اف.ام. 2030؛ فیلسوف ایرانی در بسکتبال المپیک

در لیست بسکتبالیست های ایران که در بازیهای المپیک 1948 لندن شرکت داشتند، می توان نام یک فیلسوف آینده پژوه را نیز مشاهده کرد. فریدون اسفندیاری یکی از پنج فرزند خانواده ای بود که پدرشان دیپلمات بود و به همین خاطر در روز 23 مهر 1309 در بروکسل (بلژیک) متولد شد. او در یازده سال ابتدایی زندگی خود، در 17 کشور زندگی کرد و در 18 سالگی از جوان ترین اعضای کاروان ایران در بازیهای المپیک لندن بود. در ادامه مطلب آسمونی درباره فریدون اسفندیاری بیشتر می خوانیم.

اما شهرت او نه در زمینه ورزش، بلکه به خاطر نظریه هایی بود که بعدها ارائه کرد. نویسندگی را از سال 1338 با نوشتن داستان تخیلی «روز قربانی» آغاز کرد و بعدها کتاب های بگار (1344) و کارت هویت (1345) از او به چاپ رسید. در این کتابها از اسم ف.م. اسفندیاری برای خود استفاده می کرد. اما بعدها نام خود را به «اف.ام.2030» تغییر داد.
او نام‌های سنتی را به عنوان برچسب‌های هویت جمعی می‌دانست که بر اساس جنسیت و ملیت از فردی به فرد دیگر تفاوت دارند؛ بنابراین نام‌های سنتی به عنوان عناصر ابتدایی فرایندهای فکری، به پیشداوری، جناح گرایی و تبعیض، تنزل می‌یابد. از آنجایی که یک «آینده پژوه» بود، ایمان داشت که علم به اندازه ای پیشرفت می کند که عمر او از یک قرن نیز خواهد گذشت. او می گفت:
«نام 2030 نشانگر اعتقاد من به این است که سال‌های محدودهٔ زمانی 2030 در قرن بیست و یکم، سالهایی جادویی خواهد بود. 2030 زمانیست که هیچ کس سالخورده نیست، و هر انسانی شانس بزرگی برای زندگی ابدی خواهد داشت. 2030 یک رویا و یک هدف است.»

بسیاری از پیش بینی های او در کتابهایش بعدها به حقیقت پیوست. او لقاح مصنوعی، و اصلاح نقایص ژنتیکی را در سال 1356 و در سال 1359، و گفتگوی جمعی از راه دور، پزشکی از راه دور، و خرید از راه دور را پیش بینی کرده بود.

با این حال علم آن قدر پیشرفت نکرد تا رویای صدسالگی او را برآورده سازد و او در 18 تیر 1379 به دلیل سرطان لوزالعمده در نیویورک درگذشت.
حتی مرگ فریدون اسفندیاری بسکتبالیست نیز متفاوت از دیگر ورزشکاران ایرانی بود و جسد او تا به امروز به روش سرمازیستی در بنیاد ادامه حیات آلکور در سکاتزدیل آریزونا نگه‌داری می‌شود. او اولین فردی بود که از تکنولوژی جدید سرماسپاری با استفاده از مواد محافظ سرمازدگی سود برد. در این روش، تمام خون بدن را تخلیه و آن را منجمد می‌کنند. هرچند برگشت به زندگی برای بیمار یا فرد درگذشته ممکن نیست اما این کار برای آینده و تکنولوژی آینده انجام می‌شود.