قهرمانی در اروپا بدون آنالیز رقبا!

مهدی زارعی- در فصل 57-1956و با اضافه شدن کشورهای انگلستان، ترکیه، بلغارستان، چکسلواکی، لوگزامبورگ و رومانی تعداد تیم ها به 22 افزایش یافت. با الحاق منطقه زار به آلمان غربی، دیگر نماینده ای از این بخش در جام باشگاه های اروپا شرکت نکرد و اسپانیا با دو نماینده در رقابت ها حضور کرد که رئال مادرید به دلیل قهرمانی در دوره قبل، جواز این بازی ها را کسب کرد. رئال این بار موفق شد پس از تساوی(5-5) مقابل راپیدوین در دیدار سوم(2-0) به برتری دست یافته و مقابل نیس(6-2) و منچستر یونایتد(5-3) پیروز شود و در برابر فیورنتینایی قرار گیرد که مقابل نورکوپینگ سوئد(2-1)،گراس هاپر سوییس(5-3) و ستاره سرخ یوگسلاوی(1-0) به برتری دست یافته بود. فینال در سانتیاگو برنابئو برگزار شد و رئال به پشتیبانی 120 هزار تماشاگر موفق شد(2-0) به برتری دست یافته و بازهم قهرمان شود.

****

یک سال بعد و در سومین دوره بازی ها در فصل 58-1957، ایرلند جنوبی، ایرلند شمالی و آلمان شرقی هم به خانواده بازی ها اضافه شدند. واشاش مجارستان با برتری مقابل تیم هایی از بلغارستان و سویی در برابر آژاکس آمستردام قرار گرفت که هنوز یک دهه تا آغاز عصر طلایی این تیم باقی مانده بود. در آن روزها مجارستان هنوز یکی از بزرگان فوتبال به شمار می رفت و برتری(6-2) واشاش مقابل آژاکس موجب حیرت کسی نشد. اما توان واشاش بالاتر از این نبود و این تیم در نیمه نهایی با وجود برتری دو بر صفر در بازی برگشت، در مجموع(4-2) از رئال مادرید باخت و راهی به فینال نیافت. رئال مادرید پس از برتری مقابل آنتورپ(8-1)، سویا(10-2) و واشاش مجارستان(4-2) فینالیست شد و در برابر میلان ایستاد که پس از تساوی(6-6) در برابر راپیدوین، در دیدار تکراری(4-2) برنده شد. آن گاه مقابل رنجرز اسکاتلند(6-1) دورتموند(5-2) و  منچستریونایتد(5-2) به برتری دست یافت. فینال در حالی در هیسل بلژیک و با قضاوت آلبرت آلستین بلژیکی برگزار شد که همه چیز تحت الشعاع سقوط هواپیمای منچستر یونایتد قرار گرفته بود. شاید اگر یونایتد اسیر این فاجعه نمی شد، توان حضور در فینال را داشت. این فینال اولین دیدار نهایی بود که به وقت اضافی کشیده شد و این بار خنتو گل سوم رئال را به ثمر رساند تا یک بار دیگر رئال قهرمان شود. از دیدار نهایی 70 هزار نفر دیدن کردند.

*****

تخته سیاه را فراموش کن

اما رمز موفقیت های رئال چه بود؟ پاکو خنتو( عضو رئال مادرید و قهرمان شش دوره لیگ قهرمانان اروپا از 60-55 و 1966) می گفت:

ما هیچ وقت در رئال تخته سیاه برای آنالیز رقبا نداشتیم، و خیلی کم درباره حریفان صحبت می کردیم. این رفتار کمک می کرد تا بازی مان را به حریف تحمیل کرده و آن را تغییر دهیم. در آن تیم بازیکنانی داشتیم که نیازی به آموزش دادن نداشتند. در سال 1962، سه جاسوس فرستادیم تا بازی بنفیکا را تماشا کنند، اما در نهایت 5 بر 3 باختیم. اما در زمانی که دی استفانو هم تیمی ما بود، تنها به استادیوم می آمدیم، پیراهن های خود را می پوشیدیم،  بازی می کردیم و می بردیم.