امیر حاج رضایی: قضاوت درباره این امتیازات با خدا و مردم

امیر قلعه نویی به رکورد منحصر بفردی در فوتبال ایران دست یافت و به عنوان مربی توانست از مرز هزار امتیاز در لیگ برتر ایران بگذرد. قلعه نویی زمانی سه قهرمانی پیاپی در لیگ با استقلال و سپاهان به دست آورد اما صحبت های آن روزهای امیر حاج رضایی دستیار او در سپاهان به شدت علیه او و تیم بود. گفتگوی مجله همشهری تماشاگر با حاج رضایی را در آن روزها مشاهده می کنیم:

شما در این فوتبال چه مسایلی را دیدید که تصمیم گرفتید دیگر با هیچ باشگاهی همکاری نکنید؟

این تصمیم نشات گرفته از دیدگاه شخصی است. من در برنامه 90 مسایل را کلی عرض کردم و قصد داشتم دیگر در خصوص آن برنامه حرفی نزنم... به نظر من فضای فوتبال ایران کاملا  غیرفرهنگی است. فوتبال ناپاک مشتقاتی دارد که نمی توانم آن را بیان کنم اما من وصله ناجور این فوتبال هستم. دیگر تحمل ناهنجاری های این فوتبال را نداشتم.

تحمل کدام ناهنجاری های فوتبال را نداشتید؟

ببینید، تصمیم من برای دوری از کار در فوتبال شخصی است و دوست دارم به عنوان یک معلم در خدمت فوتبال باشم. دوست ندارم دامنه گسترده این فوتبال ناپاک را از طریق تلفن به شما عرض کنم. با رفتن من آب از آب تکان نمی خورد و اهمیتی ندارد.

این کناره گیری یک نوع اعتراض به این فوتبال بود؟

این یک حرکت سمبلیک نبود بلکه تصمیمی کاملا شخصی بود. چون دغدغه فرهنگی این  فوتبال را دارم و خدم را تنها یک معلم می دانم بهتر است از این فوتبال کنار بروم. فوتبال اگر دور از مسایل فرهنگی باشد در زمینه فنی  هم هیچ رشدی نخواهد کرد.

به هرحال شما که خودتان را معلم می دانید، نباید در فوتبال بمانید و تعلیم بدهید؟

در واقع من به کار معلمی در فوتبال ادامه می دهم اما دیگر به استادیوم های ورزشی و راهروهای آن نمی روم تا مناسبات بیمار را لمس نکنم. دروازه بان ملی پوش مملکت با 70 بازی ملی به راحتی در یک مدت زمان طولانی خانواده اش مورد هتک حرکت قرار می گیرد و این به دور از انسانیت است. فوتبال بیمار ایران با یک پلاکارد  و یا شعار درست نمی شود چون همه جای آن را این بیماری مرگبار فرا گرفته است. شاید  این من هستم که مشکل دارم و نمی توانم این منظره ها را ببینم.

به نظر ما چه کسانی این فوتبال ناپاک را اداره می کنند؟

نمی توانم بگویم چه کسانی باعث به وجود آمدن چنین صحنه هایی می شوند اما ناهنجاری های فوتبال ایران مانند سرطانی می ماند که ریشه دوانده. ریشه همه ما انسانیت است اما وقتی دسته جمعی یک بازیکن یا مربی را تخریب می کنند به نظر شما منصفانه است؟ در یک بازی در دقایق طولانی بازیکن را مرد هجمه و فحاشی قرار می دهند، با این شرایط امثال من  دیگر نمی توانند وارد ورزشگاهی شوند که در آن اکسیژن وجود ندارد.

چرا واضح تر صحبت نمی کنید؟

به خاطر رعایت نزاکت نمی شود همه حرف ها را زد و صحبت های من عام است. اجازه بدهید مسایل را کلی بیان کنم.

با صحبت های شما در آخرین برنامه 90 در سال 88 و حرف هایی که  الان بیان می کنید این موضوع به ذهن خطور می کند که منظورتان سپاهان است؟

من تا پایان لیگ با سپاهان قرارداد دارم و این مسایلی که مطرح کردم ربطی به سپاهان ندارد. من اگر سپاهان نبود به باشگاه دیگری وصل می شدم و باز هم این مسایل مطرح بود.

اما خیلی ها معتقدند اتفاقاتی که در باشگاه سپاهان رخ  می دهد سالم نیست و صحبت های شما مبنی بر مسایلی که دیده اید، بیانگر جریانات حاکم بر سپاهان است.

(خنده)

چرا می خندید؟

این خنده نبود، زهر خند تلخی بود که شما خنده برداشت کردید! من ابدا در خصوص باشگاه سپاهان چیزی نمی گویم بعد از خداوند مردم و زمان و داوری خوبی در خصوص اتفاقات خواهند داشت.

قبول دارید این نابسامانی ها از جایی نشات می گیرد؟

این جریان در مسایل ضداخلاقی می گنجد، من از هیچ ارگانی نام نمی برم چون کل پیکره این فوتبال بیمار است و نباید با آن مدارا کرد. این بیماری به سمت مرگ بیمار پیش می رود.

سهم مسوولان ورزش و فدراسیون فوتبال در این ناپاکی چقدر است؟

پاسخی ندارم چون جواب ساده ای ندارد.

و سهم پول در این فوتبال ناپاک؟

سهم بزرگی دارد. اما نمی توان درصدی برای آن تعیین کرد.

با توجه به این که آخرین هفته های لیگ نهم در راه است. فکر می کنید این ناپاکی تا چه اندازه ای بروز کند؟

اگر ده ها اتفاق هم در هفته های آینده رخ دهد، من متعجب نخواهم شد. فوتبال عین زندگی است و به قول سهراب سپهری زندگی رسمی خوشایندی است؛ سوال من این است که آیا اتفاقاتی که در فوتبال ما می افتد شباهتی به یک رسم خوشایند دارد؟

فکر می کنید با رفتن شما مشکلات حل می شود؟

این رفتن برای خودم ارزش دارد. دوست دارم معلمی را ادامه دهم.

ناگفته نماند که حاج رضایی اندکی بعد از تمام این صحبت ها هم به ورزشگاه و راهروی آن رفت(!) و هم به عنوان کارشناس در تلویزیون حضور پیدا کرد و تنها بابت صحبتها و قهر غیر عادی اش به یک عذرخواهی ساده بسنده کرد(!)