قبل از آن ندیده بودند. روشی که همیشه به صورت طبیعی در جریان بود. مطابق تاکتیک ما، اگر دفاع چپ ما می‌خواست به سمت جلو رفته و حمله کند، آن وقت من باید دفاع می‌کردم. به این ترتیب پست‌های بازیکنان حذف شدند. آن‌جا یک فوتبال پرشور و پر از حرکت وجود داشت.

هلندی ها در خاک آلمان تنها نبودند و انبوهی تماشاگر نارنجی‌پوش را پشت خود می‌دیدند. راب توضیح می‌دهد:

در هر مسابقه برای رسیدن به پیروزی، باید حس کنی که داری در خانه مسابقه می‌دهی. آن‌جا باید حداقل 20 هزار هلندی بتوانند از تو حمایت کنند. در هر مسابقه‌ای باید این گونه باشد تا ما حس کنیم داریم در خاک هلند بازی می‌کنیم. این شرایط را در جام جهانی 1974 حس کردیم.

هلند در آن مسابقات تنها یک بازی را باخت؛ دیدار نهایی مقابل آلمان. با این حال، دستاوردهای هلندی‌ها غیر قابل انکار بود. به گفته راب رنسنبرینک:

ما به توانایی‌های خودمان ایمان داشتیم. اما در فینال بعد از زدن گل نخست مسابقه، کمی عقب کشیدیم. نمی‌دانم چرا؟ اما دیگر شبیه آن تیم هلندی که در بازی‌های قبل دیده شد، نبودیم ما همیشه برای زدن گل دوم فشار زیادی را به رقبا وارد می‌کردیم. اما در بازی با آلمان شرایط متفاوت بود و باختیم. تا آن زمان، تیم ملی هلند هرگز موفقیتی به دست نیاورده بود. در آن مسابقات برای اولین بار بود که تمام مردم کشور، مسابقات فوتبال را تماشا می‌کردند و البته فینال را. خب این باعث شرمندگی است که ما آن بازی را از دست دادیم. اما شور و شوق عمومی بسیار زیاد بود.

راب رنسنبرینک و هلند پس از آن، مقام سوم یورو 76 و نایب‌قهرمانی جام جهانی 1978 را نیز به دست آوردند. در جام جهانی 1978 خبری از کرویف در تیم ملی نبود و عملاً راب به مرد اصلی تیم بدل شد. او در برابر ایران به سادگی هت تریک کرد و تا فینال هم 5 گل به ثمر رساند. اما ششمین گل او هرگز زده نشد و در دقیقه 89 مسابقه فینال، ضربه او تیر دروازه میزبان را به لرزه درآورد؛ اتفاقی که سرانجام باخت هلند در مقابل آرژانتین را در وقت اضافی رقم زد.

راب رنسنبرینک در سال 1979 با 46 مسابقه و 14 گل از تیم ملی کناره گرفت. او در 24 ژانویه 2020 به دنبال آتروفی عضلانی از دنیا رفت اما تا روزی که زنده بود، هرگز قهرمانی هلند در جام جهانی را تجربه نکرد؛ حتی به عنوان تماشاگر!