اولین دوپینگی در جام جهانی فوتبال که بود؟

مهدی زارعی-  وقتی رقابتهای جام جهانی 1974 آغاز گردید، هائیتی در اولین و آخرین حضور خود در جام جهانی کار بسیار سختی داشت، آنها در نخستین بازی خود مقابل ایتالیا قرار گرفتند.

امانوئل سانون مهاجم هائیتی درباره جو پیش از مسابقه گفت:

همه می پرسیدند که بالاخره چه کسی دینو زوف را شکست می دهد و دروازه او را باز می کند؟ روزنامه‌ها به بازیکنان اروپایی و آمریکای جنوبی اشاره می‌کردند که توان گلزنی در جام جهانی به زوف را داشتند. اما تصور نمی‌کردند که بازیکنی از هائیتی بتواند این کار را انجام دهد. این صحبتها من را ناراحت می‌کرد، چون می‌دانستم که دفاع ایتالیا مقابل من بسیار کند است و من توانایی گلزنی مقابل این تیم را دارم.

نیمه نخست بدون رد و بدل شدن گلی سپری شد تا این که لحظه بزرگ برای هائیتی رسید. وقتی سانون دروازه بان بزرگ آتزوری را دریبل زد و دروازه در دقیقه 46 باز گردید، رکورد کلین شیت زوف بعد از 1143 دقیقه شکسته شد؛ آن هم نه در برابر ستارگان فوتبال جهان، بلکه در برابر بازیکنی که حقوق او، ماهیانه 200 دلار بود.

هرچند در ادامه ایتالیا به شکل منتظره ای به بازی برگشت و (3-1) برنده شد، اما همان یک گل، مایه افتخار هائیتی در اولین جام جهانی این کشور بود. به قول وربه

برای اهالی هائیتی این بهترین نتیجه‌ای بود که تاکنون رقم می خورد. ما برای دقایقی توانستیم نمایشی همسطح ایتالیایی‌ها ارائه کنیم و مهمتر از آن، موفق شدیم زوف را دست بیندازیم.

اما همه چیز به این صورت رویایی ادامه پیدا نکرد. وقتی در پایان مسابقه، سانون و ارنست ژان- ژوزف تست دوپینگ دادند، در نمونه آزمایش ژان- ژوزف ماده ممنوعه فنمترازین مشاهده شد. با این حال او می گفت:

من آسم دارم و پزشک تیم در پورت اُ پرَنس( پایتخت هائیتی) قرص‌های زیادی را برای درمان من تجویز کرد. تصور نمی‌کردم این دارو غیر مجاز است. پزشک تیم به من هشداری نداده بود.

اما پاتریک هوگس، پزشک تیم قویا این مساله را رد کرد و بازیکن را مقصر دانست:

صحبتهای ژان- ژوزف درباره آسم، کاملاً تخیلی است. نمی‌دانیم چه مقدار از دارو مصرف کرده، اما قطعا این مقدار برای تاثیر داروی ممنوعه کافی بود. بازیکن به اندازه‌ کافی باهوش نبود که بداند چه کاری کرده و چه گفته. تمام این ها ربطی به بیماری آسم نداشته و داروی ممنوعه هم پیش از  مسابقه با ایتالیا مصرف شد.

بلافاصله بعد از مسلم شدن دوپینگ ژان- ژوزف، سرگرد سنت لوییس- نایب رئیس فدراسیون فوتبال هائیتی و فرمانده گردان پلنگ ها در ارتش این کشور- بازیکن هائیتی را در هتل مورد ضرب و شتم قرار داد و آن گاه او را به هائیتی بازگرداند.

در دوران دیکتاتوری فرانسوا دووالیه و پسرش ژان کلود در هائیتی، مردم و بازیکنان نمی تونستند کاری برای بازیکن خاطی تیم ملی کنند و به نظر می رسید که مرگ در انتظار اوست.

 به گفته سانون:

ژان کلود دووالیه به وضوح برای ما روشن کرده بود که این تیم متعلق به اونه و با قدرت مالی اون بود که ما موفق به حضور در جام جهانی شدیم. اون تو تمرینات حاضر می شد؛ اون جوون بود اما مانند پدرش، سنتی. زندگی ما رو تامین می‌کرد و اگه می‌خواست، می‌تونست ما رو مجازات بکنه.

فریتز آندره پلانتین مدافع تیم درباره جو حاکم بر تیم بعد از این اتفاقات توضیح داد: 

نگاه زهرآلود اون مقام رسمی که در گذشته همیشه لبخند می‌زد رو تو چشماش به یاد می‌آرم. تا اون زمان به عنوان تیمی موفق، از طرف رژیم محافظت می‌شدیم، اما حالا نیمه تاریک ماجرا پیش چشم ما قرار داشت. قبل از بازی با لهستان نتونستیم بخوابیم. تو اون مسابقه فقط به فکر ارنست بودم نه اتفاقات رخ داده در مسابقه و باخت (7-0) به لهستان.

سرانجام ژان-ژوزف تلفن زد تا به هم تیمی‌هاش خبر بدهد که کشته نشده است. تیم اندکی روحیه از دست رفته را به دست آورد و در سومین دیدار هم (4-1) مقابل آرژانتین تن به شکست داد. زننده گل هائیتی باز هم سانون بود. بازیکنی که 12 سال پس از گلزنی در جام جهانی، شاهد برکناری و تبعید دووالیه از حکومت کشورش بود و سرانجام در سال 2008 از دنیا رفت.